Die BMW i8 is natuurlijk helemaal niks. Als alleen rijke stinkerds ‘m zich kunnen veroorloven zet dit geen zoden aan groene dijken. Bovendien ben je peutig. Je koopt godverdomme een BMW, dus wil je altijd dubbelgeblazen driecilinderen. De elektromotor bewaar je om stilletjes de straat van je bijslaap in- en uit te draaien. Veel meer trekken de accu’s toch niet.
En waarom een goddeloze driecilinder krachtbron? Vooronders behoren door even aantallen bevolkt te worden. Twee, vier, zes, acht etc. Geen duivelse oneven priemgetallen. Tegen alle geboden in komt er toch af en toe iemand met een satanische vijf, of zoals in het i8 geval, een zotluttige drie. En dat moet dan met 361 cumulatieve pk’s de planeet gaan redden?
Wat de planeet wel kan redden is het plebs massaal in iets i‘s helpen. Iets simpels en goedkoops dat megazuinig en gigaschoon rijdt. Een Deux Chevaux 2.0 dus. Met een onverwoestbare, en toch biologisch afbreekbare carrosserie. Wat dus oerdegelijk Italiaans bouwmateriaal betekent. U gilt nu wellicht onmiddellijk: “Gedenk de roestende Alfa’s, de NH-90, de Frya’s… .”
1955 2CV in typisch Eendgrijs (foto: wiki)
En u hebt gelijk. Toch hebben de Italianen het meest degelijke bouwmateriaal ter wereld in huis. Het is nog honderd procent biologisch ook. Wel eens de aangekoekte korsten van een ovenschaal lasagne geprobeerd af te schrapen? Produceer dergelijke korsten industrieel in allerhande plaatdikten en je kunt er zelfs tankers van bouwen.
Dan de motor voor de i2CV. De oude is om te beginnen erg goed om vooraf grote schoonmaak mee te houden. Zet de halve wereldbevolking een minuutje of twee aan de uitlaat, en ze zijn sneller pleiterik dan met Zyklon-B. Biologisch bewogen sandalen reden er weliswaar volgeplakt met ‘Kernenergie, nee bedankt!’ stickers mee, maar die platte rochel voorin pompte er meer koolmonoxide en andere viezigheid uit dan een 747. Kijk, met zo’n afwerkproces van de originele motoren heb je direct al enorm veel vervuiling opgeruimd.
De nieuwe motor hoeft niet meer vermogen te leveren dan indertijd vanaf de tweede series mogelijk werd met de oude motor, zijnde circa 15 pk uit de 425 cc metende luchtgekoelde boxer (opvolging van de 9 pk leverende 375 cc versies). De Eend kon prima uit de voeten met dergelijk nihilistisch vermogen. Sterker nog, de Eend werd groot op dit nagenoeg niets. Hoe meer er op-, aan- en in kwam, hoe minder Eend het werd nadien.
Oerkracht (foto: www.oerkrachtvoedingsadvies.nl)
BMW zit al eeuwen tweewielig in de boxers, dus zij kunnen zeker wel een moderne platte twin van circa 15 pk ontwerpen, waar je op een liter teraschoon continentaal mee kunt reizen. Een dergelijke 2CV 2.0 wordt zo licht dat er geen elektromotor in hoeft. Niks uitgekauwde i flauwekul dus. Het wordt een t2CV. Eigenlijk zelfs direct al een t2CV x4.
2CV x4, de Sahara, met tweede boxer achterin (foto: wiki)
De eerste 2CV’s hadden snelheidsafhankelijke ruitenwissers met handmatige hulpbediening. Deze zelfredzaamheid kan met een logische vervolgstap voor onze 2.0 Eend worden aangevuld met hulptrappers. Voor de chauffeur (m/v) een trapper-omschakeling op de pedalen, en voor de overige inzittenden een set uitklapbare trappers om pro-actief groen mee te participeren. Hebben de kinderen achterin eindelijk ook wat nuttigers te doen dan vervelend jengelen of gekke bekken trekken naar BMW-rijders.
Over BMW-rijders gesproken. Ouden tijden kunnen zo herleven. Zoals je vroeger in een Deux Chevaux heerlijk met een slakkengang plankgas in de linker rijbaan naar sneller smachtenden, edoch door jouw 2CV niet kunnenden, tot razernij kon drijven, kun je in een t2CV x4 opnieuw irritant lol trappen met een Eend.
(Titelfoto: TVP 2CV-prototypes, wiki)
