Hans Smolders gaat de geschiedenis in als de chauffeur van Pim Fortuyn die Volkert van der G. met gevaar voor eigen leven inrekende. Op 2 mei komt Van der G vrij. Smolders is nog steeds boos, maar niet  op Van der G. “Fortuyn is vermoord door de haatcampagne van de elite.”

De held loopt op sokken in de huiskamer deze middag. En hij lacht. De oud-chauffeur van Pim Fortuyn die Volkert van der G. inrekende na de moordaanslag, is goedgehumeurd en verkeert in een reflectieve bui. Het linkerbeen wordt onder de rechterdij getrokken op de zwarte bank in de buitenwijk van Tilburg. 

De Boeddha-houding van een politieke overlever.

U zit lekker te grijnzen…

“Oh, nou mensen zeggen altijd ik zo nors kijk”, grinnikt de man die in 2002 vrijwillig zijn diensten aanbod bij Pim Fortuyn. Daarna streek Smolders – Tilburger – neer in zijn geboorteplaats om daar een strijd te voeren tegen plaatselijke bestuurders. Hij raakte overspannen, omdat het gemeenteraadslid er – achteraf valselijk – van werd beschuldigd steekpenningen te hebben aangenomen. Als gevolg van zijn verzet daarna traden de burgemeester en drie wethouders af na een affaire over een veel te duur gebouwd theater.

Gaat het beter dan een paar jaar geleden toen u om gezondheidsredenen uit de gemeenteraad van Tilburg moest stappen?

“Ja, gaat béter.”

U hebt in maart vijf zetels veroverd in de Tilburgse gemeenteraad en probeert de coalitie te stangen door te eisen dat de informatie die de onderhandelaars gebruiken ook bij de oppositie bekend moet zijn.

“Joh, dat is een beetje pesten. Zo’n D66 pleit al vijftig jaar voor politieke openheid, maar als ze dan zelf aan de macht dreigen te komen is er ineens geen transparantie meer, terwijl zij al jaren betogen dat ze van de bestuurlijke vernieuwing zijn. En voor de gekozen burgemeester, maar ze staan wel toe dat Thom de Graaff zichzelf kon laten benoemen tot burgemeester van Nijmegen. Als de baantjes verdeeld moeten worden lijkt de politieke kliek op elkaar. En het wordt steeds erger, omdat het niveau van de vaderlandse bestuurders steeds zwakker wordt.

 

‘Als ze bij de PvdA over de sterkste schouders prediken dan kan ik alleen maar naar Lodewijk de Waal kijken, de FNV-er die een vetbetaald commissariaat kreeg bij ING! Allemaal hé-lé-máál binnen, die PvdA-ers, van Wouter Bos tot Marcel van Dam aan toe. Zo gauw ze beter kunnen krijgen, zijn ze weg!’

 

“Vroeger had je nog eigenwijze mannetjes, zoals burgemeester Brokx hier in Tilburg of oud premier Ruud Lubbers. Mannen met een eigen mening. Kerels die zich durfden te bezondigen aan het schetsen van een politieke horizon. Politici die tegen de stroom in durfden te gaan, maar dat is wel voorbij. De politiek is vooral een wedstrijdje baantjesjagen geworden. Als ze bij de PvdA over de sterkste schouders prediken dan kan ik alleen maar naar Lodewijk de Waal kijken, de FNV-er die een vetbetaald commissariaat kreeg bij ING! Allemaal hé-lé-máál binnen, die PvdA-ers, van Wouter Bos tot Marcel van Dam aan toe. Zo gauw ze beter kunnen krijgen, zijn ze weg!”

Wat gaat u doen op 2 mei, de dag dat Volkert van der G. wordt vrijgelaten?

“Ik denk dat ik in Rotterdam ben, bij de betoging, die mede wordt georganiseerd door Simon Fortuyn. Rotterdam is wel een beetje mijn stad geworden.”

U verwerkt zijn vrijlating niet in wrok?

“Ze moeten wel met hun fikken van Volkert afblijven.”

