Zondag was er opnieuw een demonstratie voor de Palestijnen en tegen Israël. De vorige demonstraties waren geen succes: veel negatieve publiciteit over jihadvlaggen, bedreigde journalisten en antisemitische leuzen. Wat is het beeld van zondag?
Het meest bepalende beeld komt van rapper Appa. Zijn toespraak staat inmiddels op GeenStijl. Appa noemt de Palestijnen helden, kennelijk met de bedoeling de publieke opinie te beïnvloeden en een positiever beeld van de Palestijnen te schetsen. Toch is dit niet het onderdeel waarmee hij bij buitenstaanders de aandacht trekt. Zijn met gejuich ontvangen termen: ‘Zionistische honden’ en ‘moderne Hitlers’ doen dat wel.
Weer ongewenste publiciteit dus. Kan het anders? Drie lessen voor Gaza-demonstranten.
Bij deze demonstraties is niet helder welk standpunt precies wordt uitgedragen en welke doelen de demonstranten hebben. Als je langer met de demonstranten praat, blijken ze het alleen eens dat Israël Gaza niet mag bombarderen. Zo ontstaat onduidelijkheid over de boodschap en het doel. Ook is het voorspelbaar welke berichtgeving er wel ontstaat: geen seconde een PR-verhaal voor Gaza, maar een verhaal over verkeerde vlaggen.
Als je positievere publiciteit wilt, moet je nadenken over wat je overkoepelende boodschap is. Hoe kun je de wereld ervan overtuigen dat de Palestijnse zaak steun verdient? Dat doe je niet alleen door met één mond te spreken, maar ook door na te denken wat voor de buitenwereld aantrekkelijk is. De term ‘moderne Hitlers’ is dat zeker niet, ook al vinden de demonstranten die kennelijk prachtig.
Een geloofwaardige boodschap moet de meest basale tegenwerpingen kunnen doorstaan van iemand die eens per week het Journaal kijkt. Daar slagen de Gaza-demonstranten niet in. In Rotterdam werd bijvoorbeeld steeds gezegd dat de Palestijnen geen leger hebben. Tja. Ze hebben wel raketten. En ze bouwen tunnels. Dat wordt allemaal verzwegen terwijl iedereen deze feiten inmiddels kent.
Hebben de demonstranten gelijk als ze zeggen dat de media eenzijdig berichten? Zeker, want zo werkt de journalistiek. Wen er maar aan. Journalisten kijken naar incidenten, naar wat afwijkt van de norm. Als een groep jihadisten een journalist molesteert wordt alleen dat incident verslagen. Als er algemene vijandigheid is richting de media, dan zie je dat in de berichtgeving terug.
Bij Gaza-demonstraties is geen controle op wat de sprekers zeggen. Met Appa was niet overlegd. Er wordt zeer losjes bekeken welke borden er gedragen worden. Elke kritische vraag wordt met vijandigheid begroet. Bij GeenStijl is het maken van foto’s al voldoende om de meute over je heen te krijgen. En anders worden er wel vijandige berichten op Facebook geplaatst of wordt gezegd dat je intimidatie uitlokt. Distantiëren, ho maar.
Ook niet slim: steeds weer observaties van schrijvende journalisten ontkennen. GroenLinks-er Arno Bonte probeerde op Twitter te ontkennen dat Appa over ‘moderne Hitlers’ sprak. Organisator Nourdin el Ouali deed dat op Radio Rijnmond. Hij was de enige die het niet hoorde. En omdat de organisatoren te stom zijn om te snappen dat ze deze uitspraken niet moeten vastleggen, kan inmiddels iedereen het op GeenStijl zelf controleren. Niemand vertrouwt deze voormannen nog.
Maar zelfs met een geloofwaardige boodschap en een normale omgang met journalisten kan het weleens misgaan. Dan zijn er toch borden met antisemitische leuzen of blijken er ISIS-sympathisanten rond te lopen. De oplossing is simpel, maar nog niet in Gaza-demonstranten opgekomen: erken het probleem en neem er afstand van.
Erken dat er diversiteit is en dat je niet iedereen in de hand hebt. Erken dat Palestijnen in Gaza ook fouten maken. Erken dat het een schande is dat journalisten hun werk niet goed kunnen doen. Geef gewoon antwoord op kritische vragen. Lieg niet en neem expliciet afstand van antisemitische, jihadistische en andere onfrisse elementen. Duik niet en reageer publiekelijk en uit jezelf op ongewenste uitlatingen. Werd de toespraak van Appa ondersteund door organisatoren als de SP, ABVAKABO en Een Ander Joods Geluid? We krijgen geen antwoord en dat zegt genoeg.
Als Gaza-demonstranten deze lessen eens in hun oren knopen, wordt het misschien nog wel eens wat met ze.
Chris Aalberts is auteur van Achter de PVV: waarom burgers op Geert Wilders stemmen.
