”Ik heb niks tegen homo’s zolang ze maar met hun poten van m’n kinderen afblijven“
– Einstein
In Nederland kan het; je seksualiteit vieren. (Tenzij je op kinderen valt, dan hebben we liever niet dat je een dak boven je hoofd hebt). Als hetero kan het iedere donderdag tot en met zaterdag in de Bubbles te Amsterdam, als homo iedere zomer tijdens de (k)anaaltocht (bron woordgrap: spandoeken van boten jaar in jaar uit) die we de ‘Gay Pride’ noemen. Ter bevordering van de acceptatie van homoseksualiteit.
Er is veel gebeurd sinds het rijk van Julius Caesar, die openlijk een relatie met een man had en daar in protestliederen hooguit mee geplaagd werd. Homoseksualiteit is gaandeweg gedevalueerd naar strafbaar en Caesar naar hondenvoedsel. Geen onlogische merknaamkeuze als je denk dat ‘op zijn hondjes’ hem niet vreemd was.
De Grieken en Spartanen hebben binnen het geneuk met mannen al wel een aanzet gedaan om de acceptatie ervan ter discussie te stellen.
Zo was homoseksualiteit uit den boze, maar seks met mannen mocht. Je moest alleen kunnen aantonen dat je niet op ze viel. Daarom waren de baardloze schandknapen vóór de rijping erg populair. Ook speelde leeftijd geen rol in de seksnormen en -waarden van de Grieken. Ironisch genoeg hebben, met de komst van de kerkstaat, uitgerekend de leiders ervan ervoor gezorgd dat seks met gelijkslachtige of met kinderen minder gebruikelijk werd. Daar zullen ze met terugwerkende kracht wel spijt van hebben nu de ketel de doofpot verwijt dat’ie zwart ziet.
Dat homofilie een feestdag krijgt is een goede ontwikkeling, voor de kinderliefde lijkt me dat wat ongepaster, maar het volgende blijft me daaromtrent intrigeren.
In Dick Swaab’s ‘Wij Zijn Ons Brein’ staat een verhaal over iemand die een hersentumor had op de plek in de hersenen die invloed heeft op je seksuele voorkeur. De man ontdekte dat hij steeds meer seksuele gevoelens kreeg voor kinderen. Later bleek dat dit kwam door de tumor in z’n hoofd. De druk die het uitoefende verstoorde uitgerekend dat gebied. Toch een pijnlijk idee dat iemand die een chemokuur nodig heeft, een baksteen door z’n vooruit krijgt. Vertel dit aan de woedende stoet voor het huis van een pedoseksueel en ze zullen vanaf dat moment met een gevoel voor rechtvaardigheid “kankerlijer” scanderen.
Wel moet gezegd worden dat een neurologisch oorzaak een zeldzaamheid is. (dDit om een baksteen door mijn ruit te voorkomen)
Vandaag de dag is homosexualiteit in veel landen een absolute (dood)zonde en ook in Nederland hebben homo’s het nog steeds verre van makkelijk. Neem het niet al te lang geleden weggepeste homostel uit Utrecht. Dan hadden de overburen van mijn ouders het beter, toen mijn moeder aangaf het niet erg te vinden als ík homo zou zijn. Mijn moeder had nog wel een dochter gewild, maar als ik op mannen viel had ze toch nog een kans op een schoonzoon en samen ‘meisjes’dingen doen.
Ondanks de homohoopvolle keuze iets in het theater te willen doen kwam ik thuis met een meisje en moest mijn moeder de bezoekjes aan een parfumerie of praten over oogschaduw beperken tot de schoondochters en overbuurmannen.
Het zijn net mensen.
Maar op weggepeste stellen na vindt de gemiddelde Nederlander (nog altijd iemand die ik wil ontmoeten) dat je gewoon homo moet kunnen zijn, verdorie! Of wellicht zou door de geschiedenis ‘godverdorie’ hier gepaster zijn. De homo moet gezien worden als normale medemens en deze moet gelijkwaardig behandeld worden!
Daarom de Gay Pride. Een dag speciaal voor hen. Wij hetero’s staan achter de dranghekken te kijken, te klappen en te juichen richting de grachten “zie nou wel, jullie zijn hartstikke normaal!”. Wij pakken onze picknickmanden in, campingstoelen onder de arm en een NS-dagabonnement om homo’s nu eindelijk eens in het wild te zien. En wild zal het worden.
Homo’s geven de ramptoeristen exact waar ze voor komen. De flamboyante uitdossingen, kruisloze broeken, buitensporig veel seksverwijzingen en een travestietentoetje. Het maakt (sommige) boten tot een absurde weergave zijn van wie zij zijn. Alles behalve representatief. Alsof deze extreme weergave nog niet genoeg is om te tonen dat we niet zo verschillend zijn doen we nog meer pogingen ze onder de gewone mens te krijgen. Daarom krijgt ieder festijn een ‘rose’dag… Des te meer we een groep uitzonderen des te meer we denken dat ze erbij horen.
Wanneer komt de moslimkanaaltocht. Gemartelde mannen in bomvesten in de voorste boot en hun gesluierde vrouwen in de boten erachteraan. (of in onderzeeërs, om de onderdrukking satirisch vorm te geven). Of eigenlijk is er al iets dergelijks. Het geloof doet ook al aan non-representatieve weergaves tijdens het vieren van iets dat hen hen maakt. Neem nou de kruislopen in bijv. Latijns-Amerika. Trots vieren zij hun geloofsovertuiging, om de rest te laten zien wat het inhoud. Sommige laten zich daadwerkelijk kruisingen terwijl anderen middels zelfkastijding hun ruggen tot bloedens toe slaan. Voor mij geen uitnodiging voor het geloof, noch voor de mannenliefde.
Het cultiveren van je overtuiging om te laten zien dat het normaal is, is wat mij betreft een paradox.
Bovendien is uit recent onderzoek gebleken dat in de hersenen van een homofiele man zich een structuur voordoet die we normaal alleen bij de hersenen van een vrouw aantreffen. Homofilie zou je dus een hersenafwijking kunnen noemen. Een a-typische ontwikkeling drukt het wat vriendelijker uit, maar beide leggen het woord ‘normaal’ in een weegschaal.Al met al is het geen onderzoeksresultaat dat van de hoogste daken wordt geschreeuwd, net nu we middels rose dagen, gayfriendly guides en Gordon zo hard ons best doen het als normaal te zien.
Het is pas sinds 1992 dat homoseksualiteit van de ICD (International Classification of Diseases) verwijderd is. Bij lesbiennes is er overigens geen a-typische ontwikkeling gevonden. Ik probeer m’n vriendin daarom al tijden aan het verstand te brengen dat iedere vrouw biseksueel is en ik best wil helpen bij deze zelfontplooiing.
Begrijp me niet verkeerd. Ik ben de laatste die een reden voor een goed feestje wil afschaffen. Maar houd rekening met de mensen die zonder gêne het bovenstaande citaat uitbraken (en, niet dat ze dit lezen, maar vanaf nu anders zouden geloven dat het Albert Einstein was die het gezegd zou hebben) Niet iedereen is instaat na te denken en voor hen zijn homo’s vrouwen met baarden die de achternaam ‘Wurst’ dragen.
