De derde en laatste dag van Down The Rabbit Hole begint zonnig. Rond een uur of acht zijn de eerste mensen alweer aan het zwemmen. Die pret wordt al snel de kop ingedrukt door een paar buien, gelukkig blijken het de laatste buien van het hele festival. De zon overwint de wolken en maakt er een mooie laatste dag van.
Bijvoorbeeld tijdens het barbecueën. Naast het Idyllische Veldje ligt, slechts gescheiden door een strook bomen, het Vuige Veld. Gerust het tegenovergestelde van het Idyllische Veldje te noemen. Mannen met baarden en tatoeages, vuige rockmuziek, meer keuze aan bier dan alleen het Kornuitenbier dat op de rest van het terrein wordt geschonken en vlees, heel veel vlees. Naast spareribs en broodjes varkensvlees kan er ook zelf gebarbecued worden. Wie dat nog even niet ziet zitten omdat de kater nog te groot is, kan er onder het genot van de stevige gitaren terecht voor een authentiek Engels ontbijt. Eieren met spek, witte bonen in tomatensaus en groenten, de kater verdwijnt als sneeuw voor de zon op het Vuige Veld.
Zondag is natuurlijk niet alleen de laatste festivaldag, ook speelt Nederland tegen Mexico. De wedstrijd wordt gekeken op het gras voor de Hotot, waar MGMT straks zal spelen. Een goede zet van de organisatie, de wedstrijd op groot scherm uitzenden. Het terrein is leeg, slechts een handjevol mensen staat bij Temples in de Teddy Widder. De rest van de mensen kijkt gezamenlijk de wedstrijd, en wie niet bij de wedstrijd is, zit vastgekluisterd zijn aan een TV of telefoon. Bij de 24-uurstent zit het barpersoneel met een paar festivalgangers zo gespannen te kijken, dat het bijna doet denken aan de ontknoping van The Truman Show. Doodstil en gespannen, bijna met hun neus in het scherm.
Een nipte overwinning voor Oranje en de spanning van de wedstrijd zorgen dan ook voor een euforisch publiek bij MGMT. De psychedelische muziek van de jongens klinkt strak, al is het geluid nog steeds niet optimaal. Helaas staan ze er ietwat saai bij. Ze spelen netjes de setlist. Pas na ruim 20 minuten komt er meer interactie op het podium, al lijkt het uitzinnig dansende publiek, er wordt meer gedanst dan bij The Black Keys, een beetje vergeten door de band. Het enalaatste nummer is Kids, dat in deze live-versie een virtuoos en lang intermezzo kent. Dat had het laatste nummer moeten zijn, de tent loopt leeg wanneer de band het laatste, veel te rustige nummer inzet.
‘s Avonds tegen een uur of elf vormt zich op het Idyllisch Veldje een lange rij voor een ogenschijnlijk dicht hek dat de festivalgrens markeert. Van elf tot twee is de Bosmos geopend. Wat men moet verwachten weet niemand, behalve dan dat het een donkere boswandeling is. Aan het eind van de sprookjesachtige wandeling, heeft een licht- en geluidskunstenaar zich opgesteld. Met behulp van geluiden en lichten verwart hij het publiek met een bijzondere voorstelling.
Het is de eer aan Foals om het festival af te sluiten, die taak neemt de band uiterst serieus. De Hotot staat vol tijdens de Britse band. En niet voor niets, een spectaculaire show is wat het publiek te zijn krijgt. Waar Foals in hun beginjaren nog ruw en ongepolijst speelde, staat er vanavond een rockband van formaat. Opvallend zijn de mooie visuals die over het publiek neerstrijken. De set wordt afgewisseld met oude en nieuwe nummers en de band is duidelijk in topvorm. Ondertussen feliciteert de zanger het publiek met de overwinning op Mexico, ook hij heeft gekeken. Uitschieter in het midden van de set is het nummer Spanish Sahara. De zaal valt stil bij de indringende stem van de zanger, even later komt het met veel hard gitaarwerk tot een climax. Foals zet een topshow neer, wat ons betreft het optreden van Down The Rabbit Hole.
Down The Rabbit Hole onderscheidt zich vooral door zichzelf neer te zetten als een festival waar de beleving en sfeer net zo belangrijk zijn als de muziek. Bezoekers zijn vooral ervaren festivalgangers, wat ervoor zorgt dat dit weekend met ruim tienduizend man rustig is verlopen. “Geen doorgesnoven tieners die voor het eerst naar een festival gaan, maar echt liefhebbers,” zoals de beveiliging mooi weet te verwoorden. De vergelijking met Lowlands wordt geregeld gemaakt, en misschien is Down The Rabbit Hole wel een beetje het festival voor Lowlands-vluchtelingen.
De vele activiteiten die op het programma van het randprogramma staan maakt het dat de bezoeker zich in totale vrijheid waant. Vooral ‘s avonds lijkt het festival op een sprookje door alle decoratie in de bosachtige omgeving. De kleinschaligheid van het festival maakt het tot een uitermate fijn weekend, met hier en daar muzikale hoogtepunten, een veel te spannende wedstrijd van Oranje en een publiek dat Down The Rabbit Hole in de armen heeft gesloten.
