Een leeuwenpak doet in eerste instantie wellicht denken aan carnaval of een reclamespotje van een bank. Thomas van Aalten geeft met zijn boek Leeuwenstrijd een heel andere betekenis aan het leeuwenpak in de vorm van een bijzondere en indrukwekkende familieroman.
Wanneer Luca Dona, een opstandige puber in zijn recalcitrante punkrockfase een leeuwenpak op zolder vindt, begint de reis. Hij vindt het pak op Duynstaete, een voormalig jongensinsituut waar zijn opa opgroeide. Aan de hand van vier generaties wordt het verhaal van de Italiaanse familie Dona vertelt waarin ze naar Nederland kwamen.
Vier generaties, vier mannen die ieder vanuit hun eigen perspectief verhalen vertellen. Vier mannen van verschillende leeftijden met nog verschillendere idealen. Ieder staat voor zijn eigen idealistische ideeën, die soms frictie opleveren tussen de personen. In bijna 400 pagina’s weet Van Aalten in Leeuwenstrijd de familiegeschiedenis met alle fijne en vervelende gebeurtenissen en herinneringen van dien van familie Dona tot leven te brengen.
Die vier generaties zijn de eerste hoofdstukken een kleine uitdaging voor de lezer. Alle vier de personages zijn beschreven vanuit de ik-vorm. Dat betekent dat het vaak over opa, vader of zoon gaat. Dat maakt het niet altijd even gemakkelijk om te onthouden over welk personage het altijd gaat. Zeker in het begin is het nog regelmatig terugbladeren geblazen naar het begin van het hoofdstuk, waar de naam en de generatie van de persoon in kwestie staan.
Tegelijk zijn de vier generaties en personages ook een groot voordeel. Naarmate het boek vordert, is het makkelijker te lezen en te onthouden over wie het nou gaat. Het is een kwestie van de personages leren kennen, omdat er vier personages rustig worden geïntroduceerd door de tijd (of eigenlijk de woorden) te nemen, duurt het alleen wat langer dan in de meeste boeken. Omdat Van Aalten de tijd neemt, worden de personen goed neergezet, ieder personage krijgt langzamerhand vorm en vertelt uit zijn eigen perspectief het verhaal. Dat maakt het dynamisch en zorgt ervoor dat de lange geschiedenis geen saaie, chronologische opsomming van gebeurtenissen is. De verhalen worden aan de hand van het heden vertelt.
Van Aalten schrijft beeldend, het kost de lezer weinig moeite om voor zich te zien wat er gebeurt. Door de vier verhaalperspectieven en de vele gebeurtenissen is het echter geen boek om binnen een paar uurtjes uit te lezen. Het vergt wel enige concentratie. Maar dat is het zeker waard. Van Aalten schrijft een indrukwekkende familieroman die van begin tot eind blijft boeien.
