Medhi Nemmouche, de vermoedelijke dader van de aanslag op het Joods Museum in Brussel, werd in Marseille bij een routinecontrole aangehouden. In zijn bagage vond de Franse politie naast een flinke hoeveelheid munitie een Kalashnikov die was gewikkeld in een vlag van de ISIS, De Islamitische Staat van Irak en de Levant. De orthodox soennitische terreurgroep heeft inmiddels bijna de helft van Irak veroverd en voert ook de gewapende strijd in Syrië. Bij deze zeer geweldadigen jihadistische groep heeft zich ook een flink deel van de Nederlandse Syriëgangers aangesloten. Ibrahim Wijbenga (36) is bang dat ook in Nederland dergelijke aanslagen gaan plaatsvinden.
Wijbenga waarschuwde vorig jaar december al in een Volkskrant-interview voor deze ‘tikkende tijdbommen’. In het vraaggesprek met de kop Het is ontluisterend hoe dom en onwetend radicale moslimjongeren zijn, uitte hij stevige kritiek op de Nederlandse jihadisten in Syrië en noemde ze ‘godsdienstwaanzinnigen’ en ‘autistisch’. Hij werd vervolgens zelf met de dood bedreigd. Via Facebook en Twitter kreeg hij afbeeldingen van een Al Qaeda-vlag en een Kalashnikov toegezonden, met de waarschuwing dat hij ‘de islam’ niet moest beledigen.
Onlangs riep hij in een open brief in het Parool de islamitische gemeenschap op om een actievere rol te spelen bij het bestrijden van de Nederlandse jihadisten en zo veel mogelijk potentiële Syriëgangers te stoppen.
‘Ik stoor me steeds meer aan de negatieve inborst van een grote groep moslims, met name de Marokkaanse moslims’
Wijbenga vindt dat er daarnaast binnen de Nederlandse moslimgemeenschappen een zeer zorgwekkende polarisatie aan de gang is. Kritiek uiten op geradicaliseerde groepen als Sharia4Belgium en Sharia4Holland en de Nederlandse jihadisten die naar Syrië afreizen om daar met de zeer gewelddadige radicale groepen mee te vechten, leidt tot doodsbedreigingen uit diezelfde radicale hoek. Openbare debatten over de islam, zeker met islamcritici, kunnen eigenlijk niet meer zonder stevige beveiliging van de politie georganiseerd worden.
Wijbenga (36) is een praktiserende moslim, maar ook gemeenteraadslid voor het CDA in Eindhoven. Hij heeft een Friese vader en een Marokkaanse moeder en beschikt daardoor zowel over een Nederlands als een Marokkaans paspoort.
Hij werd geboren in de Edisonbuurt, ‘de hoerenbuurt van Eindhoven’. Later verhuisde hij naar de Eindhovense volkswijk Vaartbroek die ‘door de jaren heen ook een Marokkanenwijk is geworden, waardoor de hele harmonie in die wijk verloren is gegaan’. Maar zijn vrouw woont in Amsterdam en hij werkt al enkele jaren als jongerenwerker in Amsterdam-West.
In de moslimgemeenschap bestaat een breed spectrum van radicaal, ultra-orthodox tot liberaal. Waar plaats jij jezelf?
“Ik heb moeite met de termen gematigde of liberale moslim, zoals ik vaak genoemd wordt. Ik noem mezelf gewoon een moslim. Ik kreeg thuis een vrije opvoeding, maar ik hou mezelf wel aan de islamitische spijswetten, vast tijdens de ramadan, vier de islamitische feestdagen en doe mijn best met het gebed.
“Maar als ik bijvoorbeeld alcohol zou drinken, zouden ze dat thuis geen enkel probleem vinden. Verder ben ik heel pragmatisch. Iedereen moet geloven of niet geloven wat hij wil. Ik vind dat je als moslim homoseksueel kunt zijn en ook dat je van je geloof moet kunnen vallen.”
De rigide orthodoxen vinden waarschijnlijk dat jij eigenlijk geen echte moslim bent, maar een ‘munafiq’, dus een huichelaar of een hypocriet.
