Jezus is terug op aarde. U kunt hem vanavond zien, live op tv. De reïncarnatie van de echte Jezus komt uit Oostenrijk. En tegen alle zedenwetten in, van welke religie dan ook, draagt Conchita Wurst een strak jurkje waarin haar/zijn vormen perfect uitkomen. Volgens de bookmakers gaat de travestiet en Drag Queen het Eurovisie Songfestival winnen met het nummer Rise like a Phoenix.
Zolang dat festival bestaat, doet het pijn aan mijn ogen. En dat heeft vooral te maken met de manier waarop de freakshow in beeld wordt gebracht. Na een middagje regie in Hilversum kunt u het zelf. Met veel bombarie in- en uitzoomen, “flycams”, vliegende camera’s dus, over het publiek laten scheren. “Ridertjes”, gaan vaak over rails, maar kunnen ook uit de auto. Denk aan schaatswedstrijden waarbij camera meerijdt met de sporter om hem zolang mogelijk close in beeld te houden. Ordinaire trucjes waarmee je grote live-shows tot een waar speltakel kunt verheffen. Maar thuis wordt u per seconde gestoorder en raakt u de essentie kwijt.
Een volle tafel gisteravond bij Humberto Tan in RTL Late Night. Voor mijn gevoel ging de halve show op aan een zeer gedetailleerde, technische beschrijving van de act van Waylon en Ilse de Lange. Onze inbreng vanavond, van pure Hollandse bodem. Nog vóór het WK-voetbal losbrandt hebben we eerst deze muzikale helden, die de finale van het Eurovisie Songfestival hebben gehaald. Naar verwachting bereiken ze minimaal een derde plek, althans, daar zetten de bookmakers op in.
David Grifhorst, regisseur van The Passion voor de EO, gaf regieles. De act van Waylon en Ilse wijkt namelijk ernstig af van wat er verder te zien is in de show. Terwijl er in de overige nummers minimaal tweehonderd shots zitten, was het streven bij “ons” drie, hooguit zeven. En het brein achter dat regieplan is Hans Pannecoucke, een Belg die door “ons” is ingehuurd. Eerst kregen we nog even een heroïsch filmpje te zien van Grifhorst tijdens de regie van The Passion, waarin hij compleet uit zijn dak gaat. David heeft ook iets van Jezus, vind ik, toen ik hem aan het werk zag.
Calm after the storm, het nummer van Waylon en Ilse de Lange, moet dus als het ware als een oase van rust neerdalen op de kijker en de stemmer. Even op de handrem in een volle kermis met triviale, muzikale attracties. Dat zou het geheim moeten zijn om heel ver te komen vanavond.
Carlo Boszhard mocht de voorspelling doen van Humberto. Noorwegen op drie, Nederland twee en Jezus uit Oostenrijk als de ultieme favoriet en dus de winnaar. Boszhard ziet een belangrijke maatschappelijke boodschap achter de bebaarde Verlosser in soepjurk. Het toonbeeld van respect voor allen die anders zijn. Dus mannen die van mannen houden, maar ook mannen die zich lekker voelen in een cocktailjurkje. Het summum van homo-emancipatie, verbeeldt door een travestiet met een baard in een commercieel muziekfeestje, waarbij alleen platenmaatschappijen garen spinnen.
“Deskundige” en commentator Jan Smit hing ook nog even aan de lijn om zijn analyse te geven van het spektakel. Volgens Jan maakt “iedereen elkaar gek”, daar, in Kopenhagen. Strategisch gezien hebben we goed geloot, want we komen pas als vierentwintigste act de huiskamer binnen, na alle grote favorieten. Jezus zit ook voor ons. Een minpuntje is alleen dat Denemarken vóór ons zit, want die hebben volgens Jan ook een gave act.
De repetitie verliep vlekkeloos volgens de Volendammer, dus er kan eigenlijk niks meer mis gaan. En stel dat Jezus onverwachts toch bezwijkt onder de zenuwen, die hem onder zijn jurkje parten spelen, dan winnen we misschien wel het Eurovisie Songfestival. Ik kies voor een goed boek.
