Het Bredase ex-PvdA-raadslid Jamal Nouhi besloot deze week in gebrekkig Engels zijn mening over de mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch de wereld in te sturen. Nog dezelfde dag werd hij uit de fractie gezet. Wat gebeurde er precies?
Human Rights Watch opereert als waakhond voor de mensenrechten en spreekt overal ter wereld staten aan die het met die rechten niet zo nauw nemen. Omdat homorechten ook gewoon mensenrechten zijn besteedt HRW regelmatig aandacht aan homodiscriminatie.
In dat licht bekritiseerde de organisatie deze week een aantal rechterlijke uitspraken uit Marokko waarbij mannen veroordeeld werden voor het plegen van homoseksuele handelingen. Er was kritiek op de rechtsgang, die op allerlei vlakken niet voldeed aan de eisen die daar in het kader van het Europees verdrag voor de rechten van de mens aan gesteld mogen worden.
Maar meer in het algemeen keurde HRW de strafbaarstelling van homoseksualiteit af. Ze wees erop dat Marokko ervoor gekozen heeft zich bij verschillende mensenrechtenverdragen aan te sluiten en zich daar dus ook aan dient te houden.
Overigens is er ook niet veel mis mee als HRW landen die de mensenrechtenverdragen niet erkennen aanspreekt op mensenrechtenschendingen. Sterker nog, mensenrechten zijn universeel.
Dat betekent dat ze in beginsel voor ieder mens, waar ook ter wereld, gelden. Het maakt dan niet zoveel uit welke religie de betreffende staat aanhangt en of de staat de rechten wel of niet erkent. Het is dan ook wat te simpel om het opkomen voor mensenrechten weg te zetten als ‘morele superioriteit’, zoals Nouhi deed.
Voor Jamal Nouhi vormde de kritiek op Marokko een steen des aanstoots. HRW zou ‘onnatuurlijk’ gedrag promoten door te proberen homoseksualiteit ‘normaal’ te laten lijken. Nouhi fulmineerde over het opleggen van ‘Westerse’ waarden aan een autonoom land als Marokko en vond het nodig homoseksualiteit met pedofilie te vergelijken. Hoe zou Europa het vinden als ze gedwongen werden pedofilie te accepteren, zo vroeg hij zich af. En passant vereenzelvigde hij zich met Marokko, en dus ook met de Marokkaanse opvattingen, door consequent over ‘wij’ en ‘ons’ te spreken, en leek hij te impliceren dat homoseksualiteit nu eenmaal iets on-Marokkaans is.
De PvdA, de partij namens welke Nouhi een zetel in de Bredase raad bezette, reageerde vrijwel onmiddellijk: ze nam publiekelijk afstand van zijn opmerkingen en zette hem de fractie uit.
In een poging nog iets van zijn publieke imago te redden bracht Nouhi vervolgens een persbericht uit waarin hij aangaf dat hij de vergelijking met pedofilie ‘alleen had gemaakt om mensen te choqueren om zo zijn punt duidelijk te maken’.
Maar juist in die toelichting toonde Nouhi zijn ware aard. Het punt dat hij zo nodig duidelijk wilde maken was immers dat homorechten en het accepteren van homoseksualiteit ‘Westerse’ waarden zouden zijn. En daar zit het probleem.
Meneer Nouhi lijkt niet te beseffen dat homoseksuelen mensen zijn en dat het respecteren van mensenrechten inhoudt dat eenieder onder gelijke omstandigheden gelijk behandeld dient te worden ongeacht sekse, religie of seksuele voorkeur. Zolang seksualiteit plaatsvindt tussen instemmende volwassenen heeft de staat er simpelweg niets mee te maken.
Het past dus, voor een land als Marokko dat pretendeert mensenrechten te respecteren, niet bepaalde mensen minder rechten te gunnen dan anderen enkel en alleen vanwege hun seksuele geaardheid. En dat was nu precies het punt dat HRW probeerde te maken.
Meneer Nouhi slaat de plank dus behoorlijk mis en kan wel een paar lesjes elementaire mensenrechten gebruiken. Dat blijkt temeer uit het feit dat dit jaar voor het eerst een Marokkaanse boot meevaart tijdens de Canal Parade van Amsterdam Gay Pride.
Marokkaans en homo? Dat gaat dus prima samen.
Sidney Smeets (@advocaatsmeets) is advocaat bij Spong Advocaten in Amsterdam.
