Ieder jaar wordt Tuschinski overladen met een horde hyeractieve horror-liefhebbers. Ook dit jaar waren we van de partij, want wie wil er niet onder het genot van een pilsje keihard naar een scherm schreeuwen en in geur en kleur een film afzeiken? In een marathon van ruim 9 uur zijn er een viertal films aan ons voorbij getrokken.
Grote teleurstelling was de afgeblazen vertoning van Zombeavers. Nederland zou de première van de film krijgen tijdens de Night of Terror, maar dat konden de mensen van het TriBeCa festival (waar de film op 19 april zal draaien) blijkbaar niet hebben. Robert De Niro‘s hobbyprojectje kreeg het voor elkaar om een paar dagen voor de Nederlandse vertoning de film terug te laten trekken door Armory Films. Verdomd jammer aangezien Zombeavers de film was waarvoor ongeveer 90% van de NoT bezoekers hun kaartjes hadden gekocht. Kunnen de mensen van Imagine weinig aan doen en ze hebben gepoogd het zo goed mogelijk op te vangen. Het zorgde echter wel voor een fikse domper op de nacht.
The Quite Ones is een nieuwe productie van de Hammer studio’s en ik verwachtte dan ook een gezonde dosis tieten in beeld. Hammer studio’s is in 2007 opgekocht door Cyrte Investments, van Jon de Mol. Nederlanders betrokken bij Hammer? Dan moeten er toch tieten in zitten! Geen tiet te bekennen echter in deze poging tot gevoelige suspense.
Het verhaal is doodgeslagen en niet al te stevig neergezet. Psychotisch meisje denkt bezeten te zijn van een demon en Britse professor, gesponsord door Philip Morris, denkt haar middels experimentele therapie te kunnen redden. Maar ja, horror, dus dat loopt uit de klauwen. Inclusief bezeten poppen, slechte dialogen en hier en daar een schrikmomentje, maar geen tieten.
In 2009 kwam Tommy Wirkola met een heerlijk pareltje op de proppen. In Dead Snow geeft hij een Noorse twist aan de vele ‘cabin‘ films die er zijn (Evil Dead, Cabin in the Woods, Friday the 13th). Je kent ze wel, jongvolwassenen gaan een weekendje op de Veluwen zitten, roepen per ongeluk iets bovennatuurlijks aan en vervolgens hangt de poep aan de ventilator. Dead Snow haakt er lekker op in, pretendeert geen briljante film te zijn en brengt dat wat de fans graag willen zien. Zo ook Dead Snow 2: Red vs. Dead.
In deze film draait het om Martin, de man die de eerste film overleefd heeft en in een ziekenhuis wakker wordt. Zijn vrienden zijn dood en zijn arm heeft hij zelf in een wanhoopsdaad geamputeerd met een kettingzaag. Gelukkig vonden de artsen zijn arm terug en kon deze bevestigd worden. Martin tilt de dekens op en ontdekt tot zijn grote verbazing dat hij weer over een arm beschikt. Het is alleen niet zijn arm, maar die van Nazi Commandeur Herzog. Het verhaal van Dead Snow 2 is simpel: Nazi Zombies hebben een missie te volbrengen en Martin voelt zich geroepen om de marcherende lijken tegen te houden. Dat kan hij niet alleen en hij rekruteert middels een potje improvisatie-necromantie een regiment van de Russische troepen. Gevolg: hilarische momenten, een flinterdun, doch lollig, verhaal en lekker veel ‘gatverdamme, moet dat nou’ momenten. Een zeer geslaagde toevoeging aan het programma van de Night of Terror.
Ter vervanging van Zombeavers kregen we wangedrocht Savaged voor onze kiezen. Een dove vrouw is op weg naar haar vriendje en tijdens haar roadtrip door de woestijn komt ze een groep kerels tegen die besluiten haar te verkrachten en te vermoorden. Hiawatha’s neefje treft haar aan in de zandbak en probeert haar tot leven te wekken.
Dat gaat uiteraard faliekant mis. Gevolg is een Rape/Revenge film waarin hier en daar een verrassende scene zit. Grootste verrassing is nog wel dat de dame Oost-Indisch doof blijkt. De ene scene reageert ze op plotselinge geluiden, om in de volgende moeilijk te doen aan een telefoon. Verder dan een standaard verhaal over wraak en rednecks komen we niet bij Savaged. Jammer dat er geen bevers in zaten.
Hekkensluiter is Oculus. Gebaseerd op de korte film die Mike Flanagan in 2009 al maakte met een budget van rond de 2.000 dollar. Hoofdpersonen Kaylie (Karen Gillan) en Tim (Brenton Thwaites) Russell maken als kinderen een traumatische gebeurtenis mee. Vader draait door en vermoord moeder waardoor Tim zich gedwongen voelt om zijn vader naar de eeuwige slachtvelden te helpen. Omgaan met een dergelijk trauma is zwaar en Tim komt in een psychiatrische instelling terecht waar hij al zijn ervaringen fijn kan verwerken. Ondertussen is zijn zus voornamelijk bezig met de werkelijke dader te traceren. De gebeurtenissen van de familie Russell hebben volgens haar namelijk weinig te maken met een geflipte vader en alles met een bezeten spiegel. De dag dat haar broer ‘gezond’ verklaard wordt en naar huis mag, op zijn 21e verjaardag, is de dag dat Kaylie de spiegel te pakken krijgt en samen met haar broer wil ze bewijzen dat de spiegel over bovennatuurlijke krachten beschikt.
Oculus is een lekkere film en doet het zeker niet slecht in het genre van haunted objects. Het acteerwerk is degelijk en ook het verhaal staat prima. Een lekkere film met genoeg creep-factor voor een geslaagd avondje griezelen. Voor de Night of Terror zat er echter te veel dialoog in, waardoor de film traag en saai leek te worden. Maar dat kan ook komen doordat mijn buurman net iets te hard lag te snurken.
Samenvattend was de Night of Terror weer een feestje. Met name door de briljante opmerkingen uit de zaal, de hoeveelheid hoer, homo. bier, saamhorigheid en de fijne stoelen van Tuschinski. De films maakte deze editie van de NoT niet tot een succes, daarvoor was het niveau echt te laag of niet passend bij het format van de avond (en bedankt De Niro). Volgend jaar zijn we gewoon weer van de partij.
