“Ik ben zo bang/Voor de negers in mijn dochter/De Joden in mijn handel/De flikkers in mijn kroeg”
Rob Hartmans heeft een boek geschreven over Freek de Jonge en beschrijft in De Groene Amsterdammer (Blendle-link) hoe de eerste liedjes van Neerlands Hoop maatschappelijk betrokken waren (op een manier waarvoor je heden ten dage zou worden weggezet als fascist).
“Het beeld van Bram en Freek als maatschappijkritische actievoerders en linkse drammers is voor een niet gering deel het gevolg van hun campagne ‘Bloed aan de paal’ uit 1978, bedoeld om te voorkomen dat het Nederlands elftal zou meedoen aan het WK voetbal in Argentinië. Hun felheid toen kwam onder meer voort uit de overtuiging dat zij het gelijk aan hun zijde hadden, terwijl veel mensen niettemin allerlei ondeugdelijke redenen verzonnen waarom Nederland toch mee moest doen aan het WK in deze politiestaat.
Een jaar of vijftien later zei Freek in een interview dat hij er na de Argentinië-actie ‘rijp voor [was] me bij de Baader-Meinhofgroep aan te melden’. Hoewel de frustratie groot was, werd Freek toch geen terrorist – mensen met een onbekommerde jeugd, een goed huwelijk en een succesvolle carrière worden dat zelden.”
Nogmaals Rob Hartmans in De Groene over Freek. Wij zijn blij dat Freek geen terrorist is geworden. Iets zegt ons dat hij daar minder succesvol in was geworden dan in cabaret.
“Toen ik naar Expeditie Robinson ging, vertelden mensen mij: ‘Ferry, weet je dat je geen föhn mag meenemen?’ Ik zei: ‘Ja, jongens, dat is geen probleem.’Op een gegeven moment maakt het niet meer uit. Het zat van links naar rechts. Ik was geen prinses, ik was echt wel iemand die heel ondernemend was.”
Overleven in de wildernis, met weinig eten én zonder föhn. Ferry Doedens deed het bij Expeditie Robinson.
“Er zitten heus wel een paar mooie dames tussen. Die aandacht is natuurlijk leuk en ik ben ook niet van steen. Bovendien vind ik het een tof idee dat het komt om wat ik doe, en niet zozeer om hoe ik eruit zie. Maar verleidelijk? Nee. Ik ben al zeven jaar gelukkig met mijn huidige vriendin. En haar laat het gelukkig volledig koud”
Zanger Nielson laat zich niet gek maken door vrouwelijke fans. (BuzzE)
“Als ze langzamerhand iets in onze samenleving gaan betekenen wel. Maar feitelijk is dat niet zo. Er is een vrouwelijke fractievoorzitter in de Tweede Kamer, grote gemeenten hebben geen vrouwelijke burgemeester, er zijn minder vrouwelijke hoogleraren en zelfs ministers. Op het terrein waarop je het vaakst mensen uitnodigt, personen die kleur aan onze samenleving geven vanwege hun functies, zijn vrouwen ontzettend ondervertegenwoordigd. Ik kan niet zeggen: ‘de burgemeester van Den Haag is een man, dan nemen we maar die van Schin op Geul’. Qua deskundigen probeer ik het daarom zo veel mogelijk in vrouwen te zoeken. En alleen vrouw zijn is niet genoeg, ze moet ook goed en leuk zijn en er zin in hebben.”
Jeroen Pauw in het Algemeen Dagblad op de vraag of er in zijn nieuwe talkshow Pauw meer vrouwen zullen aanschuiven dan bij Pauw & Witteman. (Blendle-link)
“How in the hell could you possibly do that to your children? I don’t care how well adjusted your kid might be — choosing to kill yourself, rather than to be there for that child, is every shade of awful, traumatic and confusing. I think as soon as you have children, you waive your right to take your own life. No matter what mistakes you make in life, it should be your utmost goal not to traumatize your kids. So, you don’t kill yourself.”
Henry Rollins sloopt wijlen Robin Williams in een rant in de LA Weekly
“Sites such as Huffington Post swim in their own brand of hyperbole. They call it news and culture, but often, it’s just content.”
Henry Rollins, in dezelfde column in dezelfde LA Weekly.
“Obviously the choice would be yours. For what it’s worth, my own choice would be to abort the Down fetus and, assuming you want a baby at all, try again. Given a free choice of having an early abortion or deliberately bringing a Down child into the world, I think the moral and sensible choice would be to abort. And, indeed, that is what the great majority of women, in America and especially in Europe, actually do. I personally would go further and say that, if your morality is based, as mine is, on a desire to increase the sum of happiness and reduce suffering, the decision to deliberately give birth to a Down baby, when you have the choice to abort it early in the pregnancy, might actually be immoral from the point of view of the child’s own welfare. I agree that that personal opinion is contentious and needs to be argued further, possibly to be withdrawn. In any case, you would probably be condemning yourself as a mother (or yourselves as a couple) to a lifetime of caring for an adult with the needs of a child. Your child would probably have a short life expectancy but, if she did outlive you, you would have the worry of who would care for her after you are gone. No wonder most people choose abortion when offered the choice. Having said that, the choice would be entirely yours and I would never dream of trying to impose my views on you or anyone else.”
Richard Dawkins legt in een miljoen tekens uit wat hij niet kon uitleggen in 140 tekens op Twitter. Daar beantwoorde hij een tweet van een vrouw die vroeg wat hij zou doen als vaststond dat een foetus downsyndroom heeft. Zijn antwoord was ongenuanceerd, want twitter, en ontstak de traditionele Collectieve Morele Verontwaardiging van twitteraars. Hoe hij het wél bedoelde is nu te lezen op zijn weblog.
“GeenStijl verdient de Nobelprijs voor de Vrede voor het opkomen en verdedigen van onze Nederlandse waarden en normen, voor het benoemen wie onze Nederlandse vrijheden verkwanselt.”
Ebru Umar schrijft het in Metro, dus dan is het sowieso waar. Al zal die Nobelprijs voor de Vrede wel weer gewoon naar Europa gaan ofzo.
“Waarom bestaat islamofobie wel en christofobie niet? Omdat je op alle religies kritiek mag hebben, behalve op de islam. Maar er lijkt eindelijk een kentering gaande. (…)
Het schuldprincipe gaat ervan uit dat de westerse mens de meest schuldige mens is in de geschiedenis van de mensheid. De Franse filosoof Pascal Bruckner noemt dat La tyrannie de la pénitence. De tirannie van schuld.
Vrijheid en menselijke waardigheid zijn onverenigbaar met de tirannie van schuld.”
Aldus Afshin Ellian in Elsevier.
“Communicatie en praten in het veld wordt heel belangrijk.”
Aldus Ajax-trainer Frank de Boer in de voorbeschouwing op de wedstrijd tegen PSV
