Duizenden mensen, muisstil op een plein. Gespannen kijken ze naar het beeldscherm. De adem stokt bij de aanloop, het hart slaat over bij het schot… Raak! Een vloedgolf van uitzinnige vreugde overspoelt het plein: Oranje scoort. Het is feest in het hele land. Het hele land? Twee dorpjes houden moedig stand tegen de gezelligheid. Het Nederlands elftal was de kwartfinale van het WK nog niet door, of er brak al ruzie uit tussen Amsterdam en Rotterdam over de vraag waar we onze jongens zouden gaan huldigen. Iedereen die de rivaliteit tussen deze twee dammen een beetje kent, weet dat ze daar nooit uit gaan komen. Daarom is het beter een salomonsoordeel te vellen: geen Amsterdam, geen Rotterdam, maar Groningen.
Amsterdam en Rotterdam zijn sowieso slechte opties. Amsterdam is selectief gastvrij; Oranje is alleen welkom als ze ook echt wereldkampioen worden, aldus burgemeester Van der Laan. Zo Eberhard, dus diezelfde mensen zijn opeens niet meer welkom als ze in de finale die ene penalty missen? Zo leer je je vrienden wel kennen. Sterker nog: of een wereldkampioen echt welkom is in Amsterdam, kan je misschien beter vragen aan onze hockeydames, die zijn gehuldigd in… Den Haag. En Rotterdam is volgens burgemeester Aboutaleb een goede optie, omdat zoveel spelers daar op school hebben gezeten. Seriously, Ahmed? School? Dat argument ruikt net zo erg naar spruitjes als die Rotterdamse speeltuinvereniging die huilt omdat hun wipkip oranje was geschilderd. Door fans. Tot zover Rotterdam als stad vol supporters. Het geneuzel van Rotterdam en Amsterdam is als het televisiecommentaar van Frank Snoeks en Arno Vermeulen: infantiel, zuur en overbodig.
Daarmee vergeleken is het Oranjegevoel in Groningen als het radiocommentaar van Jack van Gelder: enthousiast, meeslepend en aanstekelijk. Er zijn redenen genoeg waarom er niets boven Groningen gaat. Arjen Robben komt er weg. FC Groningen is de enige club waar WK-held Luis Suárez heeft gespeeld zonder iemand te bijten. Bovendien is zo’n huldiging een groot feest waar enorme mensenmassa’s spontaan op afkomen; dankzij Project X in buurgemeente Haren is Groningen de enige stad in Nederland die daar ervaring mee heeft. Als zo’n mensenmenigte gaat springen, zal de grond gaan trillen; Groningen is de enige stad in Nederland met ervaring met aardbevingen. En wat is het mooiste moment van de huldiging? De tocht door de grachten. Nou, die heeft Groningen ook. Inclusief woonboten om af te laten zinken door blije supporters.
Maar de belangrijkste reden: in Groningen is het al een voetbalfeestje. Het hele WK, al vanaf het begin, toen niemand dacht dat we de groepsfase zouden overleven. En het is een feestje gebleven. Die intro over die feestende menigte? Dat was de Grote Markt in Groningen. YouTube staat vol met filmpjes daarvan. De wedstrijd tegen Mexico: 800.000 hits. De NOS vond het de moeite waard een reportage te maken van hoe de kwartfinale daar werd beleefd (in Amsterdam was die wedstrijd niet eens te zien). Groningen heeft het hele WK als één groot feest gevierd. En dat is het soort feestje dat we ook moeten hebben bij de huldiging. Dus of Oranje nou eerste, tweede, derde of vierde wordt: huldig ze in Groningen.
