De grootschalige opleidingen aan de universiteit zorgen voor een daling van de kwaliteit van het onderwijs. Daarom moeten we zoveel mogelijk streven naar kleinschalige opleidingen. Dat is één van de conclusies uit de bundel die werd uitgebracht ter gelegenheid van de Nacht van de Universiteit (6 op 7 juni). Wie zich afvraagt hoe deze kleinschaligheid bereikt gaat worden, heeft met het sociaal leenstelsel zijn antwoord gevonden.
Het probleem van grootschalige opleidingen is overduidelijk: iedere student snakt naar persoonlijk contact met de docent. We zien het liefst dat de docent binnen een paar dagen de tentamens en opdrachten heeft nagekeken maar dat kan alleen maar als er slechts een beperkt aantal tentamens is om na te kijken. Bovendien stimuleert een laag aantal studenten de docenten ook om niet te kiezen voor de meerkeuzetoets, de gruwel van de student. Reden genoeg dus om het aantal studenten per docent te beperken.
Dit doel kan via verschillende wegen worden bereikt. Men kan er bijvoorbeeld voor kiezen om meer docenten aan te nemen. Het werk kan dan worden verdeeld, klassen kunnen kleiner worden gemaakt en meer persoonlijke begeleiding is dus mogelijk. Maar dat betekent helaas ook meer personeelskosten. Wat uiteraard geen optie is gezien de bezuinigingen die moeten worden doorgevoerd.
Gelukkig is daar het sociaal leenstelsel. De basisbeurs wordt afgeschaft en vervangen door een lening. De Nederlander herkent bij dergelijke berichtgeving gelijk ze zuinige reflexen: ‘Een schuld direct aan het begin van je loopbaan!’
De Nederlander staat (of stond?) bekend om zijn spaarzaamheid. Die Nederlander sluit een lening dus niet gedachteloos af. De aanvullende beurs is weliswaar nog steeds een gift, maar het gegeven dat iedereen sowieso een lening af moet sluiten schrikt veel studenten af. Een gevolg van de invoering van dit sociaal leenstelsel zal dus zijn dat minder studenten zich aanmelden.
Maar het schrikt niet iedere willekeurige student zomaar af: de leergierige student zal sowieso willen studeren, schuld of geen schuld. Met een sociaal leenstelsel in het achterhoofd zal je enkel nog willen studeren als je ook zeker weet wat je ermee gaat doen. Er zullen doelen geformuleerd worden en het hoge aantal van studenten die beginnen aan een studie maar zich pas later realiseren dat ze de verkeerde studie hebben gekozen zal ook dalen.
Er worden nog steeds kanttekeningen geplaatst bij het sociale leenstelselplan dat nu op tafel ligt, maar de universiteit zou dit plan moeten omarmen. Iedereen profiteert van het sociaal leenstelsel: de student, de docent en de overheid.
Op naar kleinschaligheid! Raak die basisbeurs maar kwijt!
Foto: Maarten Brante.
