Blijk & Bloot* (2) – Benefieten en crowdfunding

Fatsecret, Runtastic, Zalando, De La Mar, Benefiet, Oxxio… Zomaar een greep uit de mails die ik midden in de nacht krijg. Mails die ik, aan een bakje muesli delete, zonder ze te lezen terwijl ik Zalando pakjes uitpak en mijn mueslicalorieën invoer.

…las ik daar nou Benefiet? Toch eens kijken. Niet zozeer omdat ik van plan ben mee te werken, maar omdat recht lullen wat scheef staat me inspireert.

Zo’n mail is qua opbouw altijd hetzelfde. In de eerste alinea word ik vaak opgehemeld en ben ik door deze of gene getipt als zijnde talent. Daarna wordt uitvoerig beschreven hoe hard [MINDERHEID] + [GEZONDHEIDSKWAAL] het geld nodig heeft om een [LOCATIE] + [ACTIVITEIT] in stand te houden. Vervolgens komt het grote benefiet-knip-en-plak-werk.
• ‘Er is natuurlijk geen budget’
• ‘Het beloofd een mooie avond te worden
• ‘Een mooie ervaring’
• ‘Samenwerken met professionals’
• ‘Er een mooie avond van maken’
• ‘Voor je netwerk’

Subtekst: karma bitch! DENK AAN DE FUCKING KARMA!!! met je egocentrische hobby.

Geld binnenharken

Begrijp me niet verkeerd. Ik heb niks tegen benefieten en ik heb bijna niks tegen zieke mensen (obesitas uitgesloten). Dat is ook de reden dat ik met andere hobbyisten (die er inderdaad ook hun huur van betalen) van Comedyhuis jaarlijks zelf een benefiet organiseer.

Tijdens zo’n evenement staat natuurlijk alles in het teken van zoveel mogelijk geld binnen harken voor de desbetreffende stichting. (Zo’n stichting is of vernoemd naar een slachtoffer of het is een woordspeling met de activiteit). Normaal gesproken krijg ik een x-bedrag betaald als ik ergens speel, maar als ik mee doe aan zo’n benefiet zal ik mij niet uit laten betalen. Het geld gaat niet naar mij, maar naar die stichting en dan speel ik voor nop.

Althans, dat zou je denken, maar zo gaat dat dus niet. Ze betalen mij gewoon niet en houden dat geld zelf. Vervolgens vragen ze me, a plain public, of ikzelf nog wat doneer. Als ik dan zeg dat ik al voor niets sta te werken en daar geen geld op ga toeleggen omdat ik de act al donatie genoeg vind, verlies ik sympathie. Fijner zou zijn, als ze me betalen en ik terplekken zeg: “Nou, die factuur gaat rechtstreeks naar Polio Patrick, de mascotten van deze avond.” Dan wordt het niet alleen tastbaarder maar ben ik tussen alle huismoeders en horecaklunzen ook nog eens de gulste gever!

Tijd als donatie

“Nee, zo werkt dat niet. We organiseren al geheel vrijblijvend deze avond. We kunnen daar niet ook nog jouw gage op toeleggen.” Wat ze zeggen is: “We werken al voor niets, daar gaan we geen geld op toeleggen. Wij vinden de tijd al donatie genoeg.” Daar kan ik me wel in vinden. Het klinkt als iets dat ik zelf zou kunnen zeggen!

Laatst ben ik gevraagd door theatermakers om gratis te komen spelen op een avond waar ze geld inzamelen voor hun eigen productie. (Helaas kan ik geen namen meer noemen omdat ik het mailcontact heb verwijderd. Anders had ik dit met liefde gedaan aangezien ze alle aandacht kunnen gebruiken.) Ik mailde terug dat het klonk als een tof project en ik vroeg, als ik gratis kwam opdagen, ze in de toekomst dan iets voor mij zouden kunnen betekenen. Het antwoord was kort en krachtig. Als ‘krachtig’ een synoniem voor ‘dom’ zou zijn. “Nee, je moet hart hebben voor het project, anders moet je het niet doen.” Ik heb aangegeven geen boekingskantoor te zijn voor andere artiesten, dus ik kon hen niet helpen met het werven van nieuwe optredens.

Dit laatste project neigt naar crowdfunding. Het beste dat uit de grond gestampt is, sinds iedere luie hond wakker werd geschud toen subsidies zijn ingetrokken. Zoek eerst uit of er publiek is voor je product. Als zij nu al willen betalen, gaan we het maken. Product kut = geen publiek = geen geld = geen tijdsverspilling bij het aanmaken en oeverloos uitnodigen voor het liken van je Facebookpagina waar de hele redactie opstaat met een snor-bril.

Tofvinderij

Ook ik was gaandeweg eens betrokken bij een crowdfunding project. Ik investeerde mijn onbetaalde tijd en leverde vrijblijvend een bijdrage die het project ondersteunde. Waarom?
Omdat ik het tof vond. Die tofvinderij hield al snel op toen ik een boze mail kreeg met de vraag waarom ik nog niets gedoneerd had. Ik refereerde naar de 10 weken werk, maar men bedoelde geld. Had dat me eerder gezegd, dat had me 10 weken werk gescheeld! Toen ik uitlegde dat ‘crowd’, ‘publiek’ betekende en ik niet op de hoogte was van de ‘staff-funding’, werd m’n cynische toon als minder talentvol ervaren en mijn laatste column is niet meer geplaatst.

Als het om geld gaat, vind ik het in het geval van een benefiet raar, dat ze altijd grijpen naar de slechtst betaalde sector; de kunsten. We doen aan crowdfunding omdat we niet eens zelfvoorzienend zijn! Met Comedyhuis doen we daarom aan een eerlijke wisselwerking. Ik speelde laatst voor de stichting van het gehandicapte kind en tijdens crowdfunding treden zij bij ons op. Zelf vond ik hun performance minder sterk. Slechte timing, niet op maat, moeilijk verstaanbaar, maar eerlijk is eerlijk, men lachte net zo hard.

Voor alle andere mensen die ik heb aangestoken met deze goodwill; hieronder vind je een benefiet-tool.

ORGANISSEER JE EIGEN BENEFIET!