Het WK is nog geen dag bezig en de Kroatische bondscoach Niko Kovac foetert al dat zijn ploeg beter meteen naar huis kan gaan. Het eerste schandaal heeft namelijk al plaatsgevonden, toen scheidsrechter Yuichi Nishimura tegenstander Brazilië een cruciale strafschop cadeau gaf. En daardoor kwam het gastland in de openingswedstrijd met de schrik vrij (3-1).
Ach, die Kroaten laten zichzelf ook niet altijd onbetuigd als het gaat om een beetje gesjoemel. Maar wat hulp van de scheidsrechter is natuurlijk nog geen garantie voor een goed resultaat. Het kan altijd nog misgaan als de spelers het laten afweten. Zoals op 8 oktober 2005, in een kwalificatiewedstrijd tussen Kameroen en Egypte. Kameroen moest die wedstrijd winnen om zich te kwalificeren voor het WK van 2006. Na de snelle 1-0 van Rudolphe Douala leek er niets aan de hand, maar Mohamed Shawky maakte tien minuten voor tijd de gelijkmaker. En op dat scenario had helemaal niemand gerekend.
Heel de wereld hield van Kameroen, sinds de Ontembare Leeuwen in 1990 als eerste Afrikaanse land de kwartfinales hadden bereikt van een WK. Twee penalty’s van Gary Lineker verstoorden destijds de Afrikaanse droom, maar het attractief spelende Kameroen had aan de hand van de 38-jarige Roger Milla de voetbalharten gestolen. Er werd gevoetbald in de oude shirts van FC Wageningen, die waarschijnlijk bij een kledinginzameling voor derdewereldlanden uit een grote container tevoorschijn waren gekomen. En daar was dan nog een logo opgedrukt dat eruit zag als een grote, gele bloemkool. Nostalgie.
Terug naar het volgepakte Stade Omnisport Ahmadou Ahidjo, waar de tijd inmiddels wegtikte. De veertigduizend toeschouwers werden stiller, ook vanaf nabijgelegen wegen en viaducten keken duizenden mensen gespannen mee wat zich in het stadion voltrok. Er was geen doorkomen meer aan, totdat Salomon Olembé in de 94e minuut als een stervende zwaan naar de grond ging. Het uitgelezen moment voor scheidsrechter Coulibaly uit Mali om gedecideerd naar de penaltystip te wijzen. En de toeschouwers slaakten een diepe zucht van opluchting.
Maar die bal moest er nog in. De vedetten Rigobert Song en Samuel Eto’o durfden het niet aan. Zij wisten wel wat er zou gebeuren als ze zouden falen. En dus trad de dappere verdediger Pierre Wome naar voren, net een mooie transfer naar Inter verdiend en blakend van het zelfvertrouwen. Ook Essam El Hadary speelde het spelletje mee. Hij wees naar de linkerhoek “schiet hem daar maar heen”, om vervolgens de rechterkant op te duiken. En Wome volgde de instructies van de Egyptische keeper trouw, maar zag zijn inzet via de buitenkant van de paal naast ketsen.
Het vervolg laat zich raden. Wome moest onder politiebegeleiding het land uit. Zijn huis en auto werden volledig door woedende supporters geruïneerd, net als de kapsalon van zijn vriendin. Het was eigenlijk een wonder dat er geen doden vielen in zijn familiekring, waarna hij maar wijselijk besloot niet meer voor zijn land uit te komen. Dat deed hij uiteindelijk nog wel een keertje, maar de man van de gemiste strafschop werd nooit meer de rots in de branding die hij jarenlang voor zijn land geweest was. En ook op clubniveau stokten sindsdien de successen.
Z’n zonden zijn hem inmiddels vergeven. Het grote talent Pierre Wome slijt de laatste jaren van zijn spelerscarrière weer in zijn thuisland, waarna hij definitief zal verdwijnen in de anonimiteit. Samuel Eto’o had vanavond tegen Mexico aan zijn vijfde WK kunnen beginnen als Wome die penalty had benut. Maar datzelfde geldt natuurlijk voor zijn generatiegenoot zelf. Niet Ibrahimovic, Van der Vaart, Ribery of Reus is de grote afwezige in Brazilië. Nee, dat is Pierre Wome, die nu noodgedwongen thuis op zijn grote LED-tv moet aanschouwen hoe Nicolas N’Koulou in zijn shirtje met nummer 3 loopt. Als hij het nog aan kan zien tenminste.
Oscar van der Horst zal tijdens het WK een dagelijkse rubriek vullen: ‘Alle ballen op Oscar’. U vindt hem ook op Twitter.
