In zijn nieuwe functie als niet-uitvoerende bestuurder van de China Construction Bank verdient oud-PvdA-premier Wim Kok zo’n 42.000 euro per jaar. Voor de negen vergaderingen per jaar is dat dus 4700 euro per vergadering. Dit berekende de Finaciele Telegraaf.
Kok (75) was in de tijd dat hij voor de PvdA in de Kamer zat openlijk tegen ‘grootverdieners’ en ‘ordinaire zakkenvullers’. Zo vond hij dat bestuurders in onder andere de financiële sector zich schuldig maken aan ‘exhibitionistische zelfverrijking’.
De sociaaldemocraat is naast bestuurder bij de Chinese bank ook nog commissaris bij tal van andere, beursgenoteerde bedrijven waaronder ING, Shell en KLM.
Geen van deze bedrijven produceren iets wat met ‘solidariteit’ of ‘sterke schouders, zwaarste lasten’ te maken heeft en zijn het best te omschrijven als ‘kapitalistisch’.
De bestuurders van deze bedrijven verdienen doorgaans salarissen die makkelijk het schoolvoorbeeld zouden kunnen zijn van ‘exhibitionistische zelfverrijking’.
Vlak nadat Wim Kok stopte met zijn functie als premier en PvdA-Kamerlid werd hij commissaris bij de ING-bank. Kok past hiermee naadloos in een sociaaldemocratische traditie die in de volksmond bekend staat als ‘links lullen, rechts zakkenvullen’.
Zo beweerde de sociaaldemocratische Lodewijk de Waal, destijds baas van de linkse vakbond FNV en lijstduwer voor de PvdA, tevens door PvdA gevraagd lijsttrekker voor het Europees parlement, ooit in een televisieprogramma dat hij ‘beslist nooit voor een beursgenoteerd bedrijf zou gaan werken’.
Direct na zijn carriere bij de FNV ging De Waal bij een beursgenoteerd bedrijf werken.
Tijdens zijn carriëre als FNV-voorzitter deed De Waal, net als Wim Kok, regelmatig uitspraken die gericht waren tegen grootverdieners. Zo beschuldigde hij bankbestuurders van ‘graaien’ en pleitte hij voor een ‘kleptokratentax’.
Als commissaris van de ING-bank was hij medeverantwoordelijk voor het verlenen van miljoenenbonussen aan ING-bestuurders.
Een ander berucht voorbeeld van ‘links lullen, rechts zakkenvullen’ is het Utrechtse PvdA-lid, destijds raadslid, Bert van der Roest. Van der Roest werkte als penningmeester bij een organisatie voor daklozen en roofde daar tienduizenden euro’s weg.
De PvdA weigerde Van der Roest te royeren als lid van de partij. Ook behield hij zijn recht op wachtgeld.
Het meest sprekende voorbeeld van de schier eindeloze rij sociaaldemocraten die in de beruchte traditie van ‘lullen, zakkenvullen’ passen is waarschijnlijk Marcel van Dam. Van Dam was jarenlang staatssecretaris en minister voor de PvdA en voorzitter van de socialistische publieke omroep Vara.
Van Dam is miljonair en bewoont een landgoed op de Veluwe. Volgens Van Dam is er ‘niks raars aan miljonair en socialist zijn’. Volgens vele ‘onrendabele’ arbeiders die met moeite de eindjes aan elkaar kunnen knopen echter wel. Zij noemen deze vorm van hypocrisie ‘salonsocialisme’ of ‘biefstuksocialisme’.
Overigens heeft Van Dam zijn PvdA-lidmaatschap inmiddels opgezegd, uit onvrede met de koers van de partij. Van Dam zegt nu SP te stemmen.
