En toch is Luis Suarez een lieve jongen. Dat heeft Ivo Niehe ons een paar jaar geleden al in zijn aangrijpende documentaire laten zien. Een echte tranentrekker. Over de man uit Uruguay die gisteren voor de derde keer in zijn carrière een tegenstander beet.
Na Otman Bakkal en Branislav Ivanovic was het slachtoffer nu Giorgio Chiellini, een stoere verdediger van het Italiaanse nationale team. Iemand die thuis een natuurlijk overwicht heeft op twee valse dobermannen. Zeven postbodes, een koerier van UPS, twee jeugdige fans en een naaktmodel werden in en rond zijn huis al eens toegetakeld. Nu werd hij eindelijk zelf eens een keertje gebeten. Op het voetbalveld nog wel.
In zijn jeugdjaren had Suarez nog niet eens een stukje zoethout om op te bijten, leerde het bezoek van Ivo Niehe ons. De presentator reisde helemaal af naar Montevideo, waar Suarez in armoede opgroeide en zijn familie nog steeds woont. De voetballer had daar een huis voor zijn familie gekocht dat in Nederland zelfs de ergste huisjesmelker nog niet zou durven verhuren. Maar ze waren de kleine Luis zo dankbaar dat ze hem zagen als een heilige.
Daar denken ze aan de andere kant van de wereld toch wat anders over. In zijn periode bij FC Groningen was al snel duidelijk dat hij buitengewoon goed kon voetballen. Maar nog geen jaar later speelde hij samen met Ajax al een heel smerig spelletje om via een arbitragezaak naar Amsterdam te kunnen verhuizen. Dat mislukte. Net als zijn vele schwalbes en de droom om met de Amsterdammers landskampioen te worden.
Suarez zag er in zijn jeugdjaren met die rare haarband uit als het Duracell-konijn, dat maar doelpunten op het bord bleef trommelen. En dat scoren, dat doet hij jaren later nog steeds. Inmiddels zijn de wilde haren eraf, maar zijn streken is hij niet verleerd. Luis Suarez is groot geworden in een omgeving waar je voor je bestaansrecht moet knokken. Als deze man spreekt van “gewoon een hard duel”, dan weet je toch al hoe laat het is?
Nu moet Suarez zich bij de FIFA verantwoorden dat duel. De televisiebeelden ogen chaotisch. Maar de foto dat Chiellini zijn shirt opzij trok, is de hele wereld al over gegaan. Suarez is een ordinaire recidivist, die na schorsingen van zeven (beet Bakkal) en tien duels (beet Ivanovic) mogelijk een streep kan zetten door de rest van het WK en vele wedstrijden die daarna nog komen. En zo staat de man die als teamspeler alleen wat schroot als de Johan Cruijff Schaal won, weer met lege handen.
De gebitsafdruk in de schouder van Chiellini is overduidelijk. Tot 22.00 uur vanavond heeft Suarez de tijd om met een heel erg goed verhaal komen voor de wereldvoetbalbond. Die oude tape van Ivo Niehe schijnt al onderweg te zijn.
Oscar van der Horst zal tijdens het WK een dagelijkse rubriek vullen: ‘Alle ballen op Oscar’. U vindt hem ook op Twitter.
