Verzekeraars hebben altijd al onderscheid gemaakt tussen wie voorzichtig is en wie niet. Wie bijvoorbeeld langere tijd geen schade heeft, krijgt korting op de premie. Maar ook leeftijd en waar je woont zijn van invloed op wat je uiteindelijk betaalt voor je verzekering. Dat is natuurlijk niet in alle gevallen even eerlijk. Want hoe risicomijdend je ook bent, je hebt weinig invloed op je leeftijd of hoe hard je buren door de bocht scheuren. Daarom wordt al langere tijd getest met verzekeringen die rekening houden met je rijgedrag. De meest eenvoudige vormen zijn de verzekeringen waarbij je per kilometer betaalt. In de loop der jaren is door verzekeraars over de hele wereld ook getest met andere data, zoals gemiddelde snelheid, remgedrag en stuurbewegingen. Een verzekeringspremie uitsluitend op basis van het individuele rijgedrag klinkt voor InShared als muziek in de oren. Hiermee kunnen we verzekerden nog meer tegemoetkomen die extra voorzichtig zijn. Zoals we nu al doen door eventueel overgebleven premie die niet nodig is geweest voor het betalen van alle schades terug te geven aan de klanten die geen schade hebben gehad (2% over 2013). Maar op deze manier kunnen we bijvoorbeeld jonge automobilisten met voorbeeldig rijgedrag – in tegenstelling tot sommige leeftijdsgenoten – ook een lagere premie bieden. Desondanks heeft InShared hier (nog) niet voor gekozen. Wij kijken met grote interesse naar het pay-per-drive verzekeringsmodel, maar zien nog twee hobbels in de weg: techniek en privacy.
De eerste is de techniek. Deze gegevens worden voornamelijk verzameld door één van de volgende drie methoden; het installeren van een soort ‘zwarte doos’ zoals in een vliegtuig, een smartphone-app die je aanzet wanneer je de auto start of het uitlezen van de ingebouwde computer waarover vrijwel iedere auto beschikt. Met wisselend succes. Uit een uitgebreide test van InShared blijkt dat mensen bang zijn voor technische problemen aan hun auto door de installatie van de ‘zwarte doos’. Ook autodealers zijn huiverig omdat de techniek nog relatief onbekend is. Daarnaast geeft het apparaat geen directe feedback aan de berijder na elke autorit, waardoor bestuurders hun rijstijl niet direct kunnen aanpassen. Smartphones bieden dat al wel, maar zijn nog onbetrouwbaar. Automobilisten kunnen de app uitzetten of onderweg kan de dataverbinding uitvallen. Het onboard computersysteem van de auto lijkt zeker potentie te hebben, maar autofabrikanten houden nu nog geen rekening met verzekeringsmogelijkheden.
De tweede hobbel is privacy. Big Brother als vast reisgezelschap is een voorwaarde voor dit product. Dit levert haters en lovers op, zo bleek uit onze test. De lovers vinden het geen probleem om een deel van hun privacy vrij te geven in ruil voor een faire, individuele lagere premie. Bovendien kan het apparaat ook een rol hebben wanneer er een ongeluk plaatsvindt en de rijgegevens inzicht geven in de schuldvraag. De haters hebben hun argumenten ook paraat. Niet alleen je rijstijl wordt bekend, maar ook waar je bent geweest, wanneer en hoe lang. Een paar tientjes premievoordeel weegt volgens hen niet op tegen het privacyverlies. Wij zijn benieuwd naar uw mening. Wat weegt zwaarder: een eerlijkere en lagere verzekeringspremie of het beschermen van uw privacy op de weg?
