Daar lig je dan, dood in je kist, opgebaard in een afgrijselijke jurk die totaal niet kleurt bij de rest van je outfit en je kapsel ziet er ook niet al te fraai uit. Het kan natuurlijk altijd erger, maar echt chique is het niet.
Afijn, je bent dus dood. En dus krijgt de hele familie nu de gelegenheid om je met een ‘dikkedoeihè’ een goede reis naar het hiernamaals te wensen. Zus Joke pleurt een afscheidsbrief op je buik, achterneef Ben wil nog iets tegen je zeggen maar is vergeten wat en de rest noemt met moeite een paar van je hoogtepunten op.
Terwijl ze haar zonnebril op haar hoofd zet en ze haar spiegeltje terug in haar handtas stopt, loopt ze op je af. Het is je kleindochter. Met een telefoon in haar hand komt ze voor je staan en keert ze je de rug toe. Ze steekt haar arm omhoog, er is een flits en het geluid van een sluiter doorboort de zaal.
“Selfie met me oma:P Rest in piece”
