Luchtig polootje, stoere, zelfverzekerde tred. Donkere Ray Ban als handelsmerk. Aai over het bolletje van een Oegandees jongetje, dat de blanke weldoener met grote zwarte kijkers bewonderend observeert.
Om de twee minuten een standupper voor de camera. Want stel dat u niet snapt waar het bij Peter R. De Vries precies om draait. Peter houdt u wel bij de les met vooral beelden van hemzelf en lange, saaie voice-overs, die de spanning uit Peter R. over de grens compleet uit zijn programma halen. Vrijdagavond de eerste aflevering, prominent op Nederland 1. De Vries scoorde 993.000 kijkers, minder dan hij gehoopt had, vermoed ik.
Een “vakman” wordt De Vries vaak genoemd en aan die karakterisering kleeft meteen een waardeoordeel, dat niet helemaal lekker voelt. Hij is inderdaad kundig als misdaadverslaggever, heeft zijn wapenfeiten, loste zaken op en kreeg in 2008 een heuse International Emmy Award voor zijn programma over Joran van der Sloot. Maar toch, Peter blijft Panorama, SBS 6, en waarom dat eeuwige belerende toontje. Niet alleen in zijn eigen programma’s maar ook aan tafel bij de verschillende talkshows, waar hij een graag geziene gast is. Hoewel hij afgelopen maandag weinig toevoegde aan de verdwijning van de twee Nederlandse vrouwen in Panama in de lateshow op RTL 4 bij Umberto Tan. “Ze kunnen verdwaald zijn of er is sprake van een misdrijf”. Tja, dat hadden we thuis ook al bedacht, Peter.
De Vries profileert zich als de onafhankelijke, betweterige misdaadreporter, die jarenlang carte blanche kreeg van SBS 6. Peters wil was wet en zolang hij scoorde, liep niemand hem in de weg. Moet je überhaupt ook niet doen bij De Vries, want dan raak je al heel snel zijn egootje.
Des te opvallender was dan ook de afkondiging van zijn nieuwe programma, waarin hij niet alleen aandacht vroeg voor Stichting Kids Right, maar ons ook aanspoorde om de portemonnee te trekken. “Denk eraan, we zijn allemaal maar één keer kind.” Met die bewogen bedeloproep probeerde De Vries ons voor 5 euro per maand te strikken, om zo een bijdrage te leveren aan de verzachting van het kinderleed op aarde. Peter R? Als ambassadeur voor het goede doel Gesponsord op Nederland 1? Dus een SBS-format, goedgekeurd door het Commissariaat van de Media? Ik beweer het al jaren, er is geen verschil meer tussen de commerciële en publieke omroepen.
Het nieuwe programma van De Vries duur vijfenvijftig minuten en dat zijn er dertig teveel. De kern van het verhaal is een rechtszaak tegen het hulpje van een toverdokter in Oeganda. Hij wordt verdacht van het slachten en verwonden van kinderen, waarvan de organen bestemd zijn voor een traditioneel ritueel, dat geluk en voorspoed moet brengen.
De geslachtsdelen, vaak afgehakt, met het hart en de tong van een kind in huis, zorgen voor een gelukkig privéleven en succes binnen je bedrijf. Volgens De Vries een bijgeloof zonder grenzen en zelfs oogluikend gedoogd door de autoriteiten van het land. Ook de rechtszaak die De Vries filmde werd voor de derde keer uitgesteld, waarschijnlijk vanwege corruptie en betaling onder tafel.
Hoe dan ook, De Vries kan zich niet meer tot de rechtszaak alleen beperken, wat ie vroeger deed. Dus spint hij zijn programma uit door te praten met de hulpverleners, die direct gelieerd zijn aan Kids Right. Ik ken het genre zelf, wanneer er betaald wordt voor een tv-programma heeft de sponsor altijd een vinger in de pap. Zelfs bij een productie van de ‘onafhankelijke’ Peter R. De Vries.
In 2011 stopte De Vries na zeventien jaar bij SBS 6. Op 29 april 2005 werd bekend dat de Vries met Klaas Wilting en Jan Nagel de PRDV had opgericht. Partij voor Rechtvaardigheid, Daadkracht en Vooruitgang. Toen maar 31 procent van de kiesgerechtigden het eens was met de stelling “Peter R. de Vries is een aanwinst voor de politiek” haakte hij af. Te weinig support voor zoveel inhoud en talent, dus dan houd je de eer aan jezelf.
Sinds begin 2014 is De Vries voetbalmakelaar, samen met zijn zoon Royce en oud-voetballer Piet Keizer.
De Vries begeeft zich steeds meer op glad ijs. Hij raakt verstrikt in zijn eigen ambitie. De activiteiten die hij ontplooit beginnen elkaar steeds meer in de weg te zitten en zijn niet meer te verantwoorden. Het gesponsorde programma op Nederland 1 is daar een mooi voorbeeld van.
De geloofwaardigheid van de robuuste crimereporter is in het geding.
