Als je niet wilt dat anderen miljonair worden dan pak je miljoenen van de belastingbetaler en ga je daar lekker zelf mee spelen. De verhoren van de Parlementaire Verhoorcommissie Wooncorporaties toont het dramatische demasqué van de PvdA-nomenklatoera. Maandag schoven we er weer twee PvdA-bobo’s aan: Marc Calon en Leks Verzijlbergh.
De ene man ruïneerde de provincie Groningen bijna met het megalomane Blauwe Stad Fata Morgana, de ander sloopte de Maastrichtse wooncorporatie Servatius nadat hij de bouwkolder in zijn kop kreeg. De rechtbank in Den Bosch houdt Verzijlbergh verantwoordelijk voor de schade van een mislukt Campus-project ter waarde van 10 miljoen euro.
Het bizarre is dat Calon als Leks Verzijlbergh niet in politieke kerkers zijn gesmeten, maar promotie hebben gemaakt. Calon, die door ex-medewerkers als arrogante vlerk wordt neergezet en in De Volkskrant kritiekloos mocht spijtoptanten, zit weer met zijn vingers in de suikerpot als baas van Aedes. Ook Leks Verzijlbergh werd niet naar een Siberisch buitengewest weggepromoveerd, maar mocht PvdA-voorzitter worden van de afdeling Rotterdam.
Het gebrek aan zelfkritiek bij sociaal-democratische bestuurders is geen nieuw fenomeen, maar is nog nauwelijks bespreekbaar gemaakt tijdens de parlementaire hoorzitting over de wooncorporatiesblunders. Zelfreflectie ontbreekt tijdens de verhoren.
Marc Calon gaf als enige aan zich te schamen en sprak zijn spijt uit, maar betrok de kwestie niet op zichzelf. De Groninger sprak over de betonrot in de sector (‘we zijn afgedreven van de basis’), maar liet zijn eigen rol grotendeels onbenoemd. Waarom kon deze als drammer omschreven man zo afdrijven en zulke fouten maken?
Het is een patroon. Het lijkt erop dat deze bouwpauzen niet anders kunnen. Dit denken zit in hun koppies. Deze mannen willen de wereld verbeteren en daarvoor moet alles wijken.
Vorige week wuifde ex-PvdA-baasje Marcel van Dam alle verantwoordelijkheid weg voor de Vestia-sof. Van Dam was dan wel toezichthouder via een waarborgfonds, maar formeel-juridisch had hij niks te maken met het derivatenschandaal sprak hij bijna verongelijkt. Opvallend voor iemand die altijd zo kritisch is op kapitalistische uitwassen en altijd precies weet hoe graaiende bankiers aangepakt dienen te worden.
Daarvoor had Erik Staal, de belichaming van de PvdA-Vestia-hebzucht, schouderophalend uitgelegd dat hij wel 3,5 miljoen euro afkoop had ontvangen, maar geen flauw benul had wat er precies met die derivaten gebeurde. En daarna mocht ook de ambitieuze Rotterdamse PvdA-woon-wethouder Martien Kromwijk, die als een belegger had misgegokt met de SS Rotterdam, ook nog even publiekelijk stofbijten.
Je kunt woedend worden op deze opgeblazen types, maar we moeten een laagje dieper in hun ziel kijken: het zijn de jongens die zijn blijven hangen tussen het tafellaken en het servet, provinciale kereltjes die omhoog willen op de sociale ladder en alle middelen aangrijpen om hun miniparadijs op aarde te scheppen. Maar je weet hoe zoiets gaat: wie verblindt is door de stip op de horizon wandelt wel eens in een sloot.
Wat opvalt is dat er nauwelijks controle was op de uitgaven en dat de Rode Haantjes geen tegenspraak dulden van collega’s. Tekenen bij het kruisje was het devies. Ex-Rochdale bestuurder John van Nimwegen, een tot inkeer gekomen PvdA-er (nu CDA), was doodsbang voor zijn baas, de manipulatieve Hubert Möllekamp.
Deze week zal ook PvdA-lid Annet Bertram, een ex-topambtenaar, komen uitleggen waarom dat zij toestemming gaf aan de woonbouwexcessen. Je kunt het deze PvdA-mevrouw nauwelijks kwalijk nemen dat ze alle signalen op groen zette. De tegenwoordige secretaris van de gemeente Den Haag is een bevlogen carrière-ambtenaar die graag multi-culturele projecten stimuleert, maar ze heeft verder geen enkele sjoege van het grote geld verhaal. Terwijl zij zich inzet voor meer vrouwen aan de top en minderheden op de werkvloer, staat ze toe dat partijgenoten met grootheidswaanzin (half) publieke gelden versjteren.
PvdA-ers geloven namelijk niet dat de vrije markt leidt tot rechtvaardigheid. Die emotie is te begrijpen en misschien deels gebaseerd op een juiste aanname. Maar vervolgens maken de mannetjes een fatale en kostbare denkfout.
Het grote probleem is dat de PvdA-macho’s menen dat ze slimmer zijn dan de markt. Dat zijn deze mannen helaas niet.
Het PvdA-model verenigt het slechtste van twee werelden: oprechte intenties vermengen met naïviteit en dwaas vooruitgangoptimisme. Zolang gebrek aan transparantie en ondeskundigheid blijven overheersen in publiek-private sectoren waar miljoenen omgaan (de zorgsector komt heus ook nog aan de buurt, wees niet bang), houden we deze ellende. Vestia-boekhouders werden door de benen gespeeld door bankiers in The City die lachend konden cashen op zoveel onbenulligheid.
Het kapitalisme is een lekker wijf met een verdorven geest. Die kun je niet laten temmen door jongens die haar te opwindend vinden en haar willen veranderen. Kapitalisme moet je indammen met mensen die daar verstand van hebben. Dat zijn helaas niet de mannen die nu schuldbewust achter de tafel zitten.
