De ontvoering en moord van drie jonge orthodoxe joods-Israëlische kolonisten. Het kan u niet ontgaan zijn. Net voor de verdwijning van de Israëlische koloniale tieners vond de moord op twee Palestijnse tieners plaats. Ook dat kan u niet ontgaan zijn.
Sinds de vermissing van de drie tieners uit Gush Etzion, een exclusief Joodse-kolonie op de Westelijke Jordaanoever, heeft Israël vier miljoen Palestijnen belegerd. Israel raast door de steden, breekt binnen in huizen en overheidsinstellingen, voert nachtelijke raids uit tegen gezinnen, steelt eigendommen, ontvoert, kwetst en doodt.
Het kan u niet ontgaan zijn.
Hoewel geen enkele Palestijnse groepering de verantwoordelijkheid heeft opgeëist voor de ontvoering en hoewel de meeste groeperingen, waaronder Hamas, elke betrokkenheid ontkennen, blijft eerste minister Benjamin Netanyahu erbij dat Hamas verantwoordelijk is. De VN heeft Israël verzocht de bewijzen voor die bewering te overhandigen. Er is echter nog geen enkel bewijs geleverd.
Het kan u niet ontgaan zijn.
Voor de overtuiging dat de Palestijnse jongens werden gedood door Israëlische soldaten bestaat er voldoende bewijs: de teruggevonden kogels en de CNN-filmbeelden van de Israëlische scherpschutter op het ogenblik dat hij de trekker overhaalde en één van de tieners doodde.
Het kan u niet ontgaan zijn.
Wat verontwaardiging wekt is de systematisch en stelselmatige hypocrisie waarmee de media jarenlang, en nog altijd, hierover bericht: halve waarheden, zwijgen over het leed van de Palestijnen en het moordwillige staatsbeleid van Israël, de betrokkenheid en het aandeel van het Westen en de internationale gemeenschap in het uitzichtloze Palestina-Israël conflict.
De raketten vanuit de Gaza-strook vormen inderdaad een Israëlisch veiligheidsprobleem. Maar dit is geen gelijkwaardige oorlog. Palestijnse stenengooiers tegen de modernste wapensystemen van Israël.
Maar het ziet er naar uit dat de media een eenzijdig en vertekend beeld weergeeft van het conflict, Het beeld contrasteert scherp met wat er werkelijk gaande is. In de mainstream media wordt het recht van Israël op zelfbescherming tegen de raketten vanuit de Gaza-strook uitgelicht. Met dezelfde overtuiging wordt over de illegale bezetting en de muur gezwegen. En met dezelfde stelligheid wordt ook gezwegen over de dood van de drie kolonisten, met verwzijgen van de context van een militaire bezetting wordt het recht van de Palestijnen op zelfbescherming genegeerd.
De wederkerigheid media-politiek en transparantie in politieke journalistiek is hierin van essentieel belang. Het zwijgen van de media, de sterke Joodse lobby en Israëlische propaganda, disproportionele berichtgeving, dubbele moraal, onverschilligheid en de hypocriete houding van het Westen en de internationale gemeenschap vertraagt het proces. Hierdoor wordt vrede in de kiem gesmoord.
De geschiedenis leert ons dat het vinden van een adequate oplossing een moeilijke opgave blijkt. Echter, de rol van de media in het vormen en beïnvloeden van de publieke opinie en op zijn buurt de invloed van de publieke opinie op politiek is cruciaal. Macht onthult zich via politiek en de media. Zolang de media ten dienste van de politiek staan en politiek andere belangen dan vrede dient, blijft het systematisch geweldgebruik slachtoffers onder de onschuldige burgers eisen.
Elke dode is een dode te veel, dat moge duidelijk zijn. Geweld en oorlog hebben zelden tot vrede geleid, zeker wanneer het een ongelijke oorlog betreft.
De stilte van de media getuigt van een verborgen waarheid. Om vrede te kunnen bereiken, indien haalbaar maar vooral gewenst, en om dit conflict in het juiste perspectief te zien en met een realistische kijk op de werkelijkheid te kunnen analyseren, is de scheiding tussen politiek en de media een stap in de juiste richting.
We moeten de wandaden van Israël die aan misdadigheid grenzen zonder aan “pro-Palestina”, “antizionisme” en God verhoede van “antisemitisme” beschuldigd te worden, aan de kaak durven stellen en blootleggen. De mainstream media moet in haar berichtgeving onpartijdig en objectief blijven. Hoe onrealistisch het ook moge klinken: dit is het ideaal, zoals vrede een ideaal is.
De internationale gemeenschap is met het gedogen van de muur en de illegale bezettingen, goed voor 613 miljoen euro wapenexportlicenties aan Israël door EU-lidstaten, samen met de hypocriete houding van de media en de politici, samen met de steun van de Europese bedrijven die blijven investeren in de bezettingsinfrastructuur in de Palestijnse bezette gebieden, ondanks het illegaal karakter ervan, medeverantwoordelijk voor de huidige situatie.
De internationale gemeenschap heeft bewezen dat zij in staat is via diplomatieke wegen, economische sancties of simpelweg door bombardementen druk uit te kunnen oefenen en de situatie waar ter wereld ook te kunnen veranderen.
Het is nu hoogste tijd dat de internationale gemeenschap verantwoordelijkheid neemt, haar hypocriete houding opzij zet en krachtig tegen de enige democratie in het Midden-Oosen optreedt.
Onder de hardnekkige stilte van de mainstream media begint de wereld langzaam te ontwaken en aanschouwt een historische tragedie
Tussen hoop en wanhoop blijft de vraagt mij kwellen: “Wil Israël wel vrede?”
