De kramp waarin de wielerwereld zit in één shot gevangen: John Degenkolb leest in het vliegtuig over zijn jeugdheld Jan Ullrich. ‘ICH BIN SCHULDIG’, is de ronkende kop van het tijdschriftenartikel. Degenkolb: “Ik rij schoon en ik win schoon. Het probleem is dat ik nu hetzelfde zeg als die mannen tien jaar geleden deden.”
Het zet gelijk de toon. Hij en zijn Giant-Shimano collega’s, waaronder Marcel Kittel – de onbetwiste ster van Nieuwe Helden – willen jong, fris en anders zijn. Maar ze zijn zich er van bewust dat de doorgewinterde wielervolger vrijwel niemand meer op zijn of haar blauwe ogen gelooft. Het zal ongetwijfeld de reden zijn geweest dat de wielerploeg regisseur Dirk Jan Roeleven van onder andere Andere Tijden Sport toestemming gaf hen op de voet te volgen tijdens de voor de ploeg zo succesvol verlopen Tour van 2013. Openheid, transparantie.
Natuurlijk, een buitenstaander krijgt nooit alles te zien. Het is tenslotte niet The Truman Show en zelfs die wist af en toe aan de camera’s te ontsnappen. Maar wanneer je zoals Marcel Kittel je telefoon op speaker zet in een gesprekje met het thuisfront, kan dat meer onthullen dan je lief is. Zijn rode hoofd spreekt boekdelen wanneer zijn moeder het stoere, altijd goedgekapte meisjesidool begroet met een enthousiast “Hallo, mijn grote gele bloemetje!”.
