“En waar kom je vandaan?” “Harderwijk.” “Hm, ken ik niet.” “Jawel, van het Dolfinarium.” “Oh ja!” Een soortgelijk gesprek heeft al zo’n honderd keer in mijn leven plaatsgevonden. Iedereen kent het Dolfinarium en het maakt Harderwijk dan ook een leuke stad voor zowel stadsbewoners als niet-stadsbewoners. Na meerdere jaarabonnementen wordt het dolfijnenparadijs voor de meeste mensen toch wel een beetje passé en lijkt er voor niet-stadsbewoners misschien geen reden meer te zijn om naar Harderwijk af te reizen. Lalaland bewijst het tegendeel, dit Harderwijkse festival is de moeite namelijk meer dan waard.
Lalaland is een lokaal, tweedaags cultuurfestival dat is bedacht door Stichting Kulting en Stichting Underground Harderwijk. Het uitgangspunt is dat het voor én door iedereen is; de toegang is gratis en er zijn honderden vrijwilligers die zich voor het festival inzetten. Op het terrein lopen kinderen, jongeren en volwassen door elkaar heen, wat voor een ongedwongen sfeertje zorgt. Zowel overdag als ’s avonds kan er gedanst worden op de muziek van verschillende bandjes en Dj’s. Daarnaast zijn er theater- en cabaretvoorstellingen voor kinderen en volwassen in de circustent van Theater Zeezicht. Ook is er naast Lalaland een zogenaamd strandeiland dat heel geschikt is voor mensen die even wat personal space nodig hebben. Kort gezegd is het vrijwel onmogelijk om je te vervelen.
In de loop van de avond verdwijnen de ouders met kinderen en lopen er hoofdzakelijk jongeren en volwassenen over het terrein. ’s Avonds zijn er tot een uur of twaalf dan ook verschillende feestjes voor verschillende muzieksmaken te vinden, maar de Wunder Bar verdient naar mijn mening toch wel een vermelding in het bijzonder.
“Iedereen heeft jassen aan, mutsen op en draagt een tas. Net alsof we in de Chicago Social Club staan, maar dan wél buiten”, aldus één van mijn vrienden. Ik kan hem niet anders dan gelijk geven, zowel de mensen als de muziek op vrijdagavond bij de Wunder Bar deed denken aan het gemiddelde feestje in Amsterdam. Een beetje techno, een beetje deep house, je kent het wel. Op zaterdag werd de bar echter overgenomen door mannen op hakken, vrouwen met snorren en talloze andere vergelijkbare combinaties. Het Harderwijkse festival ontketend zichzelf hierdoor als het ware van het stereotype dat bestaat over de Bible Belt. Waar sommige buitenstaanders dat als iets vreselijks beschouwen, vind ik dat als progressief je-moet-iedereen-accepteren-zoals-ie-is-persoon hartstikke mooi en zou ik er wel wat meer van willen zien. Met andere woorden: tot volgend jaar, Lalaland!
