Het is een beetje jaren negentig, maar het bestaat nog: televisieworstelen. Ook wel bekend als show-worstelen. In de tijd dat mannen met matjes en vrouwen met permanent nog cool waren was tv-worstelen heel groot, in de VS maar ook in Nederland. De World Wrestling Federation (WWF) was een begrip bij veel tv-kijkende jeugd die dankzij de nieuwe ‘kabeltelevisie’ via het onvolprezen Sky TV kennis leerde maken met types als Hulk Hogan.
Mickey Rourke maakte in de 21ste eeuw dankzij zijn worstelfilm The Wrestler zelfs nog een comeback als acteur. En vechtsporter.
Dat show-worstelen allemaal nep is en afgesproken werk snapte natuurlijk iedereen al vanaf het begin. Het ging dan ook niet om de sport of de competitie maar om de spectaculaire beelden. Dat de worstelaar in kwestie een stuk minder leed dan hij deed voorkomen was geen issue. Integendeel: hoe beter de worstelaar kon acteren dat hij crepeerde hoe mooier het publiek het vond.
Het volk wilde show. Show is worden bedrogen.
Heeft er ooit iemand na afloop van een Hans Klok-voorstelling geklaagd dat het allemaal niet echt was en dat de kijker voor de gek werd gehouden? Bestaan er mensen die zijn te verrassen met de mededeling dat Goede Tijden Slechte Tijden geen echte reality-tv is?
Ondanks het stokoude feit dat show-worstelen show-worstelen is, weet uw topjournalistieke NOS vandaag anno 2014 alsnog te vertellen dat show-worstelen show-worstelen is. De NOS heeft zelfs de hand weten te leggen op een heus televisiescript. Waaruit blijkt dat zo’n show-worstel programma helemaal gescript is. En dat hoor je vrijwel nooit bij televisie, dat er met scripts wordt gewerkt.
Dus bij dezen: televisieworstelen is nep. De NOS zegt het dus het is waar. Okee, 25 jaar te laat maar toch.
