Op de menukaart van het Porsche Museums Christophorus restaurant te Stuttgart-Zuffenhausen staat: A clever man once said: “I have a very simple taste. Just give me the best of everything.” Van de kaart bestel je de Prime Rib – Original Cut – van 600 gram (€ 54,00) om ook het meeste te krijgen. Vertaal deze Porsche Prime Rib in octaans en er staat ‘Porsche 917’. En laat de Sauce Hollandaise (€ 4,00) maar zitten.
Het ironische is dat deze qua kracht en snelheid nogal obese 917 serie van uiteindelijk zo’n elf verschillende modellen, eigenlijk voortkwam uit FIA pogingen in de zestiger jaren om de circuitsnelheden van de ongelimiteerde (FIA) Group 6 klasse van prototypen te dimmen door de motorcilinderinhoud te beperken tot 3 liter. Wat dan weer niet gold voor de Group 4 Sports Cars, waar motoren van 5 liter in mochten. Van deze Sports Cars moesten er dan wel vijftig worden gemaakt om het geen prototypen te laten zijn. Later vond men 25 stuks voldoende, en zo ‘kon’ de Porsche 917 in 1969 aan een racecarrière beginnen. Een carrière die doorliep tot 1981. Het hoofddoel van Porsche, de 24 Uren van Le Mans winnen, werd twee keer opeenvolgend bereikt (1970 en 1971).
Porsche Museum
In 1971 mét Hollandaise. Toen stuurden Gijs van Lennep en Helmut Marko hun Martini Racing Porsche 917K naar een Le Mans overwinning. Bij een gemiddelde snelheid van 222 km/u legden ze 5335,313 kilometer af. Een record dat pas in 2010 zou worden gebroken door een Audi R15 (5.5 ltr V10 TDi van circa 600 pk). Dit nieuwe record van 5410,715 km kwam met een fractie lagere gemiddelde snelheid van 220 km/u tot stand op een baan die niet meer hetzelfde was vanwege een chicane in de Mulsanne Straight. Wat het onmogelijk maakte om het 917-ronderecord te breken. Dat staat gelukkig nog. De 917 zou toch minder schitteren als ook dit record in dieselwalm was gesneuveld.
Rij Prime Ribs in het Porsche Museum
Hadden de Le Mans 917s de beschikking over 520-590 pk uit hun atmosferische 4.5-4.9 liter V12 DOHC boxermotoren, na 1971 keek Porsche buiten Europa, en zag dat het in de VS allemaal groter en meer mocht zijn in de Can-Am raceklassen. En zo ontstonden de dubbel geblazen 917 series, waarbij de 1973 Can-Am 917/30 winnaar bij kwalificaties 1580 pk uit de inmiddels 5374 cc metende twaalfcilinder perste als de turbo’s op volle kracht met 2.7 bar bliezen. Tijdens de races werd dit iets geknepen, en kwam er zo’n 1100 pk bij 7800 tpm uit.
Helaas, 1973 was het laatste jaar dat alles kon. Er zijn weliswaar niet veel andere jaren, maar 1973 was zo’n jaar dat de pleuris in het Midden-Oosten extra-uitgebreid uitbrak. De gebeurtenissen leidden eveneens tot de grote olieschrik. En het zou nooit meer: ‘méér, méér, méér’ worden.
Can-Am 917/30
917K
(Foto’s: Porsche Museum -via wiki)
