De meeste mensen kennen hem als het brein achter de muziek van de film Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain. Dat is hij zeker, maar Yann Tiersen doet veel meer dan filmmuziek maken. De componist brengt al sinds 1995 regelmatig albums uit. Vorige week kwam zijn nieuwste album Infinity uit.
School doet Tierssen (1970) niet zoveel, muziek daarentegen des te meer. De componist, die zijn jeugd doorbrengt in Rennes, Frankrijk, leert daarom al op jonge leeftijd viool en piano spelen. Later spitst hij zich ook toe op orkestdirectie. In 1995 komt zijn eerste album uit, een verzameling van composities die hij voor films en theaterstukken heeft geschreven. Het grote succes komt in 2001, wanneer hij de soundtrack voor Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain schrijft, waarvan de compositie Comptine d’un autre été: l’après midi wellicht een belletje doet rinkelen.
Dat lieflijke waarin de accordeon en de piano de boventoon voeren, heeft Tiersen laten varen. Net als op de twee albums voor Infinity, Skyline en Dust Lane, slaat Tiersen een experimentelere weg in. Daarmee volgt hij een duidelijke lijn van de vorige twee albums. Meer soundscapes, bijzondere en hypnotiserende herhalingen en zuivere koortjes zijn de standaard. In A Midsummer Evening kiest hij bijvoorbeeld voor tonen die vals klinken, want een bijzonder geluid geeft in het verder loepzuivere nummer.
Het typisch Franse geluid is weg, en ook is er niet meer te horen wat voor meesterpianist Tiersen is. Dat maakt dit album er niet minder goed op. Sterker nog, muzikaal gezien lijkt hij beter dan ooit te zijn. Hij durft meer, maakt minimalistische keuzes maar weet toch ergens wel zijn eigen geluid vast te houden. Toegankelijk wordt het er niet op, een groot publiek zal hij met Infinity niet bereiken. Het is duidelijk dat hij geen keuzes heeft gemaakt om het publiek te pleasen. Maar degenen met ook maar een beetje een muzikaal oor zullen genieten van dit meesterwerk.
