Voetballers vertonen door de jaren heen veel trekjes van apen. Recentelijk in de vorm van het bijtgedrag van Luis Suarez, maar al veel langer in het imiteren van elkaar. Ooit liepen ze bijna allemaal met pleistertjes op hun neus of beplakten ze zichzelf met blauwe stickers. En voor een beter evenwicht was er de Power Balance, waarvan onderzoekers van de VU Amsterdam concludeerden dat die helemaal niet werkt.
Toch nog even iets over die Power Balance, een soort horloge met genezende frequentie. Toen Nederland net de finale van het WK in Zuid-Afrika had bereikt, vierde Jack van Gelder zijn intiemste moment als sportverslaggever. Door een gebrek aan stoelen in de studio kroop Wesley Sneijder op de warme schoot van zijn aanbidder. Hij schoof voorzichtig door tot hij niet verder kon, waarna de rodeo kon beginnen. Het lukte de kleine Wes om liefst 1 minuut en 15 seconden te blijven zitten. En kijk eens goed wat Wesley Sneijder toen om zijn rechterarm droeg.
Laten we die Power Balance dus niet te vroeg afschrijven. Wesley Sneijder was met dat armbandje om één van de beste middenvelders van de wereld. Hij won met zijn toenmalige club Inter Milan bijna alle denkbare prijzen en als gedeeld topscorer op het WK maakte hij Nederland bijna wereldkampioen. Daarna ging het met Wesley Sneijder bergafwaarts. Niet alleen zijn bankrekening, maar ook zijn hoofd werd steeds dikker. Inter kon zijn salaris niet meer betalen, waardoor hij voor een vriendenprijsje werd verkocht aan Galatasaray.
Na anderhalf jaar aanrommelen in Turkije was het zelfs de vraag of Louis van Gaal nog wel een rol voor hem zag in de verjongde nationale ploeg. Sneijder raakt inmiddels ook wel op leeftijd en aan zijn fitheid werd sterk getwijfeld. Maar stilletjes werkte de nummer 10 onder leiding van K1-vechter Gökhan Saki een strak trainingsschema af en oogde hij voor aanvang van het WK weer in de vorm van zijn leven. Samen met zijn twee dertigjarige leeftijdsgenoten Arjen Robben en Robin van Persie vormt hij de Gouden Driehoek in het Nederlands elftal.
Nou is er veel gesproken over de prestaties van Oranje. Over de sprint van Robben, over de duikvlucht van RVP. Maar het meest opzienbarende nieuws over Sneijder ging over zijn tattoo. In de week waarin Michael Jackson vijf jaar na zijn dood uitvoerig werd herdacht, meenden de Brazilianen in een tekening van zijn vrouw Yolanthe het hoofd van de King of Pop te herkennen. Een fout die Yolanthe waarschijnlijk zelf ook maakte toen Sneijder voor het eerst zijn shirt omhoogtrok en hij die donkerblauwe vlek boven zijn heup onthulde.
Toch is die Sneijder de man die nu het verschil kan maken voor het Nederlands elftal, misschien nog wel meer dan welke andere speler dan ook. Sneijder is namelijk altijd een eigenzinnig mannetje geweest. Hij is echt niet ineens een kilometervreter geworden die verzuipt in een andere rol. Sneijder is geen vent die zich zogenaamd net als Dirk Kuijt in vijf weken laat opleiden tot een nieuwe voetballer. Als Sneijder dat wil, behoort hij gewoon weer tot het rijtje beste middenvelders van de wereld. En misschien roept hij na zijn eerste WK-goal “fuck you” naar Van Gaal, zoals hij dat ook eens naar Ronald Koeman deed.
Maar Sneijder worstelt toch nog een beetje met zichzelf. Hij draagt ook zijn Power Balance niet meer, terwijl hij daarmee zelfs het ongelijk van wetenschappers kan bewijzen. Sneijder mag beweren dat hij er echt alles aan gedaan heeft om op dit WK te schitteren. Maar zolang dat armbandje nog niet tevoorschijn gekomen is, blijft zijn verhaal ongeloofwaardig.
Oscar van der Horst zal tijdens het WK een dagelijkse rubriek vullen: ‘Alle ballen op Oscar’. U vindt hem ook op Twitter.