“De moslims hebben geen paus, geen autoriteit die bepaalt wie wel een echte of goede moslim is. Er bestaat nu dan ook een kakofonie van islamitische richtingen en geluiden waar ik zelf af en toe ook heel moe van wordt. Maar moslims die in Nederland wonen hebben meestal ook de Nederlandse nationaliteit en zij kunnen hier leven zoals ze willen. Niemand die ze iets verbiedt.
“Je mag in Nederland orthodox zijn en heel conservatieve opvattingen uitdragen. Je mag als moslim in Nederland een grote mond hebben en alles zeggen, ook over Joden en homoseksuelen. Jij mag als moslim homoseksualiteit verwerpelijk vinden. Maar ik mag jou dan ook een hypocriet noemen.
“Als jij als orthodoxe moslim in een zelfgekozen isolement wilt leven en niet met vrouwen wilt omgaan, dan mag dat ook. Maar wees dan ook consequent en accepteer geen bijstands- of wajong-uitkering, zoals sommige geradicaliseerde jongeren doen, ook al zijn ze niet gehandicapt. Ga in je eigen orthodoxe gemeenschapje leven en begin een eigen bedrijf. Dan kun je vijf keer per dag bidden, in een djellaba lopen, hoef je vrouwen geen hand te geven of aan te nemen. Andere orthodoxe gemeenschappen doen dat zo. Bijvoorbeeld de orthodoxe protestanten en orthodoxe Joden. Vallen die ons lastig? Nee. Die gaan gewoon hun eigen gang en houden zelf hun broek op.
‘Toen ik een keer de website De Ware Religie bekeek, dacht ik: ‘Potverdorie zeg! Dit is de ideologie van de Hofstadgroep met de factor vijf vermenigvuldigd! Wat is hier aan de hand?”
“Moslims, ook ultra-orthodoxe moslims, kunnen in Nederland in alle vrijheid leven en genieten hier veel meer vrijheid dan in de islamitische landen. Dit is het meest perfecte land voor een moslim om te wonen. Je mag je godsdienst uitoefenen zoals je wilt. Dus wat is nou eigenlijk het probleem? Waarom moet je zo’n stennis maken en van elke scheet een punt maken? Toch bestaat er bij een grote groep moslims, met name bij de Marokkanen, het breed beleden gevoel slachtoffer te zijn. Daar leeft het idee dat de Nederlanders alle moslims de zee in willen drijven.”
“Ik vind dat zo merkwaardig. Kijk nou naar de feiten. Er staan zo’n 450 moskeeën in Nederland van heel verschillende signatuur. Je mag hier in een nikaab rondlopen, je mag een hoofddoek dragen. Je mag jezelf organiseren. Je mag hier islamitische scholen oprichten die ook nog eens een keer door de overheid worden gefinancierd. Je mag hier nondeju ritueel slachten! Je kunt hier zelfs op islamitische wijze begraven worden met eeuwig durend grafrecht, als je dat wilt. Zelfs de meest radicale preken mogen hier vertaald worden. Je mag hier als moslim de meest abjecte standpunten uitdragen, die helemaal niet door de meerderheid van de Nederlanders worden gedeeld.
“Maar de moslims hier zullen ook moeten accepteren dat in Nederland homo’s relaties mogen aangaan, dat zij een dark room mogen bezoeken, dat zij hier een Roze Zaterdag of een Gay Parade mogen organiseren. Dat mag hier ook allemaal. Daar kun je ook trots op zijn.
“Heel af en toe hoor je over een moslima, waarvan de hoofddoek is afgetrokken. Maar dat is het wel zo’n beetje. Over het algemeen worden de moslims door de overgrote meerderheid van de Nederlanders gewoon geaccepteerd. Het is echt maar een kleine minderheid die daar moeite mee heeft. Ik ben dan een halfbloed, half Marokkaans, maar ik voel me echt een Nederlander. Ik stoor me steeds meer aan de negatieve inborst van een grote groep moslims, met name de Marokkaanse moslims. Alsof ze voortdurend met een dreigende donderwolk boven hun hoofd rondlopen. Waarom steeds dat doemdenken? Dat idee dat iedereen tegen ons is?”
