Aan het WK voetbal is niet te ontkomen en ook gamemakers hebben dat door. Bits bespreekt in drie delen de inhakers vanuit de gamewereld. Met in deel twee: Nintendo Pocket Football Club voor de Nintendo 3DS.
Niets meer dan een toeschouwer
Misschien is het beste aan Nintendo Pocket Football Club wel dat de game kan worden gespeeld terwijl ik deze recensie schrijf. Af en toe kijk ik op het schermpje hoe ‘Peuchen FC’ het doet. Staat het al 3-0, dan ga ik rustig verder met tikken. Zie ik dat het team moeite heeft het doel te vinden, dan breng ik een extra aanvaller in; veel meer dan wisselen kan ik niet doen. Soms voel ik me niet meer dan een toeschouwer, maar dat is logisch bij een managementgame.
Toch is NPFC geen typische voetbalmanager, een genre dat vaak samenhangt met een overdaad aan functies en mogelijkheden. De Japanse ontwikkelaar ParityBit heeft de game juist simpel gehouden. Alle spelersnamen zijn willekeurig gegenereerd, de competities zijn fictief en van persconferenties heeft nog nooit iemand gehoord. De graphics en de muziek doen bovendien geloven dat deze game ook prima op de Super Nintendo had kunnen worden uitgebracht. Het meest uitgewerkt zijn de trainingen, waarbij je elke speler individueel kunt trainen op bepaalde kwaliteiten. Maar ook dat systeem is in essentie heel eenvoudig. Eigenlijk is de game een van de meest abstracte voetbalspellen van de laatste jaren.
Spelen als een 2-jarige
In deze abstracte wereld start je op klassieke wijze: als een nederige voetbalcoach bij een kleine club. Daarbij heb je veel in eigen hand. De clubnaam, de spelersnamen, de tenues, alles is aan te passen. Zo heb ik in het begin van mijn carrière de spelers van Peuchen FC de namen meegegeven van de huidige Ajax-selectie. Vervolgens kreeg ik te horen dat het einddoel was om in één seizoen de drie grote prijzen te winnen: de eredivisieschaal, de beker en het WK voor clubteams. Dat leek toen nog onmogelijk: mijn team begon in de hoofdklasse en had de oog-handcoördinatie van een 2-jarige.
Gelukkig viel alles op z’n plaats bij de eerste wedstrijd. Want wanneer je Mii (die fungeert als coach) een zwak punt opmerkt van een van je spelers, krijg je een ‘trainingskaart’. Dat gebeurt meerdere keren per wedstrijd, waardoor je collectie constant groeit. Door deze kaarten tijdens trainingen in te zetten én te combineren, verbeter je de kwaliteiten van een speler. Dat geeft heel concrete resultaten: trainen op ‘slidings’ en ‘spelinzicht’ maakt bijvoorbeeld de kans groter dat verdedigers ballen onderscheppen. Een overzicht van alle combo’s is daarbij onmisbaar, omdat het de game ontbreekt aan een goede lijst. Toch geeft het systeem an sich alle mogelijkheden om met weinig moeite een perfect team te maken.
Blijven kijken
Ik ben nu veertien seizoenen verder en ik ben verknocht geraakt aan mijn spelersgroep. Dat komt voor een belangrijk deel doordat je geen enkele wedstrijd kunt overslaan en ze allemaal van begin tot einde worden getoond (al duren de 90 minuten natuurijk niet echt 90 minuten). Dat betekent echter niet dat je alles intensief hoeft te volgen. Sterker nog, ik speelde NPFC vaak terwijl ik of bezig was met een andere game of een WK-wedstrijd aan het kijken was. Toch bouw je een band op met je spelers. Ik juich hardop als een jonge speler de winnende goal maakt in een belangrijke wedstrijd. En ik kan maar geen afscheid nemen van twee spelers uit mijn eerste jaar, Blind en Cillessen, die zelfs op hun 36e nog bij de selectie zitten. De andere, ‘nieuwe’ spelers zijn gekocht via het simpele transfersysteem, maar ook die gaan al vele seizoenen mee. Die band maakt het uitkijken van een wedstrijd veel minder vervelend.
Bij online wedstrijden (tegen vrienden of willekeurige vreemden) werkt het kijken van het hele potje echter niet zo goed. Dat komt doordat deze wedstrijden volledig zijn gestript van enige interactiviteit. Wisselen kan niet (dat doet de game zelf) en ook het herzien van de tactiek behoort niet meer tot je taakomschrijving. De enige manier waarop je online goed kunt presteren, is door heel veel tijd te steken in je team in de singleplayer, en dan nog is het een loterij. Het onlinegedeelte van NPFC is vergelijkbaar met Jordy Clasie in het Nederlands elftal. Voor de fan is het leuk dat hij erbij zit, maar veel voegt hij niet toe aan het geheel.
Voor 15 euro koop je Nintendo Pocket Football Club in de eShop. Dat mag duur klinken voor een downloadgame, deze is het waard. Laat je niet misleiden door het simpele uiterlijk, de onmogelijkheid om wedstrijden door te spoelen of het gebrek aan licenties van clubs en competities, want juist die dingen maken het spel zo tof. Dat het zeer eenvoudige voetbalmanager is, waarin het leven alleen bestaat uit trainingen en wedstrijden, is perfect voor zo’n handheld.
SCORE:
Nintendo Pocket Football Club is gemaakt door ParityBit en wordt uitgegeven door Nintendo. De game is te koop via de eShop voor de Nintendo 3Ds. PEGI geeft de game een 3+-rating.
Wil je – om wat voor reden dan ook – contact opnemen met Bits? Stuur een mailtje naar[email protected], of volg Bits op Twitter: ‘@Bitspost’ of op Facebook!
