Costa Rica werd op voorhand geen enkele kans toegedicht om de poule met de ex-wereldkampioenen Uruguay, Engeland en Italië te overleven. Het is een leuk vakantieland om de indrukwekkende natuur te gaan bekijken, maar het blijkt toch ook een aardig voetballand als er een paar van die exotische beesten het veld in worden gestuurd. Al kwam de gevierde man, La Comadreja, de wezel, gewoon uit Nederland.
Bryan Ruiz wilde wedstrijdritme opdoen voor dit WK en liet zich verhuren aan het op dat moment slechtst voetballende team van Nederland. Een betere omgeving was bijna niet denkbaar als voorbereiding op een figurantenrol in Brazilië. Maar zo beslissend als hij was voor het lamlendige PSV, zo lukte het hem nu dus ook om zijn land naar de beste zestien van de wereld te koppen. Wat een briljante investering van die man.
Buiten het veld heeft Ruiz niet bepaald de uitstraling van zijn collega’s. Hij ziet er op zijn 28e nog steeds uit als een verlegen puber, inclusief beugel. Voor een belangrijke wedstrijd zit zijn haar alsof hij zo moet afdansen. En Bryan Ruiz is dan de jongen die als laatste gekozen wordt door de meisjes en op zijn examen uiteindelijk de slowfox staat te doen met een jongen.
Ruiz werd ook als voetballer al meerdere keren afgewezen. Ruud Gullit wilde hem ooit naar Feyenoord halen, maar diende kort daarna zijn ontslag in. En zijn opvolgers wilden hem niet meer. Heracles en Excelsior hadden niet genoeg geld voor de Costa Ricaan, die daarna zijn geluk zocht in België. Jaren later haalde Twente hem alsnog naar Nederland en maakte hij de Tukkers kampioen. En bij PSV stelde hij tegen alle verwachtingen in Europees voetbal veilig.
NOS-commentator Jeroen Elshoff wist niet wat hij allemaal in de microfoon van zijn My First Sony moest schreeuwen toen Ruiz gisteren de bal achter Gianluigi Buffon kopte. En Mario Balotelli kon fluiten naar die kus van Queen Elizabeth II, want de Italianen faalden door het verlies voor de missie om de Engelsen een handje te helpen. Sterker nog, Costa Rica was totaal niet onder de indruk van de Azzuri. Zal dat de hand zijn van de coach?
Als geen ander op dit toernooi staat Jorge Luis Pinto de boel vanaf de zijlijn hartstochtelijk op te naaien. Klein driftig mannetje, Colombiaan en in zijn dertigjarige trainerscarrière al minstens zoveel clubs en landen versleten. Maar zijn aanpak werkt voor dit team, dat met Keylor Navas een uitstekende keeper heeft, nog een paar puinruimers achterin en voorin de bij vlagen ongrijpbare Joel Campbell.
En natuurlijk Bryan Ruiz, de sierlijke nummer tien die op clubniveau nooit succesvol is geweest in een grote competitie. Hij verzoop in de Premier League bij Fulham en zit daar contractueel nog steeds gevangen. Zijn goal tegen Italië en het succes van Costa Rica zijn nu even wereldnieuws. En laat dat niet alleen een bevrijding zijn voor zijn land, maar vooral voor deze ondergewaardeerde speler zelf. Een koopje.
Oscar van der Horst zal tijdens het WK een dagelijkse rubriek vullen: ‘Alle ballen op Oscar’. U vindt hem ook op Twitter.