“Er zijn nu discussies over ritueel slachten en de financiering van het islamitisch onderwijs. Ik vind dat moslims die discussie niet uit de weg moeten gaan. Je moet niet zielig gaan doen en niet meteen de discriminatiekaart trekken. Dat er ongelovigen zijn die geen zin hebben om voor jouw religieuze overtuiging te betalen zul je gewoon moeten accepteren. Ze hebben namelijk het recht om dat te vinden en als moslim mag je je best wel eens inspannen om ze van jouw opvattingen te overtuigen.
“Al die jongens die woedend achter hun computertje teksten zitten te schrijven, gaan die een lobby bij de Tweede Kamer organiseren voor het behouden van ritueel slachten? Nee. Die doen dat niet. Maar wij krijgen wel volop de steun van de Nederlandse Joden en werken daar mee samen. Er zijn maar heel weinig moslims die überhaupt contact hebben met Joden en daar mee omgaan. De meeste Marokkanen hebben nog nooit in hun leven een Jood ontmoet, heel veel andere moslims ook niet. Hoe kun je nou een grote bakkes over Joden hebben als je er nog nooit één echt ontmoet hebt?”
“De islam is here to stay. Laten we dat ook even vaststellen. Dat kun je leuk vinden of niet, het is gewoon een feit. Maar zie ook die verscheidenheid onder de Nederlandse moslims, alleen al door de verschillende etnische achtergronden. Het zijn niet allemaal radicalen.
“Als je het debat aangaat moet je anderen niet opzettelijk beledigen of grieven. Ik probeer de discussie zuiver te houden. Ik discussieer op basis van argumenten en toch hebben sommige mensen daar nogal moeite mee.
‘Die jongens worden in Syrië opgeleid om te doden en de strijd tegen de ongelovigen kent geen middenweg. We hebben het over wel 120 jongens die daar nu nog zitten. Dat is een hele compagnie!’
“Aan de andere kant moeten moslims die ultra-orthodoxe opvattingen uitdragen ook tegen kritiek kunnen. Als jij een brand sticht, moet je de hitte verdragen. Je moet ook weten dat jij een groot deel van de andere moslims onrecht aandoet. Ik heb domweg last van sommige radicale moslims die op tv komen. Dan denk ik: ‘Tjongejonge, wat een mongool!’ Ik erger me al heel lang aan die types. Daardoor ben ik op een gegeven moment mijn mond open gaan doen. Het water stond mij aan de lippen.
“Ik heb gewoon niets met dat hele idee dat alle moslims broeders zijn, onafhankelijk van de ideeën die zij uitdragen. Ik word er op aangesproken als weer één of andere mafkees bij Pauw & Witteman is geweest. Daar heb ik nou last van.”
Over wie heb je het dan?
“Over types als Jabbar van de Ven of die advocaat Enait bijvoorbeeld die weigerde om op te staan voor rechters. Beiden ken ik trouwens persoonlijk.”
Het meest schandalige aan de affaire Enait is toch wel dat ons hoogste rechtscollege, de Hoge Raad, dat heeft goedgekeurd?
“Precies. Aan de andere kant kun je dus constateren dat de bescherming van de rechtsstaat hier heel ver gaat, ook voor moslims. Dat mogen de Nederlandse moslims ook wel eens constateren. In Nederland hoef je als islamitische advocaat dus niet op te staan voor de rechter.”
Ibrahim Wijbenga ziet de laatste jaren de onverdraagzaamheid en verharding bij de groep geradicaliseerde Nederlandse en Belgische moslims alleen maar toenemen. Volgens Wijbenga en ook woordvoerder van het Contactorgaan Moslims en Overheid en jongerenimam Yassin Elforkani is er een groeiende groep geradicaliseerde moslimjongeren die zich als ‘jihad-hooligans’ gedraagt en gematigde moslims intimideert en bedreigt. Op internet, maar ook op straat, in de moskeeën en bij openbare bijeenkomsten.
