Queridos amigos e amigas! Vanuit mijn Algarviaanse ivoren toren (volgens anderen een smegmatisch hondenhok) lijken het einde der tijden, de Dag des Oordeels én Armageddon te zijn aangebroken in het moederland. Acht euro voor een vingerhoed lauwe pisrosé op een terras in verellendigde lompenproletariaatghetto’s in Amsterdam-west en de Staatsliedenbuurt, negen euro voor een kwartier parkeren, 100 euro voor een blowjob van een kwartier (mét condoom en notabene zes minuten tijdverlies door overdreven gedoe met het washandje van de kommerjsele sekswerkster die in koeterwaals bromt dat vieze piemel schoon moet wassen in die fonteintje) het salonfähige mohammedaans antisemitisme dat zich nog rapper verspreid dan het Ebola-virus of anusherpes van Gordon en gans het volk dat meent dat Frans Timmermans de reïncarnatie is van Erasmus, een en ander vanwege een toespraak voor de Veiligheidsraad (naar eigen zeggen een kwartier voor zijn optreden in de gang geschreven, kwade tongen vertelden mij echter dat hij de speech heeft laten schrijven door Albert de Booy, de oprichter van de Speakers Academy in het verre Schiedam) waarin hij eiste dat de trein op de rampplek onmiddellijk moest gaan rijden terwijl die al twee uur aan het rijden was notabene. Goed, een speech in redelijk fatsoenlijk Engels en je bent de populairste man van Nederland. Ik denk dat alleen ik, Chrétien Breukers en Job Cohen niet verliefd zijn op Frans die het vak overigens heeft geleerd van zijn stiefvader Pierre Cnoops, de buuttereedner uit Maasbracht.
En dan is het ook nog eens hondenweer bij jelui. De natste dag van het jaar! Man man, wat een land. Zul je zien dat de Gay Pride Canal ook nog eens verregent en daar zal de cokeboot van Gordon niet blij mee zijn en de ISIS-boot met kapitein Ernst Röhm al helemaal niet.
Ach, wat mis ik de vrolijke mening van Gerrit Komrij in deze apocalyptische tijden. Ik moest een traantje wegpikken toen ik zijn frisse kijk op de gay parade herlas. Leest u ook even mee!
De gay parade is de voorlopige apotheose. Alle homo’s op een bootje over het water, in een nadrukkelijke manifestatie van blije grijns en gymnastiekoefeningen. De sportschool danst de polonaise. Een schriele geest in een gezond lichaam. Het volk genietend aan de wallenkant.
Eensdeels komt de parade neer op een imitatie van een typisch heterofeest – recht op genot, voor je zelf uitkomen, Nederland Pretpark. Anderzijds beweert men aandacht en begrip te willen genereren – de lieve gays doen dus extra stoer om vooral voor volwaardig te worden aangezien. Ze ontkennen het feit dat ze ‘anders’ zijn zo hevig mogelijk door het zo hevig mogelijk te benadrukken.
Een soort Paralympics.
Politici en gezagsdragers op de eerste rij.
In de Gay Parade voeren ditmaal nóg meer boten mee van het gemeentebestuur, van de politie, van de politieke partijen. De burgemeester, wethouders, Kamerleden, potentiële ministers, commissarissen, militairen en agenten vochten om vooraan te staan bij het masseren en opvrijen van de dansende nichten, ingeklemd tussen het bootje van Gordon en Joling en het bootje met het gipsen afgietsel van Johnny Jordaan. Alles onder het mom van solidariteit.
De solidariteit van niks met niks.
De hele tekst van zijn lezing over de knuffelhomo kunt u hier gratis ende voor niks nakkes nada lezen.
Ik ben benieuwd wat Gerrit had geschreven over de collectieve rouw. Ik heb daar trouwens een interessante theorie over: weet u nog hoe de halve Volkskrant na de dood van Ischa Meijer volstond met knoeperds van rouwadvertenties van de grachtengordelroos? Sommige rouwers hadden hun naam groter laten drukken dan die van Ischa. Freek de Jonge brulde vervolgens op de lewaje (dat is joodsch voor begrafenis) van Ischa heel hard: waar ben je Ischa, waar ben, ouwe grappenmaker van me? In het Ajax-stadion hadden ze ook al zo’n goede ervaring met de ziekelijke narcist Freek de Jonge als ceremoniemeester (u weet wel, dat gedoe met de nazi’s waardoor Ajax 5 jaar lang geen Europees voetbal mocht spelen). Goed, onze fijne lijkenpikker zal wel een bandje van drie uur hebben ingesproken voor zijn eigen teraardebestelling want het ziet er naar uit dat hij Frits Barends overleeft, deze Heintje Davids van het geëngageerde variété. Nog meer lijkenpikkerij vermomd als rouw kwam van zojuist genoemde Frits die een Freek de Jongetje deed tijdens de André Hazes-rouwdienst en toen riepen alle tokkies uit de Pijp: opzouten, mongool, kale neet. Ga een toupet lenen bij Gerard Joling!
Toen kregen we de hooligans van Feijenoord die applaudisseerden voor de kist van Pim. Dat klappen zagen we de afgelopen week weer. De centrale vraag bij dit alles is: hoe oprecht is rouwen over iemand die je niet kent? Ik zelf heb een week op het graf van Jim Morrison in Parijs liggen huilen tot een clochard mij vertelde dat Jim helemaal niet dood was en dat hij daar ook niet lag. Toen ben ik verder gaan rouwen op het graf van Edith Piaf.
Ik denk dat het schaamteloze collectieve rouwen de schuld is van John de Mol en SBS. Sinds hun programma Coloscopie, waarmee de kijker via een camera een rondleiding kreeg door de endeldarm van Gordon, heeft niemand meer recht op privacy, en ook niet de rouwende. De hit Coloscopie is weer het gevolg van de jaren tachtig toen ineens alles moest kunnen. Uit de grote kraakrellen ontstond de eerste leuke Koninginnedagviering die in eerste instantie vooral een homoësque toestand was waarbij alles kon. Mannen pepen elkaar op straat, ik stond gewoon te snuiven en te chinezen in het raam van Hoppe terwijl ik werd gepeept. Toen kwam SBS met het walgelijke programma Over de Rooie van die gouddelfster die nu de baas van RTL doet en die altijd Jappen bespottelijk maakt. Toen ging het plebs massaal snuiven en later aan de GHB, met als belangrijkste bestanddeel gootsteenonstopper. Enfin, combineer dat alles met de open inrichting die de sociale media vormen en je krijgt rouwen als volksvermaak. John de Mol komt trouwens binnenkort met het Rouwkanaal. Rouwen als behang! Een mens zou er verdrietig van worden!
Goed, zoals ik al bromde: wat een land. Dan Portugal! Tussen het schrijven, neuspeuteren en masturberen door heb ik voor u uitgerekend dat de Algarve 3037 zonne-uren per jaar heeft. Daar schrikt u van, nietwaar? Goed, ik ga de peulen van de Johannesbroodboom rapen en ik hoop dat de de joodsche bioscoop Tuschinsky het Suikerfeest overleeft. Vorig jaar liep dat best uit de hand namelijk, we kijken even naar de beelden.
Tuschinsky na het Suikerfeest
