Queridos amigo e amigas! Wat mij vandaag nou toch weer overkomt en wie ben ik dat ik dit allemaal mag meemaken! Ik dook voor mijn doen best laat de bedstee in vanwege de WK-kraker tussen FC Balletjeballetje en FC Scam 419 maar toch was ik al weer vroeg uit de veren vanwege de vlooienmarkt in Monchique. Ik tuf op mijn Solex dus die magische berg op en vind bij mijn vrind, de omstreden antiquair Rui Pinto, tussen de Angolese Africanabilia van Leni Riefenstahl in een oude stinkdoos een ansichtkaart van warempel Gerard Reve aan Gerrit Komrij en zijn levenspartner Charles Hofman, uit het jaar onze Heren negentiennegenenzestig. Hij is verstuurd vanuit Quarteira, praktisch om de hoek van mijn datsja, en wel op vier mei van het jaar onzes Heren negentiennegenzestig. Ik lees hem eventjes aan u voor:
“Lieve Gerrit & Charles, Gloeiende zon overdag & verfrissende koelte s’ avonds & s’ nachts. Zo moet het over de hele wereld. De Jongens hier zijn wel hartverscheurend mooi & weerloos. Verscheidene van hen lijken op Charles.
Ik hoop dat ik nog bovenaan de lijst sta van hen, met wie Charles lichamelijk mag verkeren. Ik ben heel slank & bruin geworden. Ik kom langs in een nieuw pak & en met het haar sportief geknipt, & en alles van onderen goed gewassen & en duchtig uitgeschuimd. Desnoods hoef ik alleen maar Charles zijn liefste 2 werelden, met het heelal daartussen, door zijn fluwelen broek heen te voelen, terwijl ik mijzelf in aanbidding beroer. Liefs kusjes van Wolfje & Gerard.”
Enfin: voor achthonderd eurootjes kan u eigenaar worden van dit schitterende historische document en anders breng ik hem wel op de brommer terug naar Charles in het barre Noorden van mijn ontroerende pleegvaderland.
Ik krijg trouwens ook best veel leuke ansichtkaarten hoor, dat u niet met zijn allen denkt dat ik hier van eenzaamheid weg zit te teren of een weckpot vol fap met mijn jongenskwak. Vaak betreft het scabreuze tegen het pornografische aan schurkende teksten van oudere dames die mij hun enige erfgenaam willen maken als ik maar… Pero Buneo, de kinderen lezen mee en ik bespaar u liever al die vleselijke ellende op uw vrije zondag. Straks spreekt men nog slecht over mij en krijg ik de bijnaam Turito, de bejaardenscheurder van het Rosa Spierhuis.
Ik krijg trouwens best vaak anonieme haatmail van vermoedelijk abonnees van De Joop, de website die ze met korting mogen lezen als ze meer dan twintig jaar steun hebben getrokken. Die kennen mij nog uit de tijd dat ik keilinkse goedmensstukken schreef voor Vrij Nederland en de Groene Amsterdammers.
Ik heb het destijds zo bont gemaakt dat ik na het schrijven van een stuk over de ‘brave huisvaders van Hamas’ (voor de Groene) een lovende brief kreeg van burgemeester van Thijn. Ik zal u de eulogie besparen maar het kwam er op neer dat de wereld een stuk beter zou zijn als er meer journalisten waren zoals ik: Martin (sic) van Amerongen.
Toen ik in 2006 met de legendarische Loes de Fauwe de Prijs voor de Dagbladjournalistiek won met de Parool-serie Kasba Amsterdam, kregen we een soortgelijke brief van burgemeester Cohen.
Van de Anne Frankstichting kregen Rob Muntz en ik na het winnen van de Nipkowschijf aka De Zilveren Reissmicrofoon voor het legendarische radioprogramma De Inburgerking een juichende brief maar die hadden onze grapjes over Marokkanen niet helemaal goed begrepen.
Ik was getrouwd met PvdA-europarlementariër Edith Mastenbroek en op onze bruiloft op Blijburg deed Wouter Bos het licht uit. Und so weiter, und so weiter.