En dat uit de mond van de man die de moordenaar van Pim staande hield.

“We leven in een rechtstaat, ondanks dat ik vind dat-ie nauwelijks meer functioneert. Die rechtstaat geldt ook voor Volkert van der G. Net zoals ik vind dat Pim Fortuyn niet vermoord had moeten worden, geloof ik erin dat Volkert niet omgebracht moet worden.”

 

‘De media waren totaal niet objectief. Ze deden gewoon mee aan die zwartmakerij. Niet alleen Job Frieszo en dat gewapper met het programmaboekje van de Centrumpartij. Wereldwijd werd Pim weggezet als een racist’

 

Hij kijkt even naar de verslaggever: “Je kijkt verbaasd. Wat wil je anders? Dat eigenrichting de enige weg is? De rechtstaat is onze enige morele houvast. Die rechtstaat moet verdomme krachtig overeind blijven.”

Dit klinkt bijna als een oproep.

“Weet je wat het is? Ik neem Volkert niet eens iets kwalijk. De mensen die het klimaat hebben geschapen liggen zwaarder op de maag dan de man die uiteindelijk geschoten heeft. Pim werd onterecht voor racist uitgemaakt.”

Maar dat was-ie niet.

“Dat zeg jíj nou wel, maar in 2002 was hij wel de rebel die het establishment de les kwam lezen. Hij was de buitenstaander, het jongetje dat zei dat de politieke elite geen kleren meer aan had.”

Valt even stil: “Nadat ik Volkert van der G. had ingerekend, voerde de politie mij af. De Officier van Justitie zei later tegen me dat ik had staan schreeuwen.’Kok, heb je nu je zin! Kok, heb je nú je zin!'”

Oud-premier Wim Kok heeft Fortuyn vermoord?

“De politieke elite en deel van de media hebben Pim vermoord. Door een klimaat te creëren! Als je elke dag te horen krijgt dat je een racist bent en een foute man, ook van nette politici, dan gebeurt er wel wat met je. Pim sprak daar veel over. Hij werd er radeloos en moedeloos van. Hij was ontdaan en zat met tranen in zijn ogen naast me. Hij was een Haider, een Hitler, een dit en een dat. Volkert van der G. heeft vanuit dat sentiment toegeslagen. Daar zat en zit mijn boosheid.”

Zou u Van der G. nog eens willen spreken?

“Ja. Ik wil nog steeds weten: waarom?”

Omdat hij meende de zwakkeren in de samenleving te beschermen, verklaarde hij tijdens het proces.

“Dat is het vreemde. Fortuyn sprak vooral lager opgeleiden en mensen met een laag inkomen aan. Teleurgestelde kiezers die normaal niet stemmen. Dat argument slaat dus nergens op.”

Zat Pim voor- of achterin eigenlijk?

“Achterin. Als hij echt goede grappen maakte dan communiceerden we via de spiegel. We hebben veel gelachen.”

Ooit iets gezien dat u graag met ons wil delen?

Lacht: “Met mannen ofzo? Omdat hij wel eens in een darkroom was geweest? Ach, dat moet je niet overdrijven. Nooit iets gezien. Pim hield altijd zijn waardigheid. Ook bij mij heeft hij nooit iets geprobeerd. Hij wist dat ik op vrouwen viel. Hij was eerder eenzaam hoor. Ik reed hem rond. Hij gaf lezingen in het land om de kost te verdienen, maar dat nam wel af. Toen Fortuyn nog columnist bij Elsevier was kon hij zich positioneren als de hofnar van de politieke elite.

 

‘We worden in de greep gehouden door dat leger hoogopgeleide dommeriken die met hun papiertje zijn binnengekomen bij die overheid’ 

 

“Nadat hij politicus werd, keerde iedereen zich van hem af, omdat hij niet meer tot de fatsoenlijke kaste behoorde. Binnenskamers waren ze enthousiast hoor, maar niemand –  op een paar mensen na – durfde openlijk achter hem te gaan staan. Zo’n Hans Wiegel die na zijn dood zegt dat hij was gevraagd om premier te worden, kijk dát is een beetje jammer. Dat had Wiegel moeten zeggen toen Fortuyn zijn strijd voerde. Overigens heb ik dat idee een keer bij Wiegel geopperd en toen ging hij dat als feit presenteren.”