Elforkani, die zich in zijn preken ook kritisch uitlaat over de Nederlandse Syrië-gangers, wordt op straat bespuugd en uitgescholden voor afvallige, hypocriet en verrader. Maiwan al-Afghani, zelf een moslim met radicale ideeën, werd december vorig jaar mishandeld, ‘omdat hij niet islamitisch genoeg zou zijn’.
Voor een gewoon mensenkind is dit toch allemaal niet meer te volgen?
“Ik ben me ook in het debat gaan mengen omdat er op dit moment voor moslims veel op het spel staat in de verhouding met niet-moslims. Een aantal jaren terug, nadat een deel van de Hofstadgroep achter de tralies zat, leek het de goede kant op te gaan. Mohammed B. zat vast. Samir A., Soumaya en Jason W. zaten vast. Binnen veel moskeeën werd contact gezocht met zelfs heel geïsoleerde groepen. Groepen waarvan ze verwachtten dat die onzin zouden gaan uitkramen.
“Toen de film Fitna uitkwam, bleek dat er eigenlijk niets gebeurde. Dat kwam ook doordat in veel moskeeën intern die discussie al was aangezwengeld. Het leek er dus even op dat het discours hier, niet zo uit de hand zou lopen als bijvoorbeeld in Frankrijk.
“Maar dat was dus niet zo. De radicalisering bij een groep ging gewoon door. Toen ik een keer de website De Ware Religie bekeek, dacht ik: ‘Potverdorie zeg! Dit is de ideologie van de Hofstadgroep met de factor vijf vermenigvuldigd! Wat is hier aan de hand?'”
Vervolgens maakte Wijbenga een paar incidenten mee die hem ook aan het denken zette. Een debat in de Balie met de islamcritica Irshad Manji en toenmalig GroenLinks-kamerlid Tofik Dibi liep begin december 2013 enorm uit de hand door het wangedrag van een groep radicale moslims uit België en Nederland. Volgens Balie-directeur Yoeri Albrecht ging het om ‘ongeveer dertig idioten’, waarschijnlijk voor een groot deel leden van Sharia4Belgium en hun Nederlandse tegenhangers. De Mobiele Eenheid moest eraan te pas komen om de groep naar buiten te werken.
Ruim een jaar eerder maakte Wijbenga ook een politiek debat in de Amsterdamse Badr-moskee mee met opstootjes en vechtpartijen van radicale geloofsgenoten.
In diezelfde periode bezocht Wijbenga een voorlees sit-in in het Oosterpark met onder meer de schrijver Abdelkader Benali en ook weer Tofik Dibi.
‘De meeste Nederlanders hebben helemaal geen probleem met de meerderheid van de moslims. Ze hebben gewoon een schijthekel aan de groep Marokkanen die zich hier enorm misdraagt. Nederlanders zijn de overlast en de criminaliteit van die groep beu’
“Ik was daar met mijn dochtertje van acht maanden in het park waar Bouyeri doorheen was gebanjerd nadat hij Theo van Gogh had neergeschoten. Het was daar gezellig en ontspannen met allemaal leuke ouders. Maar ik ben me daar wezenloos geschrokken, want er was echt zware persoonbeveiliging voor Tofik Dibi. Dibi was eerder al met eieren bekogeld en had doodsbedreigingen gekregen. Ik zag politie in uniform en een heel stel stillen. Hij werd wel door zo’n veertien politiemensen beveiligd. Dat zo’n jongen als Dibi, die in zijn skinny jeans op slippertjes aan komt lopen, beschermd moest worden tegen Vlaamse en Hollandse moslimjongeren, schokte me enorm.
“Ik had ook in de Balie al die woede gezien in de ogen van die sharia-jongens. Toen dacht ik: ‘Nu ga ik over die radicale moslimjongeren schrijven.’ Ik wist dat de mensen in Nederland hier pijn van gingen krijgen. Dat bleek ook al snel, toen duidelijk werd dat er zoveel jonge jihadisten naar Syrië waren getrokken.”
