Het is vreemd hoe één en dezelfde film tegelijkertijd heel bekend voor kan komen en tóch aanvoelt als uniek. The Double is er zo-een. De invloeden van David Lynch, George Orwell, de broertjes Coen en met name Terry Gilliam druipen van elk shot af, maar toch voelt het nooit als plagiaat. De tweede speelfilm van Richard Ayoade heeft namelijk ook een heel eigen, claustofobische en surrealistische smoel. Een heerlijke film.
Simon James (Jesse Eisenberg) leidt een eenzaam en uitzichtloos bestaan in een naamloze stad. Elke dag reist hij met de metro naar zijn werk, waar niemand hem opmerkt en de bewaker hem zelfs na zeven jaar nog niet herkent. Vrijwel elke avond blijft hij tot laat op kantoor hangen om daarna zijn demente moeder te verzorgen. James’ enige vorm van vermaak is het stiekem begluren van overbuurvrouw Hannah (Mia Wasikowska). Aan dat leventje komt abrupt een eind als James Simon zich meldt als zijn nieuwe collega. Ze zier er exact hetzelfde uit, maar zijn qua persoonlijkheid tegenpolen.
In het begin kunnen de twee het aardig vinden. De verlegen Simon James krijgt van de zelfverzekerde James Simon les in het oppikken van vrouwen en krijgt zowaar een beetje eigenwaarde. De verhoudingen veranderen echter snel als de nieuwe collega er vandoor gaat met Hannah en bovendien de credits opeist voor al het werk dat James doet.
