TPO’s Jan-Henk Zandberg ontmoette de ex-rapper gedurende diens acteer-carriere al zo’n zes keer en spreekt nu met hem in Berlijn openhartig over drugs, porno, de horror van bevallingen én Hollywood. “Ik heb niets gratis gekregen.” Van de County Jail naar de rode loper van de Oscars, dat is het carrièrepad van Mark Wahlberg, die nu weer scoort met de megalomane franchise Transformers. 

 

Mark Wahlberg, nu gelouterd en 43, heeft al lang geleden afscheid genomen van zijn Dolle Dagen. Of eh, toch niet? Tijdens de internationale persdag voor de vierde Transformers-film, Age of Extinction in Berlijn diept zijn prille (19) tegenspeelster Nicola Peltz in elk geval nog even een bizar backstage-verhaal op, met in de hoofdrol een levende goudvis en een notoir lid van Wahlberg’s entourage, Nacho. Het blonde schepseltje kan er nog steeds niet over uit. “Nacho nam de kom en slikte dat visje gewoon door. En spoelde het vervolgens weg met al het water uit de kom. Daarna zei hij nog dat hij de vis nog voelde bewegen in zijn maag. Buh, yek…”

 

 

Het is het soort gebeurtenis dat Wahlberg kanaliseerde in zijn eigen HBO-show Entourage en hij is dan ook de laatste om zich daarvan tijdens het tete a tete even later met ThePostOnline te distantiëren. Met een ironische grijns zegt hij: “Och, Nacho… Joh, die houdt nou eenmaal van sushi. Vind ie heerlijk. Eten sowieso. Dat is helemaal zijn ding, nee, zijn gave. En die gave wil hij met de wereld delen. Zo’n jongen vind dat leuk. Man, hij zou zo dit bierviltje hier opeten. Anytime.”

 

‘Ik ben een jeugdig crimineel geweest en ja, ik heb vroeger veel geëxperimenteerd met drugs’

 

Toch is het meer een echo uit Mark’s hedonistische en destructieve leven in de jaren tachtig en negentig. “Ja”, erkent hij in het Ritz Carlon Hotel aan de Potzdamer Platz. “Ik ben niet meer zo explosief en impulsief als vroeger. Ik spring niet meer vanaf mijn hotelbalkon in het zwembad.”

Inmiddels is Mark een veelgevraagd producent (met name voor HBO) en hij is acteur in rollen die varieren van bijna Oscar-nobrainers in The Fighter en Martin Scorsese’s The Departed, tot octaanrijke popcorn-en-cola-blockbusters als deze nieuwe Transformers, waarin hij nu – even snel het plotje – als berooide uitvinder een ondergedoken en door de CIA opgejaagde Optimus Prime ontdekt. Mark is The Hardest Working Man in Hollywood.
Wahlberg: “Als je stopt met feesten en drugs, zoals ik ooit, dan hou je opeens tijd over. Mijn leventje is enorm overzichtelijk. Ik ga naar mijn werk. Ik ga naar huis. Eet met mijn gezin. Stop de kinderen in bed. Klets wat met mijn vrouw. That’s it.  Als je een burgerlijk bestaan lijdt, heb je genoeg tijd om alles wat je wil doen ook te doen.”

 

Want dat was wel eens anders, toch?

“Yep. Ik ben een jeugdig crimineel geweest en ja, ik heb vroeger veel geëxperimenteerd met drugs. En neem maar van mij aan: drugs zijn een doodlopende weg. Ze leiden puur en alleen tot destructie, aftakeling en uiteindelijk de dood. Soms ben ik het trouwens beu om daar over te praten, hoor. Vooral ook over mijn verleden als Marky Mark, toen ik als rapper nog ruzie maakte met Madonna en altijd halfnaakt in mijn onderbroek optrad, haha.”

 

 

Toch blijft het onderdeel van je imago, dat semi-donkere verleden. Het blijft opduiken.

“En wellicht is dat ook met een goede reden: dat ikzelf niet vergeet waar ik vandaan kom, de kansloze sloppenwijken van Boston. Daarom blijf ik de gelegenheid, en ook nu weer met jou, aangrijpen om daar wel over te praten. Om misschien jongeren de goede kant op te wijzen. Het juiste voorbeeld te geven.”

 

Ondertussen ben je in de States wel even het gezicht geworden van een gezondheidsdrankje…

“Oh, ik ben fervent voorstander van gezond leven, hoor. Verantwoord eten en veel bewegen. Als je wil blowen en zuipen, prima! Maar doe het alleen in het weekend…”

 

‘Ik vind Michael Bay een inspirerende filmmaker. Ik heb veel van hem geleerd. Bovendien, met Michael weet je dat je tot het uiterste moet gaan en dat er geen tijd is om je druk te maken over je kapsel of om je te laten pamperen in je trailer’

 

En toen was daar opeens de wereldhit TED, met die ongelikte teddybeer. Qua 16-plus thematiek moet dat toch stiekem een halve flashback voor je zijn geweest.

