Jean-Luc Godard stelde dat wanneer je een film van Alfred Hitchcock hebt gezien, niet het verhaal of de personages je bijblijven, maar de objecten. Het douchegordijn uit Psycho, het glas melk uit Suspicion. Datzelfde geldt voor onze Fijne Filmklassieker van deze week: Nicolas Roeg’s horrormeesterwerk Don’t Look Now.
Meer nog dan het intrigerende verhaal of de memorabele acteerprestaties is er één ding dat na het zien van de film op het netvlies gebrand blijft: het rode capuchonjasje van de dochter van John en Laura Baxter. Het rode jasje waarin ze verdrinkt in de tuinvijver. Het rode jasje dat John in Venetië telkens om de hoek ziet verdwijnen.
Dat jasje staat symbool voor het onvermogen van de vader om zijn dochtertje te redden. Op het cruciale moment reageerde hij niet snel genoeg. De film, die veertig jaar geleden in de Nederlandse bioscopen verscheen, bouwt op basis van dat moment een gecompliceerde schuldvraag op.
