Er vliegen nog net geen blauwe Disney-vogeltjes uit je boxen als je het nieuwe album van Amatorski aanzet. Fromo Clay to Figures staat vol lieflijke lenteliedjes die een vleugje cheesy zijn. Maar dat vleugje cheesy siert het derde studioalbum van de Belgische formatie wel.
Amatorski wordt in 2008 gevormd door de Belgen Inne Eysermans, Sebastiaan Van Den Branden, Hilke Ros en Laurens Van Bouwelen. Zoals veel Belgische bands, bereiken ook zij het grote publiek dankzij Humo’s Rock Rally. Een jaar na Humo’s Rock Rally brengen ze, in 2011, hun debuut Same stars we shared uit, waar de single Come Home vandaan komt, die nog steeds onder een reclame staat en daarmee bekendheid verwerft. Een jaar later verschijnt TBC. Daarna blijft het even rustig. Vorige week verscheen eindelijk het derde album. From Clay to Figures is een lieflijk lentealbum.
Bloesem, vroege zonnestralen, roze en lichtblauwe bloemen, vrolijk fluitende vogels en rokjesdag. Dat is zo’n beetje wat de lente omschrijft. En ook precies wat From Clay To Figures omschrijft. De stem van Inne is nog altijd ietwat zwoel en rustgevend. In combinatie met de dromerige soundscapes, semi-trompetjes, gitaarrifjes en pianotoontjes wordt dat een mix van de lente. Maar niet op een vervelende manier. Het maakt zo blij dat het bijna vervelend is, maar ze weten precies de grens op te zoeken zodat het toch niet al te cheesy is.
Muzikaal is het album sterk, de soundscapes zijn sterk, de baslijntjes zijn verrassend virtuoos en de piano is subtiel maar precies goed genoeg merkbaar. Toch blijven de liedjes niet echt hangen. Ze zijn goed, maar niet catchy. Dat maakt het een album voor op de achtergrond. Een album om lekker bij weg te dromen terwijl het lentelandschap aan je voorbij trekt in de trein. Een lieflijk lentealbum, dat is naast de kracht ook de valkuil van dit album van Amatorski. Erg goed, maar niet perse heel memorabel.