“Oh, je bedoelt dat ik constant stoned ben en ergens ook nog rap? Tja, dat ga ik niet ontkennen. Trouwens, de echte Johnny Drama (een personage uit Wahlberg’s tv-serie Entourage, JHZ.) stelde nog voor om ‘special consultant’ te worden, vanwege alle weed in de film. Nou, het was nep-weed, mensen. Vroeger blowde ik elke dag, nu begin ik er niet meer aan. Al blijft het voor het publiek, moet ik zeggen, de beste manier om de film te ondergaan, na een joint…”

 

En dat ultra-grove taalgebruik, heb je daar ooit nog reacties op gekregen?

“Toen ik het script aan mijn vrouw liet lezen, zei ze serieus: ‘Dit gaat je carrière verwoesten’. Zelf heb ik geen moeite met grof taalgebruik. Ik krijg wel kokhalsneigingen bij bloed en ingewanden in horrorfilms. Brr, walgelijk. Of de bevallingen van mijn vrouw, waar ik natuurlijk bij was. Ach, nou ja, zo’n geboorte is best mooi. M’n vader daarentegen zette m’n moeder steevast bij het ziekenhuis af en zei dan: ‘Bel me, als je het kind hebt, doei!. Dat was normaal toen.”

 

 

Je bent nu de male lead in Transformers: heb je je al voorbereid op de ronduit vernietigende kritieken die zo’n Michael Bay-productie steevast krijgt?

“Ik lees die kritieken niet. Ik weet wel dat ik zeer trots ben op deze film. Ik vind Michael echt een inspirerende filmmaker. Ik heb veel van hem geleerd. Bovendien, met Michael weet je dat je tot het uiterste moet gaan en dat er geen tijd is om je druk te maken over je kapsel of om je te laten pamperen in je trailer.”

 

Je schijnt in Transformers wel moeite gehad te hebben de stunts. Klopt dat?

“Ja, Big Time. Voor de filmfinale in Hong Kong, moest ik bijvoorbeeld op twintig verdiepingen hoogte langs een piepklein richeltje lopen. Zo breed als jouw notitieblok. Geloof me, dat vond ik behoorlijk eng en ik klampte me dus aan de muur vast. Michael flipte natuurlijk en begon: ‘Ik heb altijd gehoord dat jij zo’n stunter bent en niet zo’n mietje…’ ‘Dude’, zei ik, dat is héél lang geleden. Nu heb ik vier kinderen en ik ben succesvol, ik heb iets om voor in leven te blijven. Uh, toen ik jong en dom was kon het me allemaal geen reet schelen.”

 

‘Laatst zag ik toevallig weer beelden van mezelf uit de semi-criminele-rapperiode. Pff, hoe ik me toen gedroeg. En hoe ik toen praatte. Verschrikkelijk!’

 

Zoals ooit in je Hollywood-doorbraak als porno-ster Dirk Diggler in Boogie Nights…

“Dat vind nog steeds één van de beste films van de laatste twintig jaar. Maar ik zou nú, op dit moment, zo’n rol zeker niet meer aannemen. Dat doe je niet als je vader van kleine kids bent. Sterker nog: ik kan er nu al tegenop zien als ze vijftien zijn en stiekem die oude film van pappie over de seventies porno-industrie gaan bekijken. Of brr… erger: hun klasgenoten. Kinderen zijn wreed, hoor…”

 

Zijn we opeens preuts geworden?

“Hé, dat ik ooit als Marky Mark in het openbaar in ondergoed rondliep wil nog niet zeggen dat ik niet preuts mag zijn. Trouwens, wat ik nu ga zeggen, meen ik: van 98 procent van alle dingen, die ik in het verleden heb gedaan, heb ik spijt, veel spijt. Laatst zag ik toevallig weer beelden van mezelf uit de semi-criminele-rapperiode. Pff, hoe ik me toen gedroeg… En hoe ik toen praatte… Verschrikkelijk….  Aan de andere kant besefte ik weer meteen, dat mijn leven ook anders had kunnen lopen. Ik realiseer me dat ik daarin dankbaar en soms ook nederig moet zijn. Daarom is het mooi om ouder en rijper te worden.”

 

 

Kun je een bepaald moment aanwijzen, waarop je dacht: ik moet acuut veranderen?

“Bij mij was het meer een proces. Dingen die ik vroeger cool vond, schelden, vechten, rebelleren, vind ik nu dus niet meer zo cool. Je rijpt. Je leert autoriteit accepteren en andere mensen respecteren. Zoals Jan Modaal die de heldere keuze maakt om voor een gezin te zorgen, zijn verantwoordelijkheden te nemen, geld voor hen te verdienen in wat voor lullig baantje dan ook. Daar heb ik nu ik zelf vader en kostwinner ben, geloof me, het allerdiepste respect voor.”

