Heel Eindhoven kleurde vrijdagavond oranje. Niet alleen voor wat een legendarische wedstrijd zou worden, maar natuurlijk vooral voor Guus Meeuwis. De “Groots met een zachte G”-gekte is dit jaar voor de negende keer in de lichtstad neergestreken. Ruim dertigduizend mensen zijn afgelopen vrijdag bij de eerste van de vier concerten.
De zon schijnt nog heerlijk op het publiek in het Philips stadion, maar ook met de nummers van Nielson worden de mensen opgewarmd voor een mooie avond. Al zingend en springend verzorgt hij dit jaar het voorprogramma. Een half uur lang worden nummers als Hoe, Mannenhart en natuurlijk Beauty & Brains gezellig meegezongen. Langzamerhand stroomt het stadion vol en begint iedereen los te komen voor het concert.
Dan begint de klok af te tellen van tien naar nul. Net als elk jaar, is er ook nu weer een komische filmpje gemaakt van de aanloop naar de concertreeks. Op het podium komen twee drumstellen omhoog. Achter één de drummer van de band van Guus Meeuwis, achter de ander Jamie Westland, de drummer van Di-rect. Samen doen zij het intro van Thunder van ACDC. De bass trilt door het hele stadion heen. Nog twee drumstellen worden hieraan toegevoegd. Dit keer met Nederlands beste drummer Cesar Zuiderwijk en radio-dj Edwin Evers.
Na een iets te lange intro op de drums, gaan dan eindelijk de grote deuren op het podium open. Guus Meeuwis betreedt het stadion in een kek geruite jasje en opent met zijn nieuwe nummer Groot zijn. Met Kedeng Kedeng en Mag ik dansen? is het dak er echt af en het feest losgebarsten. “Ge-wel-dig!”, schreeuwt een in het oranje uitgedoste Limburgse vrouw met een biertje in haar rechterhand. Na een paar feestnummers is het tijd voor wat rust in de tent. Kippenvel bij velen en een traantje bij een enkeling als Guus het nummer Toen ik je zag zingt.
Daarna is het tijd voor de eerste muzikale gast. Of ja gasten eigenlijk. Terwijl Zo ver weg gespeeld wordt en Guus langs een tribune loopt, stopt de muziek en zitten Nick en Simon in het publiek verscholen. Met zijn drieën zingen zij verder en daarna zingt het Volendamse duo nog Pak maar mijn hand. Het podium wordt iets veranderd en Guus en zijn band komen verder naar voren. Even laat de techniek de boel in de steek en is het, op het gezang van de bezoekers na, stil. Gelukkig voor korte duur, en al snel is het tijd voor de volgende muzikale gast. Als ware voetbalhelden worden de mannen van Kane aangekondigd. Een ongekende energie gaat door het publiek. Terwijl zij hun nummers Come together en Rain down on me spelen, trilt het stadion op haar grondvesten. Samen met Guus Meeuwis zingen zij nog een speciale uitvoering van Love over healing. Wederom kippenvel.
Veel bezoekers zijn vanavond met hun vrienden gekomen en daarom is er een blok met alleen vriendennummers als Vrienden, Tranen gelachen en Proosten. Armen gaan om elkaar heen, er wordt op z’n Brabants “gewiegd” en de dames achter de tap draaien op volle toeren. Twee Eindhovenaren van eind twintig staan luidkeels mee te zingen. Ze kennen de nummers van voor naar achter, maar van de muziek van Guus schijnen zij niet te houden. “Wij zijn hier als twee beste vrienden. De sfeer is geweldig, de tap doet het en we kunnen voetbal kijken, maar stiekem vinden wij Guus gewoon goede achtergrondmuziek.”
Dan vertrekt Guus van het podium en moet er op een toegift nog even gewacht worden, want het is tijd voor iets waar heel Nederland al maanden naar uitkijkt; de eerste WK-wedstrijd van ons oranje legioen. Dertigduizend gespannen gezichten kijken naar een gigantisch scherm. Spanje zet ons op 1-0 achterstand en veel mensen zien een nederlaag al aankomen. Nederland scoort en dan breekt de euforie in het stadion los. Een euforie die bij de volgende vier doelpunten alleen maar uitbundiger wordt.
Na de wedstrijd klinkt het tromgeroffel al. Al juichend en springend weet iedereen hoe laat het is. Tijd om een poncho uit te tas te halen of een bierdouche over je heen te laten komen, want de toegift wordt ingezet met ’t Dondert en het bliksemt. Vervolgens komt er nog een dj-booth voor op het podium. Erik Arbores, de jongste dj van Nederland, gooit zijn volumeknop open en tovert Guus’s meezingers om tot dancemuziek. Samen met Guus doet hij nog een remix van het nieuwe nummer Groot zijn.
Dan komt er toch echt een einde aan de lange, maar grootse avond. Nederland wint, maar Eindhoven is vanavond toch wel de beste tactiek voor een win-win situatie. Op een paar kleine dingetjes na ging alles perfect. Het publiek was in zijn nopjes, de sfeer was uitermate goed en Guus vloog zingend als een Van Persie door het stadion. Hij sluit af met Genoten en dat is ook de juiste omschrijving van deze avond. Op naar het 10-jarig jubileum van volgend jaar.
