De vakanties zijn begonnen en dat betekent dat ook de dagjesmensen weer tevoorschijn komen uit hun holen en dorpen. Zelfgesmeerde bammetjes, heuptasjes, stevige wandelschoenen, een vlot kapsel en natuurlijk het onvermijdelijke tophumeur. Dagjesmensen zijn de nachtmerrie van zowel de arrogante stedeling (onzedelijke mensen zijn het!) als de gewone forens. Wij kijken braaf Boer Zoekt Vrouw om het dagjesmens te begrijpen, hopelijk wil het dagjesmens ook inleveren door zich een beetje aan te passen aan ons, arrogante stedelingen. Negen tips om te overleven in De Grote Stad.
Dat je een onverstaanbaar accent hebt, betekent niet dat je dat moet compenseren met extra volume. Ten eerste: we verstaan je toch niet. Je hebt dat gekke accent. Ten tweede: niemand interesseert het wat jij te vertellen hebt. Ten derde: je medereizigers hebben hetzelfde onverstaanbare accent, dus die zullen je ongetwijfeld wel verstaan. Veel volume is dus niet nodig, en in negen van de tien gevallen zit dat volume overigens ook al ergens rondom de heupen.
En nee, echt niemand in de coupé is geïnteresseerd in jouw saaie leventje. Jep, we zeiden saai. Jij bent namelijk al kirrend, giechelend en véél te vrolijk voor tien uur ’s ochtends voor de eerste keer op weg naar Amsterdam. Het is een uitje voor je. Als Amsterdam een uitje is, heb je waarschijnlijk een héél saai leven.
Klopt, doen wij, arrogante stedelingen, ook. Enig verschil: wij kennen onze stad. We kennen de stoplichten, we kennen het verkeer, we weten wanneer we door rood kunnen lopen of fietsen. Hint één: wanneer er geen politie is. Hint twee: wanneer er niemand aankomt die het recht heeft door te rijden omdat zijn licht wel op groen staat. We lopen en fietsen hier zo vaak, dat we weten hoe het verkeer in elkaar steekt. Immers, in een vreemde stad wachten wij ook gewoon voor het rode licht. Omdat we niet willen dat de bewoners ons aanrijden.
Het is dus ook een stukje zorg naar jullie toe: we willen jullie geen pijn doen. Jullie mogen dan tergend vervelend zijn, zó’n hekel hebben we nou ook weer niet aan jullie. Jullie zijn een bron van inkomsten voor de stad, dus we moeten een beetje zuinig zijn.
Nee, natuurlijk hoef je de kaart niet uit je hoofd te kennen. Integendeel, dwalen zonder de weg te weten is heerlijk. Je ziet nog eens wat. Sla in de Kalverstraat eens de Begijnensteeg in (vlak na de eerste H&M, daar ga je ongetwijfeld even lekker winkelen), je komt op een prachtig, bijna idyllisch stukje Amsterdam. Zo zijn er talloze plekjes in de meeste grote steden.
Wat wel vervelend is, is als jij midden op straat stil gaat staan om je kaart uit te vouwen, en daarmee een hele stroom mensen in de weg staat. Of als je niet weet waar je eruit moet met de tram, en dus maar telkens op het knopje drukt. Bij elke halte. Daarvoor zit er halverwege iemand in een glazen hokje: hij of zij kan je vertellen waar je eruit moet.
Bonustip: stap ook alleen bij dit hokje of bij de chauffeur in. De rest zijn uitstapdeuren. Bloedirritant als jij er daar in wil. Ook irritant: uit willen stappen bij het hokje of de chauffeur. Het zijn instapdeuren. Instap, dus.
Slenterend zwalkgedrag komt nogal eens voor onder dagjesmensen. Nu moet je dat in de Kalverstraat lekker doen, want je bent lekker aan het shoppen met de meiden, maar op stations moet je het angstvallig vermijden. Je zou het niet zeggen, maar op een station zijn dus daadwerkelijk mensen die een trein moeten halen. Omdat ze afspraken hebben. En als jullie zwalkend over stations slenterend, is het een onmogelijke slalom. En nog onmogelijker de trein te halen. En dan moeten ze een kwartier tot soms een half uur wachten. En dit soort mensen doet graag nuttige dingen met een kwartier tot een half uur. Koffie drinken op een bankje en stresssigaretten roken valt daar niet onder.
Onwijs handig natuurlijk, die trolley van de Blokker. Gaan nooit stuk en daar kunnen al je souvenirs mooi in. Maar het is best vervelend voor omstanders. Waarschijnlijk ben jij traag en let je niet op andere mensen, immers, dat ben je niet gewend. Maar die dingen brengen struikelgevaar mee. Daarbij nemen ze onnodig veel ruimte in in gangpaden, winkelstraten en treinen. Hou ‘m bij je. Of beter: koop een rugzak. Zit ook niet in de weg bij je heuptasje met kostbare spullen. Want zakkenrollers winkelen natuurlijk ook!
Hetzelfde geldt overigens voor buggy’s. Als je iedereen in de weg staat en de weg blokkeert, doe je er goed aan even ergens anders te gaan staan. Stukje socialiteit naar demense toe.
Dat doen we namelijk allemaal. Waarschijnlijk heb je 27 kortingsbonnen waardoor je voor een tientje van Maastricht in Amsterdam bent, en terug, dus waarom niet gewoon meewerken met de spoorwegen en je kaartje kopen?
Bonustip: mocht je perse twee stoelen bezet willen houden, eentje voor jou en al je tassen, en forenzen er niet bij willen laten zitten, koop dan twee kaartjes. Twee stoelen, twee kaartjes. Die forens heeft immers ook gewoon betaald. Sterker nog, zonder forenzen zouden er niet eens treinen zijn. (Geen animo, geen product.) Dus wees een beetje lief.
Iedereen die daar voor die net openende deuren staat te wachten wil naar binnen. Immers, we moeten allemaal met die trein, anders zouden we er niet staan. Maar geduld is een schone zaak, als je nou wacht tot iedereen die eruit moet eruit is, is er meer ruimte voor jou. Vind je het toch nodig om jezelf naar binnen te werken terwijl er eerst veel mensen uitmoeten, wees dan niet verbaasd als iemand fysiek geweld gebruikt. Je bent een asociale lul.
Het kan zijn dat je per ongeluk in de Haarlemmerbuurt, de Jordaan of Oud Zuid bent beland. Gebeurt iedereen wel eens. Het kan zijn dat je dan Georgina Verbaan, Jort Kelder, Jeroen Pauw of Jody Bernal tegenkomt. Gebeurt ook iedereen wel eens. Maar als ze niet in de televisie zitten, zijn het gewoon mensen. Bespring ze niet. Benader ze rustig, stel ze op hun gemak en vraag dan pas om een selfie. Niemand op het terras zit op je gegil te wachten.
Dit maakt ons, arrogante stedelingen, weinig uit. Maar je bent een dagjesmens. Een dagje uit. Gun jezelf de luxe van een goede lunch in de Kalvertoren of zondig bij de McDonalds in de Leidsestraat. Tel zes euro neer voor je espresso op het Leidseplein. Geniet verdorie eens een keertje van je leven. Je bent maar één keer in Amsterdam. Waarschijnlijk.
Beeld: Shutterstock