 

Dus je bent nu mentaal helemaal klaar?

“Bijna. Vlak voor ons trouwen, stelde mijn vrouw voor, om samen eens in therapie te gaan. Gewoon om elkaar nog beter te leren kennen. Prima. Ik ga dat niet afwijzen. Maar natuurlijk was ik juist degene, die op de sofa zijn hart uitstortte.”

 

Oh, heb je nog iets over jezelf ontdekt?

“Ik ben te egoïstisch. Helaas. Bovendien, omdat iemand al vroeg in mijn leven m’n hart brak, zo bleek tijdens de sessies, ben ik ook nog steeds bang om mijn ware emoties te laten zien. Ik scherm mezelf teveel af voor mensen, ben nog te geharnast. Neuh, ik ben er dus nog lang niet, blijkt, maar er wordt hard aan gewerkt.”

 

‘Ik heb gesnoven, in de bak gezeten en ik heb mensen mishandeld. En ik ben net als die boksende Ward-broertjes ook in een slechte buurt bij Boston opgegroeid’

 

Als brave huisvader heb je natuurlijk ook een mancave nodig om even te ontspannen.

“Zeker. Ik heb een hele grote in mijn nieuwe huis. Ik heb er mijn eigen screeningruimte, een lounge met pooltafel voor mijn vrienden, een fitnesshoek en ja, zelfs een boksring. Kortom, de plek waar ik nooit volwassen hoef te worden…”

 

Een boksring?

“Ja, ik ben gek op boksen. Het is de eerlijkste, meest pure sport die er is. Vechten met de vuisten, dat is een onvergelijkbaar gevoel. Het haalt het beest in ons mannen boven. Heerlijk! Ik ben er bepaald niet trots op, maar ik heb veel mensen gekneusde ribben en hersenschuddingen bezorgd. Na een hoek van mij bleek één van mijn vrienden, zo bleek in het ziekenhuis, zelfs een bloedinkje vlak bij zijn hersens te hebben opgelopen. Neuh, dat was minder fraai. Dat gebeurde dus ook bij mij thuis. Maar gelukkig zijn we vrienden gebleven…”

 

Hoe is je fysieke conditie trouwens, op je 43ste

“Voor 2 Guns heb ik nog mijn eigen stunts kunnen doen. Misschien iets teveel, want het kraakt al behoorlijk. Althans dat probeerde ik de regisseur duidelijk te maken. Maar kennelijk denkt iedereen, ook Michael Bay, sinds The Fighter dat ik bionisch ben.”

 

Maar dat epos over twee boksende broers werd wel je artistieke doorbraak met al die Oscars. Bijzonder ook, omdat hun verhaal parallellen heeft met je eigen leven.

“Nogmaals: ik duik daar niet voor weg. Ik heb gesnoven, in de bak gezeten en ik heb mensen mishandeld. En ik ben net als die boksende Ward-broertjes ook in een slechte buurt bij Boston opgegroeid. En net als hen kom ik uit gezin van negen kinderen, waar mijn moeder mij ook nooit zag staan, omdat mijn oudere broer haar oogappeltje was. Uh, het enige verschil met de Ward-broers is, dat zij een uitweg uit hun armzalige bestaan zagen in boksen, en ik in de showbizz.”

 

 

En dat is gelukt. Ook met een beetje mazzel misschien?

“Oh, echt niet. Ik heb nooit iets gratis gekregen. Wat heet: ik had vaak wind tegen. Ik moest er op uit. Ik moest het verdienen. Letterlijk film voor film. Rol voor rol. Ik heb mijn loopbaan gezien als een marathon. Soms faalde ik, maar ik heb me nooit laten opvreten door de frustraties en afwijzingen. De enige mazzel die ik wel heb gehad, is dat ik getalenteerde filmmakers als Martin Scorsese er van kon overtuigen, dat ze iets aan me hadden, bij The Departed bijvoorbeeld. De film waar alles voor mij samenkwam. Bovendien kom ik altijd op tijd en leer ik keurig mijn tekst. Maar ik vind mijn huidige status als filmster nog steeds niet vanzelfsprekend. Ik moet het blijven afdwingen, voortdurend.”

 

Heb je je verleden nu eindelijk van je af kunnen schudden?

“Gedeeltelijk, denk ik. Ik heb nu teveel om voor te leven, om steeds in wrok terug te kijken. Maar toch blijf ik iemand die immer hoopt op goede dingen, maar die ondertussen stiekem toch weer ellende verwacht. Kijk naar mijn huidige leven: het gaat fantastisch. Toch denk ik constant: dit is te mooi om waar te zijn, straks – morgen al misschien – loopt het allemaal verkeerd af. Heus.”

 

Transformers, The Age of Extinction draait nu in de bioscoop.