De pepernoten liggen nog niet in de winkel, de komkommertijd is nog niet aangebroken, maar Nederland discussieert in juni alweer over Zwarte Piet. Gisteravond werden er bij Knevel en Van de Brink de Zwarte Pieten nieuwe stijl gepresenteerd. Dat een talkshow die een beetje voor intellectueel wil doorgaan met zo iets stompzinnigs op de proppen komt is een bewijs voor de stelling van Máxima dat de Nederlandse cultuur niet bestaat. De Nederlandse cultuur is dood. Wij hebben haar gedood. Jullie en ik.
Om onze Surinaamse, Antilliaanse en andere Nederlanders die principiële bezwaren hebben tegen Zwarte Piet tevreden te stellen, het gaat hier immers om een zaak van wereldhistorische betekenis, onze Dreyfus-affaire zeg maar, heb ik een aantal alternatieven bedacht.
Noem Zwarte Piet Witte Pot. Dan is Nederland niet meer racistisch. Witte Pot is uiteraard niet de knecht van de Sint, maar een geëmancipeerde vrouw die patriarchale machtsstructuren ontmaskert, mits deze machtsstructuren westers zijn uiteraard. Speelgoedwinkels die seksistische foldertjes uitbrengen waarin traditionele genderrollen worden bevestigd worden door Witte Pot geboycot. Ook het oorlogsspeelgoed wordt verboden. De loop van de tank is immers het summum van de mannelijke wil tot macht. Ten slotte controleert Witte Pot natuurlijk bij elk meisje of haar okselhaar wel lang genoeg is.
Witte Pot kan het natuurlijk niet in haar eentje doen. Daarom krijgt zij in Witte Pim ‘de hulp die bij haar past’. Witte Pim gaat graag zijn feestelijke gang, is gek op stoute kindertjes en geeft hen pakjes. Bij voorkeur van latex.
Om Sinterklaas wat multicultureler te maken kunnen we hem Sultanklaas noemen. Sultanklaas woont weer Turkije, in Izmir om precies te zijn, en nodigt mensen graag uit in zijn paleis. Alleen de liefhebbers van Chocomel zijn niet welkom. Omdat Sultanklaas Witte Pot haram vindt wordt hij geholpen door zijn haremvrouwtjes. Zij zijn heel lenig. Geen schoorsteen is te hoog voor ze. Ook vertellen ze elke nacht een sprookje voor het slapen gaan. Zwarte Piet heeft bij Sultanklaas een nieuwe job gevonden als eunuch en mag op de dametjes letten.
Sinterklaas kan natuurlijk ook een transgender worden en veranderen in Sinterklazina. De baard mag ze natuurlijk houden. In plaats van dat de kindertjes voor de Sint zingen zingt Sinterklazina voor de kindertjes. Het liefst in sprankelende glitterjurkjes.
Het grote nadeel van Sinterklaas is dat hij een Rooms-katholieke geestelijke is. Een bisschop die van kleine kinderen houdt, dat is in deze tijden nogal verdacht. We kunnen de Sint daarom lid laten worden van de enige ware kerk, de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt). De Sint heet dan voortaan Schilderklaas. Schilderklaas heeft een Groot Boek waarin 144.000 namen staan. De brave kindertjes weten natuurlijk dat ze in dit boek staan. Witte Pot kan in deze constructie niet meer, vrouwen mogen immers niet in het ambt. Schilderklaas heeft in Huisvrouwpiet de hulp die bij hem past. Huisvrouwpiet zet koffie en thee en veel kinderen op de wereld. Ze spreekt niet zonder toestemming.
Deze Klaas heeft een grijze baard en een zwarte hoed met pijpenkrullen. In plaats van een staf hanteert hij de moheel. Stoute kindertjes kunnen beter uit de buurt van dat ding blijven. Rabbiklaas wordt bijgestaan door de Golempiet, een vrolijke lobbes van klei. Ook vertel Rabbiklaas graag grappen over Sam en Moos.
Shivaklaas kan meer cadeautjes uitdelen dan de andere Klazen en Klazina’s, omdat hij meer armen heeft. Die laatste bijzin kun je trouwens ook anders interpreteren. Shivaklaas wordt bijgestaan door zijn aapje Hanupiet.
Ten slotte kunnen we ook kiezen voor Guevarraklaas. Guevarraklaas is een stuk jonger, heeft geen paard maar een motor en rijdt daarmee de wereld rond samen met zijn vriend Ernestopiet. Ze delen alleen cadeautjes uit aan arme kindertjes, cadeautjes die ze gestolen uit de speelgoedwinkels die immers tempels zijn van het verfoeilijke kapitalisme. Kindertjes die braaf zijn krijgen van Guevarraklaas ook een T-shirt met zijn idealistische hoofd erop.
