We waren hem even kwijt. De ruwe bolster blanke pit. Ruw kunnen we hier gerust met hoofdletters schrijven. Sheriff Lucas Hood neemt het namelijk niet zo nauw met de regels. Liever laat hij zijn vuisten of pistool spreken in plaats van het te laten aankomen op een rechtszaak, waarin de verdachte kans krijgt zich te verdedigen. In het stadje Banshee is niet eens sprake van verdachten. Wel van bad guys die koste wat kost bestreden moeten worden. Alsof dat niet genoeg is worden de bewoners geteisterd door een machtswellusteling met kleurrijke psychotische trekjes.
Hood wordt per toeval gezagsdrager, kort na vrijlating uit de gevangenis, waar hij het geweld aan den lijve heeft mogen ondervinden. Dat komt hem goed van pas bij zijn nieuwe ‘beroep’. Daarnaast onderhoudt hij contacten met zijn vroegere kameraden in het kwaad, met wie hij in zijn vrije tijd bijklust, overeenkomstig zijn oude stiel als meesterdief. Toch bezit Hood een sterk ontwikkeld gevoel voor rechtvaardigheid. Een emotionele jongen. Wanneer zijn ex-geliefde laat weten dat het echt niet meer goed komt, lopen de tranen over zijn wangen.
De Amerikaanse serie Banshee draait er niet lang omheen. Meteen vanaf het eerste deel zindert het van seks en geweld. Dat blijft zo. In elke aflevering gaat er wel een dame uit de kleren of wordt er stevig op los geknokt; soms net zo lang tot het bloed uit het slachtoffer spat. De makers van de serie leggen een opvallende voorkeur aan de dag voor mooie, slanke vrouwen. De kijker zal niet om Ivana Milicevic heen kunnen. Over het expliciete naakt en geweld zegt de actrice: “Ik ben een meisje, en ik zou liever naar seksscènes kijken dan naar geweld, maar ik heb geen probleem met het geweld in Banshee. Het is niet de echte wereld toch? Ik denk niet dat je het probleem van geweld in de maatschappij de entertainment-industrie kunt verwijten”.
Als ex van de sheriff speelt Milicevic een belangrijke rol in de serie. Onder een fictieve naam heeft ze een gezin gesticht met de bedoeling haar criminele verleden uit te wissen. Een ander personage dat opvalt is het bandeloze Amishmeisje Rebecca. Voor haar is het dragen van ultrakorte jurkjes de ultieme levenshouding. Ook van sheriff Hood krijgen we meer te zien dan alleen zijn stoppelbaard.
De laatste jaren is de kwaliteitslat voor tv-series door grootproducent HBO hoog gelegd. Banshee lijkt klein bier vergeleken met de artistieke hoogstandjes Breaking Bad, House Of Cards en Game Of Thrones. Dat er met de ruige serie net iets meer aan de hand is, wordt duidelijk tijdens het tweede seizoen. De sfeer is nóg claustrofobischer, het geweld ronduit sadistisch en de dosis seks wordt een tandje opgeschroefd. Een van de afleveringen opent met de halfnaakte Rebecca die zichzelf bevredigt; kom daar maar eens om bij al die brave Nederlandse series.
Dan gebeurt het. Seizoen twee, deel vijf. Hierin draait alles om de personages Hood en zijn ex. Stilistisch gezien wijkt deze episode nadrukkelijk af. Zelden zal er in een tv-drama zo’n beklemmende sfeer in beeld zijn gebracht door camerawerk en strategische montage. Achtervolgingswaanzin, twijfel en paranoia worden ook bij de kijker voelbaar gemaakt. Een tergend spannende scène in een korenveld met shots afwisselend van bovenaf en vanuit de zacht wiegende graanhalmen, is onvergetelijk.
Je wilt het eigenlijk niet toegeven maar het aantrekkelijke van Banshee zit ‘m in de zoete, nietsontziende wraakuitoefening. Net zoals Hood op gegeven moment vaststelt “I don’t know what’s coming next, but it’s coming”, laat ook de wraak nooit lang op zich wachten. Wanneer je dit, en het onmiskenbare feit dat sommige situaties voorspelbaar zijn, op de koopt kunt toenemen, raak je zonder meer verslaafd. Je blíjft kijken.
Seks met een meisje dat er best minderjarig uitziet? Sherrif Hood hoeft er niet lang over na te denken. Een motorbende die het stadje komt terroriseren? Worden zonder pardon omgelegd. Niks onderhandelen of zaken oogluikend toestaan. Om eindelijk weer eens iemand te zien die het recht in eigen hand neemt, wetten en fatsoensnormen aan zijn laars lapt, is een regelrechte verademing. In nogal wat hedendaagse series zijn we bijna gewend geraakt aan het kwaad dat alle ruimte krijgt zich te doen gelden. Good guys zijn stommeriken die over zich heen laten lopen, een conflict willen uitpraten met een goed gesprek, of simpelweg worden vermoord, zoals leden van de goeiige familie Stark in Games Of Thrones.
Banshee heeft veel te danken aan acteur Antony Starr. Als sheriff combineert hij een weemoedige oogopslag aan onverzettelijkheid en gedoseerde daadkracht. Toch is zijn karakter geen macho. Hood is een archetype uit lang vervlogen tijden. Welke man van nu zal zich nog in hem herkennen? Seks en geweld, Hood overkomt het allemaal, en als het hem niet overkomt roept hij de problemen die erbij horen over zich af. Zoals gezegd: “I don’t know what’s coming next, but it’s coming.” De grens is bij hem snel bereikt. Sheriff Hood: eenzame held.
Banshee wordt in Nederland uitgezonden door HBO.
