Het carameliseren van suiker in een pannetje. Het mengen van de cacao met dikke hompen boter. Het klutsen van de eieren. De tikjes van de spatel op het keramiek, het geblaas van het vuur dat op een lucifer ontstaat. Het zijn de geluiden en de beelden uit mijn jeugd en ze hebben niets met netwerken te maken, niets met pak en das. Mijn moeder maakte bij ons thuis ieder weekend taarten en chocoladerepen. Chocolade is goed voor je, zei ze altijd. En ze wilde het beste voor haar kinderen. Je wordt er ontspannen van, net als na het drinken van een beker anijsmelk. Mijn moeder vertelde ook altijd dat het goed was voor de spijsvertering. Ik knikte dan braaf, al wist ik als meisje van zes nog niet goed wat dat betekende, de spijsvertering.
Jong geleerd is oud gedaan. Toen ik zelf moeder was had ik vaak heimwee naar huis. Naar de geuren van suiker en het zachte deeg van een taart die net uit de oven was gekomen. Ik verlangde naar de kleuren van mijn kleutertijd, het zwarte van de chocolade, het bronze van de gecarameliseerde suiker. Ik miste mijn moeder en nodigde haar iedere week uit om in het weekend bij mijn gezin te komen eten… en om taarten te bakken en repen te maken.
Mijn moeder en ik maakten op een gegeven moment zoveel taarten en chocolade dat mijn kinderen het mee naar school begonnen te nemen om uit te delen. Mijn zussen gingen met ons meebakken en ook hun kinderen namen het mee naar school. Niet alleen klasgenoten van onze kinderen aten van onze lekkernijen, ook kinderen uit andere klassen. Voor een kleine vergoeding gingen we zelfs gebak leveren aan de lerarenkamer van de school van onze kinderen… en aan de lerarenkamers van andere scholen uit de stad.
Nu huren mijn zussen en ik een pand. Zeg maar gerust, we hebben een banketbakkerij. Het silhouet van mijn moeder, in haar mooiste groene bloemetjesjurk hebben we door een ontwerpbureau om laten vormen tot logo. Ze komt nog weleens een kijkje nemen bij ons op de bakkerij. En als een van de zussen overuren draait, dan past mama/oma op de kinderen. Ik ben iemand die van haar hobby haar beroep heeft gemaakt. Maar eigenlijk is het meer dan een hobby. Het is pure nostalgie. Het is verlangen naar de jeugd. En de klanten in onze winkel, die verlangen net zo naar hun jeugd en de taarten van hun moeders, grootmoeders als ik en mijn zussen dat deden. Handelaar in nostalgie. Daarom moeten we ondernemers steunen, omdat ze ook dat speciale gevoel aan je kunnen geven.