De laffe post-Pimvrienden.

“Ja, waar waren ze toen hij werd verketterd? Na zijn dood kwamen ze ineens uit hun holen. Waarom zijn ze niet voor hem gaan staan toen hij in de arena stond? Dat ik achter Volkert ben aangegaan, had daar mee te maken. Ik wilde voor Fortuyn opkomen, omdat hij expres verkeerd werd neergezet. Ook door de media. Totaal niet objectief. Ze deden gewoon mee aan die zwartmakerij. Niet alleen Job Frieszo en dat gewapper met het programmaboekje van de Centrumpartij. Wereldwijd werd hij weggezet als een racist. Dan moet er toch wel iets aan de gang zijn om dát te kunnen creëeren. Te kunnen creëeren já. Dan zijn er krachten en machten die dat voor elkaar krijgen. Dan blijken alle partijen het ineens met elkaar eens, want hij is de grote vijand voor onze belangen.”

U gaat de geschiedenis in als de chauffeur die hem het laatst levend zag.

“De chauffeur?”, hij herhaalt het woord. “Dat was ik natuurlijk niet hè. Ik hielp Pim, nadat hij er uit was gegooid bij Leefbaar Nederland. Maar ik laat die kwalificatie maar voor wat het is wanneer ze zeggen: de chauffeur van Pim. Ik had domweg tijd om het te doen, want ik net mijn bedrijf verkocht.”
Lacht even: “Ik had het financieel beter voor elkaar dan Fortuyn hoor.”

U was miljonair en maakte zich zorgen?

“Op mijn veertigste had ik er genoeg van. Ik heb mijn koeltechnische bedrijf goed verkocht ja.”

Toch geen Quote 500 niveau?

“Zeg ik niet. Nee, ik was een ZZP-er. Een van de eersten. En een heel succesvolle. Ik hielp heel Tilburg, daar waren zoveel installaties, van de slager, tot de bakker tot aan multinationals. Grote jongens soms. Daar hoorde ik het geklaag over de politiek. Dat de bestuurders niet zeiden wat ze deden. Dat die zogenaamde sociale PvdA allochtonen in een wijk dumpte en er niet meer naar om keek. Dat is toch het meest asociale wat je kan doen, omdat je dan zeker weet dat je ze geen prikkel geeft om Nederlands te leren? Dat soort verhalen. Ik had daar nooit interesse hè, in politiek. Daar had ik niks mee. Ik wilde daar nog niet dood gevonden worden.”

Waarom bent u niet lekker geld gaan verdienen? Money talks bullshit walks.

“Ik had geen zin om een duurbetaalde slaaf te zijn van iemand anders. Toen ik 40 was, had ik al 23 jaar gewerkt hè. 23 jaar! Mijn vader was een postbezorger, een beroep dat bijna niet meer bestaat trouwens, iemand uit een rood nest, maar z’n zoon begon voor zichzelf. Dat was totaal ondenkbaar. Een ondernemer! Mijn eerste klant ontmoette ik op de ijshockeyclub. [Smolders was zelf ijshockeyinternational, en aanvoerder van deTilburg Trappers, MK].

 

‘Je wordt persona non grata verklaard. Het zijn echt krachten die er tegen je worden opgezet. De giftige tentakels van het politieke incestcircuit’

 

 

“Die klantenkring breidde zich hier uit in en rond Tilburg. Daar speelde mijn werkzame bestaan zich af. Ik vond dat machtig mooi, dat je een systeem kon bouwen waaruit zomaar iets kouds gepresenteerd kon worden. Ik wist niks, maar heb allerlei cursussen gevolgd, want in mijn jonge jaren had ik ervoor gekozen om géén huiswerk te willen maken, dus ik had alleen LEAO. Van die bezoeken heb ik veel opgestoken. Slimme mensen leren van anderen, domme mensen weten alles al.”