Waarom ben je pas na dat debat in de Balie zo geschrokken? Was dat niet al lang duidelijk dan?
“Tja, een goede vraag. Ik zat er middenin, maar toch drong het een tijd lang niet echt tot me door. In Eindhoven merkten wij indertijd bijvoorbeeld niets van de Hofstadgroep. Een site als de Ware Religie bestond toen nog niet. Facebook werd nog niet ingezet door de radicalen. Die groep bleef deels onzichtbaar en zat geïsoleerd in Amsterdam en het Laakkwartier in Den Haag. Ook al heb ik op gegeven moment wel Bouyeri’s manifest, gericht aan Hirsi Ali, via de mail ontvangen. Dat was in die periode dat hij de moord op Van Gogh pleegde. Een hele grote kring Nederlandse moslims heeft die brief ontvangen. Heel vreemd.
“Een tijdje terug hoorde ik van een vriend die een islamitische website beheert dat een radicale moslim als werknemer in zijn organisatie was geïnfiltreerd. Deze radicaal was allemaal data over Nederlandse moslims aan het verzamelen. Zo ver gaat het nu.
“Wat mij vooral triggerde was die woede in de ogen van die Sharia-jongens in de Balie. Ik kan er met mijn pet niet bij dat die jongens van de Sharia4Belgium zich zo gedragen. Ze krijgen alle ruimte om op tv hun standpunten uitdragen. Ze liepen op het Museumplein met borden met de beeltenis van Mohammed B. en nooit grijpt een agent in bij die gekken. Of het nou in Amsterdam, Delft, Den Haag of Zoetermeer is. Ik heb laatst nog tijdens die demonstratie tegen Wilders een papier met een hakenkruis van een spandoek afgetrokken.”
“Het is duidelijk dat jongens die naar Syrië trekken vaak uit de rangen van Sharia4Belgium en Sharia4Holland komen. Opvallend is ook dat alle Nederlandse moslimradicalen die daar zitten zich niet bij de gematigde oppositiegroepen hebben aangesloten, maar bij de meest radicale en gewelddadige groepen, zoals ISIS. De jongens die vanaf 2013 vertrokken wisten ook dat er daar door de oppositiegroepen oorlogsmisdaden werden gepleegd. Ze reisden af naar één van de hardste, meest beestachtige oorlogen van de afgelopen tien jaar. Wat mij betreft, mag je die jongens tot in lengte van dagen volgen, als ze terugkomen. Die jongens worden daar opgeleid om te doden en de strijd tegen de ongelovigen kent geen middenweg.
“Ze zijn er klaar voor, zoals blijkt uit een recente oproep van de Belgische Syrië-strijder Bounekoub, een vooraanstaand lid van Sharia4Belgium, die na de aanslag in Brussel jongeren opriep om nieuwe terreurdaden te begaan. De Nederlandse jihadisten leggen een eed van trouw af aan ISIS-leider Abu Bakr al-Baghdadi. Ook de sympathisanten hier, die strijders werven, geld inzamelen en de jihadistische propaganda naar het Nederlands vertalen, leggen zo’n eed af. Als je trouw zweert aan dat soort extremistische groepen, dan schud je dat niet zo maar even af. Je kunt daar niet meer uitstappen.
“Ik vind dat enorm zorgwekkend. We hebben het over wel 120 jongens die daar nu nog zitten. Dat is een hele compagnie! En dan weten nog niet eens wie er allemaal in Somalië en Jemen zitten.”
Hoe werd jij bedreigd?
“Ik kreeg onder meer een bericht via Facebook met de strekking dat ik mijn mond moest houden over de islam. Vervolgens kreeg ik een foto van een kalashnikov toegestuurd. Ik ervoer dat als een doodsbedreiging en heb toen aangifte gedaan. Ik scheld zelf nooit en gedraag me netjes, maar ik laat me niet bedreigen of bespugen. Ik weet precies wie de mensen zijn van De Ware religie. Ik zit niet stil. Ik ga dat onderzoeken.
