Terwijl Volkert van der G. rustig een goed plekje opzoekt in een Apeldoorns kroegje om voetbal te kijken, valt niemand hem meer lastig. Want dankzij het WK hebben we op dit moment een nieuwe staatsvijand. Gelukkig is chef voetbal Arno Vermeulen zelf erg “happy” met de prestaties van de NOS in Brazilië.
Arno Vermeulen komt uit de tafeltenniswereld en wordt door Johan Derksen ook wel De Witte Chinees genoemd. Met beschamend weinig kennis van het voetbalspelletje leidt hij nu de ploeg die het WK voor onze staatsomroep moet verslaan. En de gevolgen zijn dan ook niet te overzien. Arno Vermeulen zelf is bovendien de meest kleurloze van het stel. Zijn verschijning roept bij de kijker nog maar één vraag op: wie heeft deze lijkschouwer besteld?
Wie is er dan overleden? Dat kunnen we beter aan Arno Vermeulen zelf vragen, maar in de spiegel kijken is hem vreemd. Behalve dan in letterlijke zin, want er zit geen haartje verkeerd op die zelfingenomen kneiter. Misschien valt het niet op als je jezelf elke dag ziet, maar in de loop der jaren is die witte pleeborstel een stuk dunner geworden en kijkt hij steeds ernstiger. Langzaam komt de Vladimir Poetin – hij lijkt echt! – in hem naar boven, die met zijn strakke regime de ooit zo trotse omroep omverwerpt.
Onder welke omstandigheden is het slachtoffer overleden? Alle waarschuwingen ten spijt, ze zijn toch met z’n allen naar het verre Brazilië gegaan. Waar ze je hersenen inslaan om het zilverpapier van je chocoladereep te stelen en met open deuren in propellervliegtuigjes het land doorkruisen. De stadions liggen duizenden kilometers uit elkaar. De radiosignalen worden steeds zwakker. Uiteindelijk verdwaalt de hele equipe in het regenwoud, met alleen nog wat gesigneerde ansichtkaarten van Jack van Gelder op zak.
Is er sprake van een natuurlijke dood? Dat wel, duidelijk een gevalletje van ouderdom. De verslaggevers gebruiken hun mobiele telefoon het liefste gewoon als flesopener en twitteren alsof ze de oppas van hun kinderen willen laten weten dat het allemaal wat uitloopt. Nobel gebaar dat Arno Vermeulen nog wat extra zorg en coaching aan ze besteed heeft, maar vroeg of laat gaan we allemaal. Deze generatie verslaggevers is niet meer van deze tijd. Het is mooi geweest.
Begraven of cremeren? In Brazilië is het door de hoge temperatuur gebruikelijk om doden zo snel mogelijk te begraven. Bovendien, na een crematie is het theoretisch mogelijk dat de as nog in voetbalstadions terechtkomt. Een beetje opstuivende Jeroen Grueter als Messi een penalty door het net heen jaagt, Steven Gerrard die voor het ingooien de bal door zijn shirt rolt en verschrikt een stukje Frank Snoeks identificeert. Wat een horrorscenario zou dat zijn. Voorgoed uit het stadion verbannen, dit volk.
Wat zijn de kosten? Niet onbelangrijk, want deze grap kost een paar duiten. Gelukkig betalen we de rekening met z’n allen, van ons belastinggeld. Per persoon komt dat misschien neer op een paar cent per maand. Maar in de tijd dat we op de kleintjes moeten letten, is dat zelf te veel. Scheer je weg, Arno!