Wat heeft u geleerd van koeltechnische werkzaamheden?

“Dat er onder hoger opgeleiden veel domme lui rondlopen. Hoogopgeleide dommeriken, noem ik die. Van die jongens die op hun 27-ste of 28-ste ineens denken hoe de wereld in elkaar steekt, omdat ze alles hebben geleerd. Die hebben een wereldbeeld dat al af is. Die denken al dat ze klaar zijn. Dat zijn de mensen die vaak met een 5,6 zijn geslaagd en die gaan werken bij de overheid. De mensen met hogere cijfers gaan in de private sector aan de slag. Dat zijn de hoogopgeleide slimmeriken. Dat zijn de mensen waar wij op drijven. Maar we worden in de greep gehouden door dat leger hoogopgeleide dommeriken die met hun papiertje zijn binnengekomen bij die overheid en die op basis van hun status en hun naam maar wat raak lullen.”

Op je veertigste stoppen is best vroeg.

“Ja, maar ik had al gewerkt voor iemand van 65, had ik het idee. Altijd oproepbaar. Toen heb ik uitgerekend wat ik nodig had om tot mijn 65-ste als Jan Modaal te kunnen blijven leven, en mijn vrouw en gezin niet te kort te doen.”

Nooit een Porsche geambieerd?

“Nee, ik heb een Corsa. Ik ben niet het type dat 10.000 euro stukslaat op een vakantie. Gewoon normaal. Als ik rijk had willen worden, had ik het anders moeten aanpakken. Maar dat wilde ik niet. Ik had genoeg. Voor de hebzucht doe ik nooit iets, ik wilde mijn vrijheid terug. Niet dat iemand tegen me kon zeggen: ‘Goedbetaalde slaaf kom je even mijn koeling maken.'”

Wat dreef u om u bij Fortuyn aan te sluiten?

“Het was een slimme man, maar hij was vastgelopen en had een goed verhaal dat ik vaak hoorde. Op mijn werk hoorde ik zoveel geklaag dat ik hem wilde helpen. De ondernemers waren het zat. Al die regels, de bureaucratie.”

Toch bent u nooit zelf in zijn voetsporen gegaan. U was Kamerlid, maar wilde eigenlijk niet.

“Ik weet nog dat Pim zei: ‘Als we vijf zetels halen eet ik mijn schoenen op.’ Maar ik voelde dat het er méér zouden worden. Hij wilde me op de lijst dus zei ik: “Zet me dan ergens tussen de 15 en de 20.” Vanuit de gedachte dat het er nooit zoveel zouden worden [het werden er 26, MK).” 

U kwam er bij toeval in. Verdwaald in de politiek, een beetje als die tuinman in Being There?

“Nou, ik was er bijna niet geweest, in de Kamer. Toen we werden geïnaugureerd en ik eindelijk een kamer had gevonden was het alweer zomerreces. Dan kom je daar tot september niet. In oktober viel het kabinet al. Toen dacht ik: laat maar zitten.”

Toen begon u hier in Tilburg te muiten.

“Ik heb drie wethouders weggestuurd en een burgemeester (Ruud Vreeman) naar aanleiding van die uitgaven aan dat theater. Zij hadden de boel belazerd, maar ik kreeg hier invallen van de fiscus omdat ik een fraudeur en corrupt zou zijn. Ze hebben niks gevonden. Je wordt persona non grata verklaard. Het zijn echt krachten die er tegen je worden opgezet. De giftige tentakels van het incestcircuit.”

Kijkt u wel uit dat u niet in complotten denkt.

“Het zijn geen complotten. Het was echt duidelijk dat we een bedreiging vormden. Toen de LPF viel kwam ik op de Tilburgse kermis burgemeester Johan Stekelenburg tegen en die zei: ‘Het is jullie toch niet gelukt hè.'”

De regent!