“Iedereen die kritisch is, wordt meteen een afvallige of hypocriet genoemd. Daar halen buitenstaanders hun schouders over op, maar uit radicale hoek is zo’n beschuldiging gevaarlijk.
“We weten dat rebellengroepen in Syrië oorlogsmisdaden plegen. Er lopen daar jongens rond die met hun telefoon filmpjes maken en die op het web zetten. Ik heb filmpjes gezien, waarvan ik – bij wijze spreken – drie nachten wakker heb gelegen. Als jij zegt dat jij een strijder van God bent moet je je juist heel rechtschapen gedragen, met liefde voor je medemensen. Hoe kun je als strijder van God huizen plunderen en moslims standrechtelijk executeren? Daar heb ik geen goed woord voor over.”
“In de Nederlandse moslimgemeenschap zit een hele groep provocateurs. Een tijdje terug zou een Somalische moslima op straat lastig gevallen zijn in de buurt van een supermarkt in Eindhoven. Het is nog steeds niet bewezen dat het werkelijk is gebeurd. Maar ‘s avonds zag ik al de eerste gephotoshopte foto’s voorbij komen van een moslima met baby met de kreet: ‘Blijf van onze zuster af!’ Vervolgens komen er ook nog eens twee moslims van de radicale groep Platform Bewust Moslim, helemaal uit Hilversum naar Eindhoven om voor de camera verhaal te halen. Worden ze ooit kwaad als Nederlandse vrouwen voor hoer worden uitgescholden?”
Een paar dagen na dat incident liep in de Pijp in Amsterdam een Hollandse vrouw Albert Heijn uit en kreeg zonder enige aanleiding een hengst van een Marokkaanse jongen. Daar windt vrijwel niemand zich nog over op en dat komt nooit in het nieuws.
“Ja dat bedoel ik. Stel nou dat Wilders vervolgens een poster zou maken met de tekst: ‘Blijf van onze Nederlandse zusters af.’ Dan zou de wereld echt te klein zijn.”
Als ik een slechte week heb, dan maak ik wel drie incidenten in één week mee met buurt-Marokkanen die mij bedreigen, intimideren, de middelvinger geven of uitschelden voor vuile kankerjood.
“Ja precies en dan krijg je dus een reactie. Als jouw buurman dat overkomt trekt hij de gordijnen dicht en gaat op de PVV stemmen. Al vijftien jaar heb je een oververtegenwoordiging van Marokkaanse jongens in de misdaad. Die groep wordt steeds groter en de laatste twee jaar is het zo doorgeëtterd dat een groep elkaar aan het liquideren is. Laatst was het dan Gwenette Martha die werd doodgeschoten. Maar ook in die harde groep zijn de Marokkaanse jongens weer oververtegenwoordigd, zowel onder de daders als de slachtoffers. Ze worden zonder pardon geëxecuteerd.
“Ik zeg het nogmaals: de meeste Nederlanders hebben helemaal geen probleem met de meerderheid van de moslims. Zij hebben gewoon een schijthekel aan de groep Marokkanen die zich hier enorm misdraagt. Nederlanders zijn de overlast en de criminaliteit van die groep beu. Ze hebben helemaal geen hekel aan alle Marokkanen. Dat geloof ik gewoon niet.”
Ik maakte in Rotterdam mee dat Ahmed Marcouch in twee, drie minuten tijd wel vijf keer werd uitgescholden voor verrader en homo door Marokkaanse jongens, omdat hij door dat slag wordt gezien als iemand die met de vijand heult: de Nederlanders.
“What the fuck is hier aan de hand man! Daar gaat je bloed toch van koken? Met dat schorem heb ik totaal geen clementie. Jongens blijf toch lekker in je getto wonen tussen al die andere losers. Wil je dat ze ook jou met een loden pijp de kop in slaan of ga je wat doen met je leven?
