Extravert wordt vaak verward met zelfverzekerd en zelfverzekerd op haar plaats weer met arrogant. Om verwarring te voorkomen ben ik het alle drie. Dit samenraapseltje van eigenschappen leidt vaak tot de voorbarige conclusie dat andere personen voor mij inwisselbaar zouden zijn. “Voor jou tien anderen”, is het levensmotto dat anderen voor me invullen. Dat mannen dit gevoel van mij krijgen interesseert me geen fuck. Voor hen tien anderen. Maar vrouwen laat ik liever achter met een ander gevoel.
Het bittere bijproduct van dit alles is namelijk dat de leuke vrouwen die ik graag en ook gemeend, leuk behandel, zich niet serieus genomen voelen (woordspeling niet van toepassing). “Deze vlotte, extraverte, zelfverzekerde, arrogante gast denkt vast, voor mij tien anderen!”
Het zijn vaak de leuke vrouwen die ik leuk behandel die bij me weglopen en het zijn vaak de idioten die ik als stront behandel die ergens online mijn telefoonnummer weten te vinden. Laat de waarheid nu zo zijn dat ik uitsluitend leuk omga met de mensen die ik daadwerkelijk leuk vind. Ik ben allesbehalve een mensen(vrouwen)verslinder. (Dat er op debjet.nl in mijn biografie staat dat Eros mijn grote voorbeeld is, werkt ook niet echt mee.)
Sinds mijn 16de heb ik 3 keer 3 jaar een relatie gehad, maar inmiddels ’zingt ieder z’n eigen lied’. 9 Jaar lang redelijk tot zeer monogaam leven zorgt voor een overzichtelijk leven tussen de lakens. Verwacht van mij dus nooit een roman a la Yuki Kempees. (Ook omdat hij mij heeft laten inzien dat je met een beperkt schrijverstalent, geen boek moet willen vullen.)
Om mezelf daarom een waardige en representatieve kans te geven op de relationele markt heb ik Tinder geïnstalleerd. Ik geef toe, niet al mijn keuzes zijn even sterk in het ontkrachten van een bepaald imago.
Al snel werd deze vleeskeuring ’voor tijdens het kakken’ een drankspelletje in gezelschap, waarbij we op zoek waren naar de lelijkste vrouw met de domste biografie en sowieso swipe’ten we iedereen die Debby heette de goedkeuring in. Zijdelings keurden we mooie vrouwen zonder bio ook goed, maar dat was echt maar zijdelings. We Tinderen tenslotte geen van allen serieus.
Skydivend, colorrunnend, springend of met negertjes op de foto (de diehards springend mét negertjes op de foto). Stilstaand naast een surfplank of stilzittend met een wijnglas op ooghoogte. De beste foto’s zijn die met een wegge’crop’te (!) ex-vriend. De vrouw in een notendop.
Vrouwen die eerlijk aangeven dat ze niet zo boeiend zijn als hun foto’s en talloze vrouwen die van tevoren vertellen dat ze niet enkel op seks uit zijn en daarom Tinder maar eens proberen. Lange vrouwen die hun lengte erbij zetten en vooral veel vrouwen met de tekst: “Love the life you live, live the life you love”. Sommige vrouwen zijn net honden! Althans.. het betreft dan een profielfoto van een hond.
En dan komt het grote ‘er moet maar eens gepraat worden’ moment. Aangezien Tinder nog steeds een drankspelletje betreft, is het eerste contact snel gelegd en oerstom. Ik ben op Tinder niet anders dan in een kroeg of in een relatie. Ik lul maar wat. Dit na aanleiding van een foto van mij met een microfoon. En vanaf dat moment wordt de digitale snelweg een route maar niemand GPS-bereik lijkt te hebben.
De digi-sociale stappen (BETA):
1. Tinder
2. FB chat
3. Sms/Whatsapp
4. Date
Via SMS begint het meest dubieuze gedeelte van het traject. Het ingeplande wachten. Whatsapp voegt hier nog een extra dementie aan toe middels de enkele en dubbele vinkjes. We wachten opzettelijk een dag met antwoorden. Als iemand in een echt gesprek een dag wacht met reageren, ben ik meestal al thuis. Vervolgens leggen we ieder woord en ieder leesteken in de weegschaal en wij mannen streven ernaar altijd te eindigen met een vraag.
Maar het is niet raar dat we zo spartelen. Deze vorm van communiceren is gloednieuw! Communicatieoverdracht bestaan uit 3 elementen. Visueel 54%, auditief 38% en slechts 8% inhoud. Door enkel te typen, blijft slechts die 8% over! We proppen die hele sociale ervaring in iets dat normaal 12,5x zo groot is.
Toen ik zondagochtend, brak na een avondje stappen, mijn ogen opendeed, waren alle gesprekken uit de kroeg definitief voorbij. Maar de dronken gesprekken van Tinder waren echter nog in volle gang. Het drankspelletje was afgelopen en de vrienden het huis uit, maar het gesprek liep nog.
Een van de zijdelings ’gelike’te’ mooie vrouwen zei (uiteraard) dat ze niet ‘serieus’ Tinderde, maar dat het een onderzoek betrof voor een essay over de teloorgang van ons sociaal vermogen middels dit soort mediums. Mijn inhoud loosheid bevestigde die teloorgang des te meer. Toch leidde het tot een date… en die date leidde tot haar volgende artikel.