“Johan Stekelenburg was echt een aardige man. De eerste burgemeester in Tilburg die niet vanuit een ivoren stadhuis regeerde. Die liep hier op straat en was razend populair, maar het gaat me om de houding hè. Zo van: wij bepalen hoe het gaat. Zo Tilburgs was hij nou ook weer niet. Na een jaar wilde hij al naar Rotterdam.”

Even was u een orakel, een soort Pim-duider. Theo van Gogh kwam hier ook.

“Ja gingen we stappen hier in Tilburg. Ontzettend gelachen. Theo sliep hier, en dan dronk hij zo drie flessen wijn leeg. Ik ook eentje, maar hij kon doorgaan en had een grote bek. Ik had natuurlijk geen zin om gedonder te hebben hier in een restaurant. Maar hij begon gewoon zijn mening te geven aan tafel, maar ik zat niet te wachten op ruzie en toestanden om me heen.

 

‘Politiek is een vies spelletje. Messen in je rug steken. Ik wil het best met iemand oneens zijn, maar in de politiek gaat het om een dusdanig achterbakse manier dat je daar als buitenstaander nooit gehoor vindt, omdat de bestaande partijen bij elkaar klitten’

 

“Bij de LPF vonden ze mijn contacten met Theo niet zo grappig trouwens, want Theo beschuldigde Mat Herben, de LPF-fractieleider, ervan te zijn omgekocht om de JSF aan te schaffen, terwijl Pim Fortuyn eigenlijk tegen dat toestel was. Herben had toen een advocaat achter Theo aangestuurd, met vette claims. Toen ben ik opgestaan en heb ik gezegd: ‘Als jullie Theo een proces aandoen dan zal ik precies vertellen hoe het hier toegaat.’ Luister Theo en Pim waren vier handen op één buik. Je gaat Theo toch niet een proces aandoen…”

En Wilders?

“Die is hier ook geweest.” Smolders wijst naast de zitplek naast de verslaggever op de leren bank. “Naast jouw plek zat hij. Hij kwam hier aan in zijn Audi TT-tje. Hij was nog niet beveiligd toen. Ik heb heel veel met hem gesproken. Dat heeft hij goed opgepakt. hij was toen – toen hè – nog iemand die naar andere mensen luisterde. Ook over structuren binnen de partij.”

En toen adviseerde u hem: nooit leden, want het wordt een zooitje?

“Ja.”

Het idee dat Wilders een eenmanspartij moest blijven was uw advies?

“Ja, maar daar hoef je geen wiskundige voor te zijn. Bij een jonge partij kun je geen leden toelaten. Op een moment dat je met leden gaat werken is het einde oefening. De camera’s gaan op de mollen, niet op goedwillende leden die er wel iets van willen maken.”

Maar hij bevindt zich ook in een isolement.

“Wilders moet door.”

U was een beetje een biechtvader voor de Pim-erfgenamen.

Lacht een beetje. “Euh, ja.”

Zou u Wilders willen helpen?

“Ik steun alle buitenstaanders. Of ze nou van links of rechts zijn. De vroegere Marijnissen buitte zijn outsiderimago goed uit om een machtsbasis op te bouwen in de Kamer. Nadeel is wel dat ze bij de SP alles met geld plempen willen oplossen.”

U bent een ijshockeyer. Is er verschil tussen iemand tegen de boarding duwen en politiek uitschakelen?

“100 procent. Bij ijshockey gaat het er hard aan toe, maar het is heel fair. Dat is in Den Haag wel anders. Je weet wat je aan elkaar hebt in ijshockey, en alles is zichtbaar. Het is man tegen man, maar met respect. Politiek is een veel viezer spelletje. Messen in je rug steken. Ik wil het best met iemand oneens zijn, maar in de politiek gaat het om een dusdanig achterbakse manier dat je daar als buitenstaander nooit gehoor vindt, omdat de bestaande partijen bij elkaar klitten. Schrijf dat nou eens op!”

Foto’s: archief Hans Smolders en Mark Koster.