Andries Knevel valt onder het genre: knijpt de kat in het donker. De camera registreerde dat feilloos dinsdagavond. Want hoe mooi is tv en hoe fraai wordt elke kwalijke eigenschap van een host ontmaskerd?
Knevel wilde wél volmondig naar Lieke van Lexmond kijken, maar steeds als ze haar fraaie hoofdje oprichtte keek Andries weg. Teveel, te mooi. Zeker in schril contrast met de stoffige dames van christelijke huize die normaliter aanschuiven aan de prietpraatdis.
Van Lexmond mocht zowaar de show openen en wel met een verhaal over een lotgenoot in Soedan. Ook een vrouw. En ook in verwachting, net zoals Lieke, die smachtend op haar kindje wacht, las ik in de bladen die daar hun geld mee verdienen.
Omdat Lieke het wat rustiger aan moet doen heeft ze social media ontdekt. “Best handig dat twitter”, legt ze uit. Je hoort nog eens wat. Vooral als je zusje dan ook nog op de thee komt kun je heerlijk vanuit je luxe fauteuil samen het wereldleed delen bij een kaakje.
‘Het moet afgelopen zijn met het bashen van moslims en de Islamitische gemeenschap in Nederland anders trekken de Saoedi’s de stekker uit de handel, aldus Arnoud van Doorn’
Van Lexmond “maakt zich zorgen over de Soedanese Meriam Yehya”, die het christelijke geloof van haar moeder aanhangt. En omdat ze weigert dat op te geven en ook nog eens met een christelijke man is getrouwd, heeft ze volgens de regering aldaar overspel gespeeld. Voor u misschien een kromme en achterlijke redenering, maar in Soedan denken ze nu eenmaal zo. Terwijl artikel 33 en 38 in de Soedanese grondwet aangeeft dat je niet mag martelen en je wel degelijk een vrije keuze hebt van godsdienst.
De 27-jarige Meriam wacht honderd zweepslagen en wordt daarna geëxecuteerd. Lieke zamelt handtekeningen in voor de vrouw en Knevel en Van den Brink wilden best wat zendtijd inruimen voor dit goede doel. Het gaat om een christen in nood nietwaar, en zo’n makkelijke opening kun je niet laten liggen. Dus allemaal naar de site van Amnesty of naar die van Lieke.
Wie ook in zeer hoge nood verkeert en ook gek op thee is, maar dan van Saoedi-Arabische makelij, is oud-PVV-er en de tot moslim bekeerde Arnoud van Doorn. Arnoud is een graag geziene gast bij de vorsten aldaar, sust nog wel eens een conflictje, maar mag daar helaas niets over zeggen, anders worden ze handen afgehakt. Voor u misschien een kromme en achterlijke redenering, maar in Saoedi-Arabië denken ze nu eenmaal zo.
‘Het moet afgelopen zijn met het bashen van moslims en de Islamitische gemeenschap in Nederland’, was het felle betoog van Arnoud, ‘anders trekken de Saoedi’s de stekker uit de handel’. Dus geen olie meer en gezellig weer een autoloze zondag, die ik me nog herinner van de jaren zeventig. Een ware feestdag.
Ondanks de felle protesten aan tafel van vooral Johan Derksen, die over de bij AC Milan gestruikelde Seedorf kwam praten, praatte Van Doorn alle gruwelijkheden goed die in Saoedi-Arabië plaats vinden. Dus ook het stenigen, martelen en het afhakken van ledematen als je je niet houdt aan de mores van de wet.
Nee, de mensen die dat doen zijn zeker geen barbaren, onderbouwde Van Doorn zijn stelling. Want je kunt ze moeiteloos vergelijken met ‘tokkies, vol met tatoeages en een bierbuik’ op een willekeurig strandje in ons eigen land.
Veel buitenland dus bij Knevel en Van den Brink, de show krijgt zowaar internationale allure. De tweede verhaallijn was misbruik, ook een gevierd issue in talkshows, want dan gaan onze oren en ogen extra open op de late avond.
‘Laat jonge meisjes aan een fotoshoot mee doen want dan zien ze dat ze een dik lijf hebben van de alcohol, aldus de kinderpsycholoog’
Meriam Yehya wordt misschien misbruikt, maar Arnoud van Doorn wordt misbruikt door deSaoedische vorsten, vindt Derksen, en Seedorf op zijn beurt door de familie Berlusconi. Clarence was namelijk net iets te close met de dochter van Silvio en dat blijft nooit lang goed gaan in maffiakringen. Daar heerst nu eenmaal veel haat en vooral jaloezie als het om getalenteerde buitenstaanders gaat die ook nog eens eigenzinnig zijn en niets aannemen van de maffioso die het clubbestuur bevolken.
Gelukkig kon ik na al dat leed gaan comazuipen, om mijn verdriet om Lieke en vooral Arnoud weg te drinken. Ik heb namelijk een leeftijd bereikt waarop ik zonder toestemming van mijn moeder mag comazuipen.
Dat geldt echter niet voor al die verslaafde pubers in de afkickkliniek. De kinderpsycholoog aan tafel had dan ook een zeer creatieve oplossing voor dat comazuipen. ‘Laat jonge meisjes aan een fotoshoot mee doen want dan zien ze dat ze een dik lijf hebben van de alcohol’.
En omdat jonge meisjes niet van dikke billen houden en de godsganse dag met hun lijf bezig zijn, zou dat best wel eens als een adekwate cold turkey kunnen werken.
Voor u misschien een kromme en achterlijke redenering, maar in kinderpsychologenkringen denken ze nu eenmaal zo.
