Het aanbod in festivals is enorm en er lijkt elk jaar steeds meer bij te komen. Het festivalseizoen begint steeds eerder in het jaar en het begrip festival wordt steeds vaker gebruikt. Als de modebladen dan ook nog eens vol staan met festivaloutfits is het zeker: er is de laatste jaren sprake van een festivalcultuur waar we niet meer omheen kunnen. Je zou het een soort subcultuur kunnen noemen, die een grote groep mensen bereikt. Verschillende soorten muziek voor verschillende soorten mensen, die toch overkoepeld worden door de eensgezindheid van een festival. Het wordt ondersteund door het idee dat iedereen gelijk is, bij elkaar hoort en er een groot feest van wil maken.
Ik kan me nog herinneren dat ik als veertienjarig meisje voor de TV gekluisterd zat tijden het Lowlandsweekend. Ik smeekte mijn ouders of ik erheen mocht, maar ze waren onverbiddelijk. Pas op mijn zestiende mocht ik voor het eerst naar het festivalterrein in Biddinghuizen. Als ik mijn vriendinnen vertelde over Lowlands kreeg ik scheve blikken. Lowlands, en festivals in het algemeen, waren voor alternatieve mensen, die alternatieve muziek luisteren, zich alternatief kleden en met alternatievelingen omgaan. Ik weet nooit zo goed wat ik moet denken bij de term “alternatief”. Als je naar Lowlands of een ander festival gaat, ben je dan alternatief? Wat zijn alle andere mensen dan? Wie bepaalt dat? Vage benaming, en dat blijkt nu, een paar jaar later, ook. Festivals worden niet meer bestempeld als alternatief en de desbetreffende vriendinnen denken erover om dit jaar ook naar Lowlands te gaan. Wat een trend wel niet met je doet…
Met dank aan social media is het voor kleine, nieuwe festivals een stuk eenvoudiger om informatie te verspreiden. Aandacht trekken door het plaatsen van een grote naam, zo de nieuwsgierigheid van het publiek winnen en uiteindelijk uitgroeien tot een succesvol festival. Social media hebben dus een enorme bijdrage geleverd en zouden een verklaring kunnen zijn voor de explosieve groei aan festivals. Elk van deze festivals komt met hun eigen stijl, eigen verhaal en eigen line-up, die het evenement kenmerkt. Het aantal festivals is niet toegenomen voor één bepaald muziekgenre. De hele festivalcultuur bereikt verschillende soorten mensen die van verschillende soorten muziek houden.
Een breed publiek dus, dat onderling verbonden wordt door de festivalcultuur. Ze delen dezelfde normen en waarden, er lijkt op festivals een soort muur weg te vallen waardoor het eenvoudiger is om contact te leggen met mensen. Komt dit omdat deze mensen dezelfde muzieksmaak hebben? Het mooi weer is? Festivals leuk zijn en dus iedereen vrolijk? Of omdat er een gevoel heerst van gelijkheid en vrijheid, samen met een eensgezind doel om er een prachtig festival van te maken?
Niet alleen lijken festivals een breder publiek aan te spreken: er zit een complete “look” aan vast. Je weet wel: kort afgeknipte spijkerbroek, enkellaarsjes, hemdje met laag uitgesneden zijkanten, hoedje, rode lippen en een zonnebril en je bent helemaal festivalproof. Zodra de eerste zonnestralen doorkomen zie je in elk modeblad, op elk modeblog en in elke kledingwinkel wel iets dat verwijst naar het festivalseizoen, de festivallook of festivals in het algemeen. Niet alleen het festival waar je heen gaat doet er nog toe, maar ook de outfits die je daar draagt.
Lowlands, Sziget, Best Kept Secret, Down The Rabbit Hole, Rock Werchter, Paaspop, Pinkpop, Where The Wild Things Are, Into The Great Wide Open, Soenda, Awakenings, Amsterdam Open Air, Pitch, Baltimore Sound, Volt!, Welcome To The Village, Dour, Pukkelpop, Mysteryland, Tommorowland, Welcome To The Future en zo kan ik nog wel even doorgaan: de keuze is enorm en het publiek weet door die overdadigheid van gekkigheid niet meer waar ze naartoe moeten. Zo is Lowlands tot ieders grote verbazing nog altijd niet uitverkocht en gingen de kaarten van Rock Werchter en Pinkpop als warme broodjes over de toonbank. Verschillende mensen proberen op allerlei manieren te verklaren waarom er nog steeds kaarten voor Lowlands te verkrijgen zijn. Ligt het aan de line-up? De prijs? Het feit dat je een parkeerkaart moet kopen?
Wat mij betreft maken deze zaken niet zoveel uit. Bij een festival gaat het niet alleen om de line-up, en dat tientje meer maakte een echte Lowlandsfan ook niet zoveel uit. De oorzaak ligt hem in de concurrentie van al die nieuwe festivals en de mogelijkheden die mensen hebben. En ja, als het dan ook nog eens goedkoper is, dan is de keuze snel gemaakt! Voor mij is het dit jaar duidelijk, dat 14 jarige meisje dat ooit voor de TV zat en verlangde dat ze op het festivalterrein mocht staan, gaat dit jaar gewoon voor het vierde jaar op rij weer naar Lowlands. Met mijn festivaloutfit!
Bron beeld: Ansesgob