Toen ik vanochtend op de Solex terug tufte naar mijn datsja en de hondjes, dacht ik: Wie ben jij eigenlijk, Arthur van Amerongen? Waar sta jij eigenlijk? Hoe kan het eigenlijk dat jij zo eng rechts, om niet te zeggen reactionair bent geworden (als ik de lezers van De Joop mag geloven).
Ik hoorde Francisco van Jole ineens heel hard roepen: Don Arturo, Don Arturo, waarom vervolgt Gij mij? U begrijpt mijn bijbelse verwijzing naar Paulus (die toen nog Saulus heette) op weg naar Damascus om de christenen te slachten. Lees het lekker zelf maar na in Handelingen 9, bij voorkeur in de Statenvertaling zodat u uw Nederlands nog een beetje bij kunt schaven als het al niet te laat is.
Maar ben ik wel zo rechts, dacht ik toen. Het werd tijd om mijn standpunten te inventariseren.
Ik denk dat het mis is gegaan na 9/11, de moord op Theo van Gogh en tijdens het schrijven van mijn boek Brussel: Eurabia. Theo zou imam spelen op de eerder genoemde bruiloft en werd vier dagen daarvoor afgeslacht door een mohammedaan. U kent mij Gang naar Canossa ondertussen wel en anders koekelt u mijn naam maar in samenhang met muzelmannen en mohammedanen. Ik denk dat de islam de afgelopen vijftien jaar zijn ware gezicht heeft laten zien en daarom zeg ik over de huidige situatie in Noord-Irak: dat zowel de shi’ieten als de soennieten mogen winnen!
Ik heb mijn hele leven op de PvdA of linkser gestemd, de laatste keer in Amsterdam zelfs op Marcouch maar dat moest van mijn toenmalige echtgenote. Ik heb een aardig beeld gekregen van de Partij, van binnenuit, maar kreeg uiteindelijk een rolberoerte van de schandalige baantjescarroussel (zie de volgevreten nietsnut Sharon Dijksma) en het misbruiken van het mohammedanenstemvee en de uiteenlopende stammen der muzelmannen die de Partij van binnen opvraten als maden.
Geloven doe je maar lekker thuis, Nederland heeft lang genoeg geleden onder het juk van de religie. Dat religie in de meest primitieve vorm mede dankzij de PvdA weer macht heeft gekregen in Nederland is een regelrechte ramp waarvan de gevolgen op de lange termijn nog lang niet te overzien zijn.
Inmiddels woon ik al weer zo lang in het buitenland dat de Nederlandse politiek mij aan de reet mag roesten. Ik volg die wel want mijn wandje op Facebook moet vol. Ik vind het hartstikke leuk om mijnheer Frans Timmermans dagelijks te volgen en zijn verhaaltjes en foto’s over zijn diplomatieke avonturen op Facebook doen mij denken aan een mongool met ADHD die zonder begeleider in Legoland of de Efteling is losgelaten. Over Wilders kan ik kort en bondig zijn, queridos amigos e amigas. Dat vind ik een idioot en dat heb ik al van menig dak geschreeuwd.
Ik ben voor het homohuwelijk, voor vrouwenemancipatie (minus het recht op clitoridectomie, de zogeheten Anja Meulenbelt-clausule). Ik ben voor een verzorgingsstaat als het gaat om noodruftige ouderen en zieken maar de vijf miljoen Wajong-uitkeringen moeten stante pede worden opgeheven. Die idioten gaan maar lekker turf steken en hun eigen jenever stoken in de frisse buitenlucht. Ik ben tegen ontwikkelingshulp tenzij jullie belastingcenten daadwerkelijk bij noodruftige Afro-Afrikanen terecht komen en niet bij de Bokassa’s van dat schitterende kanscontinent. Ik heb wel eens wat stemwijzers ingevuld en ik kom dan steevast uit bij de Piratenpartij of bij de Partij van de Dieren. Op die laatste partij kan ik echter niet stemmen omdat de spirituele leiding bestaat uit knettergekke gristenhonden. Ik ben erg van het milieu maar GroenLinks vind ik de ISIS van de Nederlandse politiek.
In principe ben ik eigenlijk gewoon een ouderwetse anarcho-liberaal.
Het is maar dat u het weet.