‘Ik mag niet zelf bepalen waar mijn kind op de basisschool gaat. Ik zeg het eerlijk: ik wil mijn kinderen gewoon niet bloot stellen aan zulke foute kinderen. Ik wil ook niet dat mijn kind tussen allemaal kinderen zit die slecht Nederlands spreken’
“Ik moet denken aan dat filmpje waarin Ahmed Marcouch op straat in Slotervaart zo’n onbeschoft Marokkaans jongetje aanspreekt. Dat jongetje was – bij wijze van spreken – al helemaal gecriminaliseerd. Toen ik dat indertijd zag, dacht ik: ‘Wat gebeurt er hier zeg? Dat hele jonge kinderen al zo gestoord en vijandig zijn. Wat is dat voor een gemeenschap die zulke kinderen voortbrengt?
“Mijn vrouw woont in Amsterdam, ik werk hier en wil ook in Amsterdam gaan wonen. Maar ik heb straks een probleem, want ik kan niet zelf bepalen waar mijn kind op de basisschool gaat. Ik zeg het eerlijk: ik wil mijn kinderen gewoon niet bloot stellen aan zulke foute kinderen. Ik wil ook niet dat mijn kind tussen allemaal kinderen zit, die slecht Nederlands spreken. Ik wil niet het slachtoffer worden van de falende Marokkaanse ouders die hun kinderen niet opvoeden, snap je?
“Ik zie hier in Amsterdam-West Marokkaanse kinderen van acht op straat rondhangen met een kind van vier zonder enig toezicht van een ouder. Dan weet ik al hoe laat het is. Ik wil dat mijn kind gewoon goed onderwijs krijgt. Ik wil graag rechtschapen handelen, maar mijn kind niet blootstellen aan een multicultureel experiment van de overheid.”
“Er woont hier een hele groep Marokkanen die zich minderwaardig voelt. Ze weten dat ze het hier niet gaan winnen, omdat ze waarschijnlijk ook de competenties niet hebben om te winnen. Daar maak ik me zorgen over. Ik heb ook heel veel liefde voor de Marokkaanse gemeenschap, heb zelf ook de Marokkaanse nationaliteit, maar een groot deel is zo snel op de tenen getrapt. Dat speelt ook bij de opgeleide groep hoor! Ondertussen denken veel Nederlanders: ‘Het wordt maar niet opgelost’. Over dertig, veertig jaar zitten we er hier nog mee.
‘De allochtone middenklasse mengt zich ook niet met de allochtone onderklasse in hun eigen buurt. Dat is een mythe’
“Ik sprak onlangs met middenklasse-Marokkanen en -Turken in de wijk Bos en Lommer. Zij zien hun buurman Ali van één uur ‘s middags tot één uur ‘s nachts in het Marokkaanse koffiehuis zitten. Zij gaan daar niet bij zitten. Voor hun vertier gaan zij naar het blanke deel van het Westerpark. In die wijk zoeken zij ook een school voor hun kinderen.
“De allochtone middenklasse mengt zich ook niet met de allochtone onderklasse in hun eigen buurt. Dat is een mythe. Want mengen gaat vooral via de kinderen en die vinden geen aansluiting. Een jongetje, uit een allochtoon middenklassegezin wil bijvoorbeeld voetballen. Hij loopt naar die getto boys toe en daar hoort hij dan: ‘Opflikkeren jij!’ Dus dat jongetje komt weer thuis en zegt tegen zijn moeder: ‘Niemand wil met mij spelen.’ Dan zegt die moeder: ‘Nou dan brengen wij jou wel naar een andere wijk, waar leuke kinderen zijn.’
“Ik wil ook graag dat iedereen met elkaar omgaat, maar de werkelijkheid is weerbarstig. Ons kent ons. Zo werkt het. Het zijn gewoon heel andere kinderen.
“Ik ga zo naar het project Fresh in de les. Daar moet ik straks aan ouders gaan uitleggen dat een kind gezond moet eten, moet bewegen en op tijd naar bed moet gaan om ‘s ochtends weer fris in de klas te zitten. Dat moet ik anno 2014 aan ouders van mijn leeftijd gaan uitleggen, snap je?”
Lees van Paul Andersson Toussaint ook op ThePostOnline: ‘Ahmed Marcouch, een politieke biografie‘.
