De zomer komt er aan, de tijd van de festivals is weer aangebroken. Aangezien ik dol ben op het indelen van mensen in hokjes en op festivals, combineer ik twee van mijn favoriete bezigheden met elkaar. Hier volgen negen stereotypes die je op elk groot festival zult tegenkomen.
De doorgewinterde festivalganger, ze bezochten al festivals toen jij nog moest leren je veters te strikken. Dit is ook te zien aan zijn gezicht, die met de putjes en strepen lijkt op een wegenkaart. De met de jaren verzamelde festivalbandjes komen tot aan zijn elleboog. De kleurige bandjes zijn met de tijd compleet vervaagd en ze hebben allemaal een soort van vale bruin/oranje kleur gekregen. Om nog maar te zwijgen over de zure muffe lucht die dit gevarieerde biotoopje van stof uitscheidt.
Voor iedere festivalbezoeker is er een eerste keer. Dit type heeft nog niet geleerd dat het echt geen ene donder boeit wat je draagt op een festival. Matchende kleertjes, haartjes mooi en gewapend met een 3fm matje (de kleertjes moeten niet vies worden natuurlijk) begeeft dit type zich op de festivalweide. Met als finishing touch een paar nepbloemen in het haar, want dan lijkt het net alsof je een echte hippie zoals vroeger bent. Wanneer je er eentje van dit soort langs je heen laat gaan, volgen de vijftien vriendinnen met bloemen in het haar op de voet, de welbekende meisjesketting.
De 3fm bakvis weet als geen ander dat een festival hét moment bij uitstek is om op tv te komen. Door ruim van te voren voor een optreden in het frontvak te gaan zitten. Zo staan ze straks mooi vooraan en kan het hele land hun enorm gevatte bordje met daarop: “Tim Knol is vet” of “We <3 The Script” kan zien. Voor dit type is een festival pas geslaagd wanneer ze op tv komen. Dat gaat altijd met een vast aantal stappen: 1. Ze komen inderdaad in beeld en hebben dit nog niet door. 2. Ze krijgen snel door dat ze op tv zijn en gaan hysterisch zwaaien naar de camera. 3. Het spontane publiekshot is verpest, camera kiest een nieuw doelwit.
Voor dit type is het de grootste prioriteit dat mensen weten waar hij vandaan komt, het is natuurlijk wel echt super belangrijk dat heel Nederland weet dat jij helemaal vanaf jouw uithoek naar een festival komt. De beste manier om dit duidelijk te maken is door met een meters hoge vlag het uitzicht van je medemens te belemmeren. Deze zijn vaak provisorisch in elkaar gezet met tentstokken. Het lijkt me verschrikkelijk vermoeiend om de hele dag met zo’n vlag te moeten rondlopen. De provincies die zich hier het vaakste schuldig aan maken zijn zonder enige twijfel Friesland en Limburg. Ook zie ik op één of andere manier altijd vlaggen van Terschelling voorbij komen. Ja, daar wonen blijkbaar ook mensen.
Dit zijn puisterige jongetjes van een jaartje of 16 uit een welgesteld gezin. Gekleed in hun bij de Large bestelde, vormloze Fruit of the Loom shirt van één of andere obscure metalband. Want alle andere muziek en kleding is commercieel en dat is metal nooit. Ze zijn er heilig van overtuigd dat de maatschappij het op hen heeft gemunt en dat ze hun hele leven naar metal zullen blijven luisteren. Dit type lijkt tevens allergisch te zijn voor korte broeken. Zelfs wanneer de mussen van het dak vallen van de hitte, loopt dit type nog rond in een lange spijkerbroek met kettingen.
Bij een concert op een festival valt het je misschien wel eens op dat er allemaal mensen bezig zijn met het professioneel vastleggen van de show. Prachtige HD beelden geschoten vanuit meerdere hoeken door cameramensen en regisseurs die hun vak meester zijn. Weet je wie dit een stuk beter kan? De concertfilmer met zijn mobiele telefoon. Mobiele telefoons hebben een ongelofelijk goede microfoon en kunnen vooral als je inzoomt echt prachtige scherpe beelden maken bij een schemerig concert met wisselend licht. Eigenlijk zijn die professionals maar sukkels, want jouw Youtubefilmpje is echt veel beter dan de beelden die op tv komen. Dat je het concert alleen maar vanaf je kleine tyfusschermpje hebt bekeken doet verder niks aan de ervaring af. En die mensen achter je die zeiken over het belemmeren van hun zicht? Boeie.
Er bestaan best veel mensen die naar een festival komen, om daar te gaan luisteren naar livemuziek. De bekerraper heeft hier totaal geen boodschap aan. Compleet in zichzelf gekeerd struint dit type de grond af op zoek naar een beker of draagtray die niet aan gort getrapt is. De stapel bekers kan groter zijn dan de bekerraper zelf. De echt slimme bekerraper zoekt de vuilnisbakken van het terrein op en haalt op deze wijze zijn plastic goud binnen. Zelfrespect is sowieso geen factor van belang op een festival.
Tip: knoop eens een onzichtbaar visdraadje aan een beker en leg deze op de grond. Trek de visdraad aan wanneer een raper op het punt staat deze beker te pakken. Festivallol gegarandeerd!
Een festival vergt behoorlijk wat energie, het is ook zaak dat je de energie verdeeld over meerdere dagen. Ik begrijp sommige mensen niet, op elk groot evenement zie je dit type ten tonele verschijnen. De doodloper begint al vroeg met bier en is rond het middaguur al compleet van de kaart. Ze lopen rond zonder shirt en hebben vaak een paar kilootjes en haartjes te veel. Alcohol is ook geen wondermiddel, en ze zijn al voor de grote acts komen helemaal van de kaart. Dan zie je ze liggen op de grond als een soort van bleke volledig verbrande aangespoelde potvis. Lekker de halve dag KO op de grond liggen.
Het maakt geen reet uit of je fysiek op een festival aanwezig bent, zolang je honderden nietszeggende vrienden op Facebook, Instagram of Twitter maar weten dat jij het beter naar je zin hebt dan zij. Helaas gaat de batterij van een gemiddelde smartphone van een gemiddelde tiener ongeveer hun leeftijd in minuten mee, dus zijn ze veroordeeld tot de oplaadpunten. Alleen maar om hun favoriete speeltje in leven te kunnen houden. Een lege batterij is net zo erg als het overlijden van een dierbare. Stel je voor dat je niet kunt tweeten hoe enorm jij het naar je zin hebt op een concert, dan telt het hele concert niet. Ze zijn op een festival, net als in het dagelijks leven, een letterlijke gevangene van hun mobiele telefoon.
Weet je wat nog zeldzamer is dan een printer die zijn werk goed doet op een dag dat je een belangrijke deadline hebt? Een allochtoon op een festival. Los van wat geïntegreerde pseudo-indo’s zijn er nauwelijks mensen te spotten met een kleurtje. De kleur rood komt wel vaak voor, maar dat is dan weer vaak te wijten aan het niet gebruiken van zonnebrand.
