De geluksmachine Las Vegas roept talloze archetypen op: kamermeisjes, gokverslaafden, strippers, Elvis. De Canadese regisseur Robert Lepage gooit ze in de blender en tovert een hallucinerende cocktail tevoorschijn waarin lust, overdaad, roekeloosheid en illusies centraal staan. Nog 1 avond op het Holland Festival.
De Hollywood-films over de gokstad Las Vegas zijn niet te tellen. Regisseur Robert Lepage weet wel raad met de scabreuze overdadige kant van de Strip, want na een aantal gastregies bij Cirque du Soleil heeft hij geleerd hoe je een spektakel moet bouwen. Met net op tijd een poëtische ondertoon.
Hij opent Playing Cards: SPADES (kaartje leggen: schoppen) met een Canadees stelletje dat door een Elvis-lookalike in de echt wordt verbonden, waarbij ze ongevraagd de songteksten van de King erbij cadeau krijgen. Dat kan alleen maar slecht aflopen en ja, als in de film Hangover, ontspoort het tweetal later op de avond met rubberen escapades. Geheugenverlies en een slecht geweten volgen naadloos.
Een Britse gokverslaafde televisieproducent moet ontsnappen aan geldeisers en vlucht de hitte van de woestijn in, een Deense soldaat is bang om mee te doen aan de Irak-oorlog (het stuk speelt in 2003) en een kamermeisje denkt dat ze dodelijk ziek is en steelt van een collega om de dokter te kunnen betalen.
Klinkt allemaal niet erg opwekkend, maar Lepage weet genoeg humor in Playing Cards te verwerken om de avond niet al te zwaar te maken. Zijn sterkste troef daarbij is het ronde podium, waar het publiek in de Gashouder omheen zit. De acteurs moeten zich dus letterlijk een slag in het ronde werken, en dan hebben ze ook nog allemaal dubbelrollen. De decorstukken komen uit een ingenieus podium oprijzen, de techniek is werkelijk ongelooflijk geraffineerd.
Dwars door de voorstelling loopt allerlei symboliek van schoppenkaarten – die voor zwaarden en militairen staan – en van Tarotkaarten, met duivels, keizers en veel meer. Symboliek die je ervoor moet zorgen dat je geen kater aan deze voorstelling overhoudt, want regisseur Lepage had wel wat meer darlings mogen killen. 2,5 uur zonder pauze is echt te lang, en sommige verhaallijnen (Deense soldaat) worden veel te veel uitgemolken. Het eerste uur van Playing Cards is briljant, daarna even tanden op elkaar voor het prachtige einde.
Playing Cards: SPADES, www.hollandfestival.nl, Gashouder, Amsterdam, do 5 juni
