Een woud aan deskundigen woensdagavond op de tv die allemaal hun licht lieten schijnen op het zielige, gepeste kind. Allemaal volwassenen die over het hoofd van “het slachtoffer” hun expertise ventileren over de rechtszaak die het Einstein Lyceum in Hoogvliet nu aanspant tegen RTL. Die stap hing al in de lucht, ik schreef er al eerder over op 5 april. 

Verschillende vragen passeerden de revu. Mogen programmamakers een verborgen camera de klas binnen smokkelen of zijn ze dan strafbaar? En mogen diezelfde programmamakers op de stoel van een therapeut gaan zitten?

‘Nee, verborgen camera’s mogen niet in de klas, mits er geen ander middel bestaat om een grote maatschappelijke misstand aan te tonen”, legt media-advocaat Cor Hellingman in Nieuwsuur uit.

“Jongeren moeten tegen zichzelf in bescherming worden genomen en vooral niet in zee gaan met programmamakers die hulpverlener willen spelen”, zegt de tweede man aan tafel, kinderombudsman Marc Dullaert.
Mooie, verrassende uitspraak van een ex-marketing manager van het omstreden Foster Parents Plan en de ex-directeur bij Ivo Niehe Producties, maar dat terzijde.

In mijn optiek en gezien mijn dubbelrol van ex-programmamaker en docent durf ik te zeggen dat programmamakers het hele jaar door rücksichtslos therapeutje spelen. Zowel bij de publieke omroep als bij de commerciële zenders.

‘De Petertjes, de Natasja’s, de Wendy’s en de Yvonnekes staan voor u klaar om u uit de shit te trekken’

Slachtoffer van de crisis, geldzorgen, je huis in de verkoop, een man met twee linker handen, ga je scheiden, ben je te lelijk, slipt je huis dicht omdat je in een depressie zit of ben je een desolate boer en zoek je een vrouw?  De Petertjes, de Natasja’s, de Wendy’s en de Yvonnekes staan voor u klaar om u uit de shit te trekken. Want zodra ze maar lucht krijgen van een nieuwe handicap, rare afwijking of andere maatschappelijke terreur, een formatje is zo in elkaar getimmerd op een druilerige namiddag en een blik redacteuren is even snel opengetrokken.

Ooit maakte ik twaalf afleveringen van De Rijdende Rechter (NCRV), maar toen had ik wél twee juristen in mijn redactie die de stroom aan brieven vanuit hun deskundigheid adequaat konden beoordelen. Ik ben namelijk geen jurist, dus pretendeer ik ook geen jurist te zijn, wat bij productiehuizen en omroepen wel stelselmatig gebeurt.

Goed voor de kijkcijfers

Vooral jonge mensen, onderbetaald en botergeil omdat ze bij de tv werken, worden zonder enige begeleiding het bos in gestuurd om te ‘researchen’ op ieder, willekeurig onderwerp. In januari stort je je op incestslachtoffers en een maand later vraagt de producent of je je wilt verdiepen in de misstanden binnen de APK-keuring. Maakt geen reet uit waar je mee komt, als het maar scoort. En als er maar over geschreven wordt, maar het liefst hebben we een relletje, zoals rond het pesten op school. Goed voor de kijkcijfers, geruststellend voor de aandeelhouders.

Woensdagavond kwam er ook nog een fragment voorbij uit RTL Late Night waarin Marc Dik, producent bij Sky High TV en maker van het gewraakte Project P, zijn visie op de commotie rond het pesten mocht geven.

“Als de pesters op beeld zien wat ze aanrichten houden ze vanzelf op”, is de stellige mening van de presentator van Korenslag voor de EO. Marc produceert ook De allerslechtste  chauffeur van Nederland, eveneens een geruststellend voorbeeld van hoe didactisch en onderwijskundig Marc onderlegd is. Op de site van zijn productiehuis wordt dat nog eens extra bevestigd: ‘Bij Sky High TV gaat creativiteit hand in hand met kwaliteit’.

Peter van der Vorst

Dik is niet de enige producent die ineens het gat in de markt voor pesten op school heeft gevonden. Peter van der Vorst ging hem al voor. Want na showbizzdeskundige in Boulevard, kenner van het Koningshuis, presentator van Geen Cent te Makken, Kat in de Zak, Mijn leven in Puin en Verslaafd is het gepeste kind toch een logische, gerechtvaardigde volgende stap?

Pauw & Witteman opende woensdagavond met een Australisch omstreden filmpje, waarin de gepeste wraak neemt op een pestkop. Heerlijke ontlading na al die treiterijen, koekje van eigen deeg. Ondanks al die deskundigen en tv-makers die zich opwerpen als pseudodeskundigen, misschien wel de beste oplossing. Weerbaarheid ontwikkel je misschien maar op één plek: in een man to man confrontatie met je tegenstander op straat.

Want zelfs een antipestwet, die in de pijplijn zit, kan je niet verder helpen in je strijd tegen de klas die jou op geen enkele manier accepteert en uitkotst.