Terwijl er in Oekraïne vier Duitse OVSE waarnemers gevangen worden gehouden door pro-Russische terroristen, viert oud-kanselier Schröder zijn verjaardag. Op zich geen probleem, ware het niet dat Schröder ervoor koos zijn verjaardagspartijtje in het Russische St.Petersburg te houden. Een van zijn gasten was Vladimir Poetin, jarenlange vriend van Schröder. Met een innige omhelzing werd begroette Schröder Poetin. Na deze omhelzing vertrokken de beide heren naar binnen om zich vol te gooien met champagne.
Pijnlijk, met geen ander woord kon het gedrag van Schröder omschreven worden. Terwijl regering Merkel alles op alles zet om de waarnemers vrij te krijgen en zich voor de show uitspreekt tegen de Russische agressie, gaat Schröder er eentje drinken met zijn “männerfreund” Poetin. Zulk gedrag tast de Duitse geloofwaardigheid aan. De omhelzing met Poetin was een judaskus voor de vrijheid in de Oekraïne. In feite zei het niets meer en niets minder dan “Ga uw gang meneer Poetin. Verovert u Oekraïne maar.” De Duitse economische belangen zijn zo groot in Rusland dat u niets te vrezen heeft van Duitsland.
Dat klopt dan ook. Terwijl Polen, de Baltische staten en Finland vrezen voor Russische aanvallen, Oekraïne de dienstplicht weer heeft ingevoerd en Roemenië om Amerikaanse hulp heeft gevraagd, doen de Duitsers niets. Want de economische belangen zijn te groot. Daarmee is Duitsland een gevaar voor de vrede en vrijheid in Europa geworden. De agressie van Poetin moet gestopt worden voordat hij de Oekraïne verder onder de voet loopt en zijn zinnen op een ander land zet. Dat kom immers zomaar een EU-land zijn zoals Finland. En wat als er “ineens” in de Estse stad Narva (een stad waar 80% van de bevolking Russisch is) onrust uitbreekt? Blijft Duitsland dan nog steeds verdere maatregelen tegen Rusland?
Al eerder tijdens de Oekraïne-crisis spraken Duitse politici zich tegen maatregelen tegen Rusland uit. Oekraïne behoort tot de Russische invloedssfeer en daar wil men eigenlijk weinig aan veranderen. Deze houding vindt men niet alleen in de voormalige DDR, ook in het westen zijn veel Duitsers met deze mening. De Duitsers hebben altijd ontzag gehad voor de Russen. Zelfs Konrad Adenauer, de grootste communistenvreter in de Bondsrepubliek van de jaren ’50, ging heel ver om de Russen te vriend te houden. Of het nu Chroetsjov was, Gorbatsjov of Jeltsin. De Russen kregen van Duitsland altijd hun zin. Sinds de val van het communisme besteden de Russen ook veel in Duitsland. De HSL-trein St.Petersburg – Moskou werd door Duitsers aangelegd en Siemens leverde de treinen. Duitse merken domineren in de supermarkten en wie in Rusland een beetje geld heeft rijdt in een Duitse auto. Dat de Duitsers de Russen te vriend willen houden is dus niet zo vreemd.
De Duitsers willen geen koude of echte oorlog met Rusland en om die te voorkomen gaat Duitsland zover om alleen maar een lippendienst te leveren aan Oekraïne. Als het er op aankomt zal Duitsland de verhoudingen met Rusland niet op het spel zetten. Het kost te veel geld en is schadelijk voor de Duitse economie. De omhelzing van Gerhard Schröder gaf de echte houding van Duitsland goed weer. Men houdt de Russen liever te vriend. Dat het ten koste van de vrijheid van een ander gaat of ten koste van een bondgenoot. Daar veranderen de zalfende woorden van Merkel en Steinmeier niets aan.
De noodzaak tot sancties en andere maatregelen tegen Rusland vallen in Duitsland op dovemansoren.
