Een film kan ver komen op charme. Die conclusie onderstreept Casse-Tête Chinois nog maar eens, een energieke film over een groep vrienden in Parijs. Allen staan op het punt veertig te worden en voelen dat dit de laatste kans is hun leven nog een ultieme draai te geven. Behalve de wat passieve schrijver Xavier, gespeeld door de immer sympathieke Romain Duris. Hij vindt zijn leven al ingewikkeld genoeg.
Xavier’s bestaan is een variatie op die overbekende uitspraak van John Lennon dat het leven is wat je gebeurt terwijl je andere plannen maakt. Hier zijn het de mensen rond Xavier die de plannen makenen terwijl zij hun leven vormgeven, ziet hij zich telkens genoodzaakt zich aan al die levens veranderende beslissingen aan te passen. Wanneer zijn ex-vrouw Wendy (Kelly Reilly) samen met de kinderen naar New York verhuist en vlak erna zijn beste vriendin, de lesbische Isabelle (Cécile de France), hetzelfde doet, besluit Xavier dat hij dan ook maar naar The Big Apple moet gaan.
Aldaar wil hij zijn boek afschrijven, een autobiografisch werk met de titel Casse-tête chinois, ofwel hersenbreker. Het is hoe hij zijn leven ervaart. Na een wat rommelig en geforceerd begin raast de film in hoog tempo langs een scheiding, kunstmatige inseminatie, emigratie, zwartwerken, de strubbelingen voor het verkrijgen van een verblijfsvergunning en het heropbloeien van een oude liefde. Dat levert geregeld sterke en grappige scènes op, maar echt de emotionele diepte opzoeken gebeurt niet. De boodschap van de film lijkt dan ook vooral te zijn dat het leven zo ingewikkeld is als je het zelf maakt.
